Oud-PSV’er liep rondjes in Turkije: “Ze wilden me wegpesten”

Anthony van den Hurk is met een rugzak vol verhalen teruggekeerd uit het buitenland. De spits tekende afgelopen zomer bij Helmond Sport na avonturen in Zweden, Turkije en Polen. Opgeleid bij PSV, groot geworden in de KKD, gehard in het buitenland en nu weer terug in zijn vertrouwde Brabant. De aanvaller vertelt aan SoccerNews zijn verhaal. “Ervaringen voor het leven.”

Interview met Anthony van den Hurk, spits Helmond Sport

“Helmond Sport wilde me afgelopen zomer erg graag hebben. Ik kwam niet helemaal fit terug uit Turkije, maar ze gaven mij de kans en vertelden over hun plannen. De voorzitter is ambitieus en volgend jaar gaat er een hoop gebeuren met het nieuwe stadion. Het kost tijd, want Helmond Sport hangt de laatste jaren onderaan in de KKD, maar ik heb er vertrouwen in.”

“Het was frustrerend dat ik niet meteen kon spelen vanwege een liesblessure, maar ik ben inmiddels weer helemaal fit. Ik speel mijn wedstrijden en moet de oude Anthony weer gaan vinden. De doelpunten moeten gaan komen, daar ben ik voor gehaald. Als spits ben je altijd één wedstrijd verwijderd van topvorm. Als er één goal komt, volgen er meer. Mijn doelpunt tegen Jong PSV was de eerste van het seizoen. Dat was leuk, scoren tegen de club waar het allemaal begon en waar ik lang heb rondgelopen. PSV is een groot onderdeel van mijn leven.”

Het vuur brandt nog

“Op jonge leeftijd was doorbreken bij PSV mijn enige doel. Dat Phillips Stadion was heilige grond voor mij. Maar op een gegeven moment kreeg ik door dat het niet zou gebeuren. Samen met Zakaria Labyad was ik altijd het grote talent. Hij heeft het eerste gehaald, maar veel andere jongens met wie ik speelde, zijn allang gestopt. Ik word nog steeds elke dag wakker met zin om te voetballen. En ik slaap nog steeds slecht als ik geen doelpunt heb gemaakt. Daarom weet ik dat ik het juiste doe. Het vuur brandt nog steeds. Ik ben niet doorgebroken bij PSV, maar trots op wat ik wel bereikt heb.”

“Na twee goede seizoenen bij MVV met veel doelpunten had ik in de Keuken Kampioen Divisie kunnen blijven, maar het kriebelde om naar het buitenland te gaan. Helsingborgs IF wilde me graag naar Zweden halen. Dat was een geweldige stap voor mij. In mijn eerste seizoen scoorde ik regelmatig en gaf ik veel assists, maar helaas degradeerden we. Er waren veel clubs die me wilden overnemen, met name topclubs uit Zweden en Hajduk Split uit Kroatië. Daar had ik persoonlijk bijna een akkoord mee bereikt, maar Helsingborgs vroeg een te hoog bedrag, dus ging ik mee naar het tweede niveau. Ik was aanvoerder, maakte zeventien goals en scoorde de winnende in de play-offs. We promoveerden weer en ik bleef nog even, tot Turkije om de hoek kwam kijken.”

Goed contract in Turkije

“Mijn gezin was gelukkig in Zweden, maar je moet ook aan de lange termijn denken. Ik heb altijd gezegd dat ik niet snel naar Turkije zou gaan, maar Çaykur Rizespor bood me een contract aan waar ik geen nee tegen kon zeggen. Ik wees OFI Kreta uit Griekenland af en vloog naar Turkije. Een mooi voetballand, maar je bent bij veel clubs overgeleverd aan de mensen die de macht hebben. Daar kwam ik snel genoeg achter. Ik scoorde in mijn tweede wedstrijd twee keer, maar kwam ineens op de bank te zitten. Ze schoven een nieuw contract onder mijn neus met allerlei regels en boetes van duizenden euro’s. Dat heb ik natuurlijk niet getekend, maar dat soort dingen probeerden ze de hele tijd.”

“In de winter werd duidelijk dat ik niet veel zou gaan spelen, maar ik had nog anderhalf jaar contract. De club wilde me verhuren en mijn zaakwaarnemer vond een mooie optie in Polen bij Górnik Zabrze, dat was jarenlang de succesvolste club daar. Ik ging er samenspelen met Lukas Podolski. Daar heb ik erg van genoten. Hoe hard hij trainde op 36-jarige leeftijd was indrukwekkend. En zijn linkerbeen, zoiets goeds heb ik nog nooit gezien. Tijdens mijn eerste wedstrijd gaf hij me een assist en kon ik de winnende goal maken. Niet lang daarna werd onze Duitse coach helaas ontslagen en kwam er een Pool die alle buitenlanders op de bank zette. Het was een mooie ervaring, maar na een paar maanden keerde ik terug naar Turkije. Niet wetende wat me nou weer te wachten stond.”

Rondjes lopen

“In voorbereiding op dit seizoen kreeg ineens een telefoontje met de boodschap dat ik niet meer welkom was. Net als de andere buitenlandse jongens moest ik weg. We werden ook uit onze appartementen gezet. Ik moest zelf maar iets zoeken, maar niemand sprak Engels in die regio. We werden volledig aan ons lot overgelaten. Daarna begon het klassieke rondjeslopen. Ze wilden me wegpesten zodat ik mijn contract zou verbreken. Ik was boos over hoe ze met ons omgingen, maar ik liet me niet kennen. Na een paar weken treiteren wilden ze om tafel om te onderhandelen zodat ik weg kon. Zo gaat dat blijkbaar. Ik ga er niet over zeuren, want je weet dat dit kan gebeuren in Turkije. Er worden salarissen betaald waar je van schrikt, maar dan kun je in deze situatie belanden. Het zit bij de prijs van het contract in.”

“Het was een mooi moment om terug te keren naar Nederland. In de vier jaren in het buitenland mis je toch je familie en een bepaald thuisgevoel. Mijn kinderen hebben nu de leeftijd dat ze naar school moeten, dus daarin willen we ze stabiliteit geven. Toch zeg ik tegen al mijn teamgenoten dat ze zo’n avontuur moeten aangaan als ze de kans krijgen. De KKD is hartstikke leuk, maar in andere landen leven ze echt voor het voetbal. Het was geweldig om dat mee te maken in Zweden, Polen en Turkije. Het zijn niet de competities waar je als kleine jongen van droomde, maar voor mij waren het ervaringen voor het leven.”