Opgeleefde Boscagli zorgt voor koerswijziging bij PSV

Bijna één jaar lang ging Oliver Boscagli als miskoop door het leven bij PSV. De linksbenige Fransman werd als vervanger van linksback Angeliño naar Eindhoven gehaald, maar maakt dit seizoen op andere posities indruk. Helemaal op het middenveld is de Fransman een openbaring bij PSV, iets wat in de toekomst tot een grote verandering kan gaan leiden in Eindhoven. 

Olivier Boscagli had bij zijn aankomst bij PSV één van de meest ondankbare taken. De Fransman moest de volgende linksback in een rij van succesvolle vleugelverdedigers worden. Jetro Willems, Angeliño: ze kwamen naar Eindhoven, overwonnen de criticasters en zagen zichzelf uiteindelijk een mooie transfer maken naar een topcompetitie. Op het moment dat de Eindhovenaren twee miljoen euro neertelden om Boscagli naar het Philips Stadion te halen, kwamen dezelfde verwachtingen als bij Willems en Angeliño naar voren: PSV had ongetwijfeld weer een snelle linksback gecontracteerd, een met de longen van een paard en een voorzet waar een klassieke linksbuiten alleen maar van kon dromen. In beide gevallen bleek Boscagli niet de man te zijn om de succesvolle linksachters van PSV op te volgen. 

Olivier Boscagli en PSV

In het eerste jaar van Boscagli bij PSV leek het erop dat de twee miljoen euro kostende aankoop zijn transferbedrag niet zou waarmaken. Boscagli werd in het begin van zijn eerste jaar ingezet als linksback, maar verdween al snel uit beeld bij Mark van Bommel. PSV haalde in de winterstop zelfs een nieuwe linksback (de Zwitser Ricardo Rodriguez kwam op huurbasis over van AC Milan, red.) en daarmee leek het begin van Boscagli’s PSV-carrière ook meteen het einde te betekenen. In zijn eerste jaar als PSV’er kwam Boscagli in alle competities slechts achttien keer in actie. Zeventien keer stelde Van Bommel en/of Ernst Faber hem op als linksback, slechts één keer als centrale verdediger. 

De verdediger annex middenvelder miste vooral het vertrouwen van zijn trainer in het eerste jaar, liet de Fransman weten aan Voetbal International. “Misschien had hij me wat meer vertrouwen kunnen geven of me centraal achterin kunnen proberen. Maar ik kijk naar mezelf. Ik heb hem op het trainingsveld veel te weinig laten zien. De kritiek op mij snap ik ook wel, ik voetbalde gewoon niet goed”, zei de Fransman in gesprek met het weekblad. Niet alleen zocht hij de schuld bij de trainer, ook is de verdediger zelf anders omgegaan met zijn kwaliteiten. In plaats van te teren op zijn talent, werkt Boscagli er naar eigen zeggen harder voor, waardoor het eindresultaat alleen maar beter wordt. 

Dat laatste bewijst de Fransman dit seizoen. Vanaf het moment dat Roger Schmidt zijn intrede bij de Eindhovenaren heeft gedaan, is de situatie van Boscagli honderdtachtig graden gedraaid. De oud-speler van OGC Nice gaf het zelf al aan: op het moment dat Van Bommel hem in het centrum van de defensie had geprobeerd, dan had dit ook wel eerder uit kunnen pakken. De keuze om Boscagli van de flanken te halen, werd echter pas gemaakt door de Duitse oefenmeester. Het zorgt ervoor dat een halfjaar later de Fransman niet meer weg te denken is uit de PSV-defensie, maar ook dáár stak Schmidt een stokje voor. 

Middenveld van PSV

Al was dat laatste eerder een uitstekend uitgepakte noodoplossing dan een bewuste keuze van de Duitse oefenmeester. Door een schorsing van Ibrahim Sangaré, die samen met Pablo Rosario het grootste gedeelte van het seizoen het defensieve middenveld van PSV vormde, moest de Duister een andere keuze maken dan dat hij normaal deed. In plaats van een eerdere variant te kiezen, schoof Schmidt Boscagli door naar de linkerzone van het defensieve middenveld en posteerde hij Nick Viergever in het hart van de verdediging. En hoewel dit al door meerdere mensen is aangegeven dit seizoen: daarna leken er verschillende puzzelstukken op hun plaats te vallen. 

