Opgroeien met Johan Cruijff als vader: “Eén ding verbaasde mij altijd”

In zekere zin is Johan Cruijff waarschijnlijk onsterfelijk. Hij heeft het zelf gezegd en anno 2024 wordt het bevestigd. Zijn naam leeft bijvoorbeeld voort via zijn foundation, waarin zijn dochter een belangrijke rol speelt. Susila Cruijff was de natuurlijke opvolger van haar vader, maar het was niet altijd makkelijk om ‘de dochter van’ te zijn. Voor haar was één van de beste voetballers ter wereld immers gewoon haar vader. “Hij had altijd gelijk. Heel irritant”, vertelt ze aan SoccerNews.

Interview met Susila Cruijff, dochter van Johan Cruijff

Susila Cruijff staat niet graag in de belangstelling, maar op één dag in het jaar maakt ze een uitzondering: de open dag van de Johan Cruijff Foundation. In naam van haar vader zet ze zich in om kinderen met of zonder handicap plezier te brengen via sport. Na het overlijden van Johan Cruijff in 2016 was het amper een vraag wie de foundation op zich zou nemen. “Vanaf het begin ging ik altijd met mijn vader mee. Ik stond achter de camera’s en nam foto’s. Ik hield me een beetje op de achtergrond, maar dat is veranderd. Toen mijn vader overleed, moest het. Dit is iets wat we ons hele leven samen hebben gedaan. Dus het ging eigenlijk vanzelf dat mijn broer en moeder zeiden: ‘Jij bent degene die de foundation kan overnemen.’”

Onder de vlag van de foundation wordt er elke dag gewerkt aan de missie van Cruijff om anderen te helpen. “Toen mijn vader overleed, was ik een beetje bang dat het allemaal iets minder zou worden. Maar het is eigenlijk andersom; het blijft groeien. Dat is voor mij heel speciaal. Het is eigenlijk ongelooflijk dat mijn vader nog elke dag bij ons is, zelfs acht jaar nadat hij is overleden. Zijn naam doet nog zoveel. Dat is heel speciaal voor ons als familie.”

“We snappen zijn uitspraak nu pas”

Tijdens zijn leven verwoordde Cruijff het op zijn eigen manier: ‘In zekere zin ben ik waarschijnlijk onsterfelijk’. Susila Cruijff denkt dat haar vader daarmee niet zijn eigen persoon bedoelde, maar de legacy die hij achterliet. “Het is niet dat hij zichzelf zo belangrijk vond. Hij was niet van: ‘Ik ben zo goed en onsterfelijk.’ Maar hij wilde wel altijd dingen doen die groter waren dan hijzelf. Het is typisch van mijn vader dat hij dat jaren geleden heeft gezegd, en wij dat nu pas snappen. Hij had het juist over zijn legacy. En daar had hij ook weer gelijk in. Hij had altijd gelijk. Heel irritant.”

In gesprek met Susila Cruijff worden de gelijkenissen tussen haarzelf en haar vader overduidelijk. In de manier van praten, de humor en de motivatie om de wereld een stukje beter te maken. “Ze zeggen vaak dat ik op mijn vader lijkt. We hebben heel veel dingen gemeen, wat ik van mijn vader heb. Ik heb misschien wat meer karakter, hij was wat evenwichtiger. Ik heb hem bijvoorbeeld nooit horen schreeuwen.” 

Aandacht van de buitenwereld

Voor de buitenwereld was Johan Cruijff de grote voetballer en trainer, voor Susila Cruijff ‘gewoon’ haar vader. “Ze vragen me vaak hoe het is om zijn dochter te zijn, maar ik ken niets anders. Het is altijd zo geweest sinds ik ben geboren. Wat mij verbaasde toen ik jonger was, was hoe gek mensen werden wanneer we samen over straat liepen. Dat vond ik altijd raar. Voor mij was het gewoon mijn vader. Als ik brutaal was tegen hem, was ik brutaal tegen hem. Net zoals ieder kind tegen elke vader kan zijn. Thuis was hij heel normaal, maar andere mensen werden soms helemaal gek als ze hem in het openbaar zagen.”

Met haar vader in het middelpunt van de belangstelling staan was voor Susila niet altijd makkelijk, vertelt ze. “Ik moet zeggen dat ik er jarenlang wat moeite mee heb gehad. Ik houd er niet van dat mensen weten wie ik ben. Ik houd niet van foto’s en dat soort dingen. Maar dat is veranderd. Daarvoor zeg ik ook bedankt”, waarna ze naar boven wijst. “In het jaar dat hij overleed, heb ik heel veel mensen gehad die foto’s van me namen of interviews kwamen houden. Ik moet nu zeggen; het valt eigenlijk wel mee. Ik vind het niet zo moeilijk als ik dacht. Maar ik doe het voor de foundation en niks anders. Dit ligt dicht bij mijn hart. Mijn vader zei altijd: ‘Je moet naar de lachende gezichten van de kinderen kijken.’ Daar doen we het allemaal voor.”