Het centrale duo op het middenveld van PSV is het hele seizoen al voer voor discussie. Schmidt koos steevast voor twee brekers op het defensieve middenveld en liet de opbouw vooral via Boscagli en de opkomende vleugelverdedigers lopen. Sangaré en Rosario hadden wel hun aandeel in de opbouw van de PSV-aanval, maar werden vooral opgesteld om een tegenaanval in de kiem te smoren. Met de komst van Boscagli naar het middenveld is die functie echter veranderd: in plaats van een defensief blok met twee dezelfde type spelers, heeft PSV nu een dynamisch blok dat complementair aan elkaar is.

Dat wil zeggen dat Boscagli en Rosario (of Sangaré, red.) over kwaliteiten beschikken die elkaar versterken. De Fransman heeft per negentig minuten gemiddeld meer intercepties, blokkades, balveroveringen en weggeschopte ballen dan Rosario en Sangaré. Dat is ook logisch als je gaat kijken naar de positie van de spelers. Aan de andere kant: voor een speler die in de achterhoede staat, komt Boscagli gemiddeld veel vaker aan de bal (98 balcontacten) dan Rosario (90) en Sangaré (80). Het enige aspect waar het defensieve blok wel beter is dan Boscagli, is het creëren van kansen. En laat dat laatste nou net het grote pluspunt zijn van Boscagli.
Als centrale verdediger is het een stuk lastiger om je teamgenoten met één pass in een kansrijke positie te krijgen. Het feit dat Sangaré en Rosario (allebei 0,9 kans per negentig minuten) dit beiden vaker doen dan Boscagli (0,3 kans per negentig minuten) zegt vrij weinig. Dat Boscagli vanuit zijn nieuwe positie beter in zijn kracht komt te spelen, het combineren van defensieve kwaliteiten met opbouwende vaardigheden, zal er in de toekomst voor zorgen dat ook de Fransman meer kansen gaat creëren, terwijl hij óók op het middenveld zijn defensieve mannetje kan staan. 

Koerswijziging?

Dat Schmidt de afgelopen Eredivisie-wedstrijd ervoor koos om, ondanks een beschikbare Sangaré, opnieuw voor Boscagli op het middenveld te kiezen, wijst wellicht op een mogelijke koerswijziging bij de Duitse trainer. Met die keuze stapte Schmidt praktisch van zijn eigengemaakte voetbalgeloof af: natuurlijk staat Boscagli ook op het middenveld verdedigend goed, maar zijn opbouwende kwaliteiten komen op het middenrif wellicht nog beter tot zijn recht dan in het hart van de defensie. 

Het verleden van Schmidt bewijst ook dat hij zich niet altijd stukstaart op zijn formatie. Als trainer van RB Salzburg en Bayer Leverkusen liet hij zijn elftallen ook in een ander systeem opereren. In plaats van zijn geliefde 1-4-2-2-2 speelde Schmidt in Duitsland en Oostenrijk ook in een 1-4-2-3-1-systeem. 

Op het moment dat Schmidt ook bij PSV overschakelt op dat systeem, zal de invloed van Boscagli nog verder toenemen. Op dit moment hebben de centrale middenvelders van PSV veel tegenstanders tegenover zich – helemaal wanneer je tegen een kwalitatief mindere tegenstander speelt. Daarnaast komen spelers zoals Mohamed Ihattaren, Mario Götze, Cody Gakpo, Noni Madueke en Donyell Malen in een systeem met één spits, klassieke vleugelspelers en één aanvallende middenvelder. 

De aankomende transferperiode wordt daarom extra interessant vanuit PSV-perspectief. Het is al langer bekend dat Schmidt een centrale verdediger aan zijn selectie wil toevoegen, maar op het moment dat deze verdediger een linkspoot is, kun je jouw hand in het vuur steken dat Boscagli vaker op het middenveld te vinden is. Of dat ook meteen leidt tot een grove koerswijziging bij de Eindhovenaren, zal in de voorbereiding van volgend seizoen pas naar voren komen. Maar hoe dan ook: met Boscagli als verdedigende middenvelder in plaats van Sangaré is het óók zonder formatiewijziging een stap in de goede richting.