PSV-ziekte Ihattaren legt bom onder Nederlands voetbal

Een nieuw voetbalseizoen in de Eredivisie is niet begonnen zonder een kersverse Mohamed Ihattaren-rel. De jonge PSV’er verscheen afgetraind op de training, zette zich volledig en werd alsnog door Roger Schmidt buiten de basis gehouden. Dat resulteerde deze week in een ander bekend fenomeen: een zieke Ihattaren. 

Door Bram Steenbeek

Mohamed Ihattaren is de afgelopen twee seizoenen bij PSV het bewijs dat de hand van de trainer bestaat. De jonge aanvallende middenvelder lijkt niet door één deur te kunnen met PSV-trainer Roger Schmidt en is sinds de entree van de Duitse oefenmeester (2019-2020) geen speciale speler meer in de selectie van de Eindhovenaren. Het wonderkind van weleer heeft nu de signalering van een enfant terrible. Toch wordt er op dit moment nog steeds meer naar de schuldige gezocht dan een oplossing voor de situatie gevonden. Daardoor dreigt de Ihattaren-rel van vorig seizoen ook aankomend voetbaljaar als een rode draad door het PSV-seizoen te lopen. 

Mohamed Ihattaren en PSV

Het moment Ihattaren in plaats van op het veld schitterde door ziekte, zwakte en/of misselijkheid, komt natuurlijk niet uit de lucht vallen. Een paar weken geleden leek het een andere wereld te worden voor de jonge aanvallende middenvelder. Sterker nog: de manier waarop Ihattaren op het trainingsveld bij PSV verscheen en de beleving die hij in de oefenwedstrijden legde, waren van een intensiteit die we lang niet bij de jonge middenvelder hebben gezien. Daarmee liet Ihattaren zien dat hij zich op één vlak had ontwikkeld op basis van het vorige seizoen: zijn spel zonder bal. 

Want op het moment dat je als speler op het veld niet lekker gaat, of zoals Ihattaren buiten de basis valt, dan wordt voetbal opeens een mentaal spelletje. Dat heeft Ihattaren vorig voetbaljaar zelf ondervonden: de jongeling kwam zowel op als naast het veld in situaties die hij niet kende, moest daar alsnog op reageren en heeft dat, in ieder geval vorig seizoen, niet altijd op de juiste manier gedaan. Dat kun je opmaken uit zijn entree van dit seizoen. Op het moment dat Ihattaren het niet eens was met de kritiek van vorig seizoen, was hij ook dit jaar met een welvaartsbuikje op De Hertgang aan komen kakken. 

Ihattaren had dus andere plannen aan het begin van het seizoen. De aanvallende middenvelder rook zijn nieuwe kansen dit seizoen. PSV speelt in vergelijking met vorig jaar vanuit de basis meer een 1-4-3-2-1-systeem dan een 1-4-2-2-2-opstelling (alleen bij pressing balbezit tegenstander). Daardoor komt er niet meteen een plek vrij voor Ihattaren, daar heb je een transfer van bijvoorbeeld Donyell Malen voor nodig, maar ontstond er wel weer een interne vacature voor aanvallende middenvelder het aankomende seizoen. Een rol die Ihattaren in het verleden bewees in de vingers te hebben. 

Volgende les

Ihattaren is lang niet de enige speler bij PSV die als aanvallende middenvelder uit de voeten kan. Daarmee is zijn concurrentiepositie tegenover de rest van de PSV-aanvallende middenvelders eerder minder geworden dan toegenomen door de tactische omzetting van trainer Schmidt. Als je het aan Ihattaren zelf zou vragen, dan zou hij waarschijnlijk wel weten waarom de trainer de voorkeur geeft voor Mario Götze als aanvallende middenvelder. De Duitser heeft bewezen bij Borussia Dortmund, Bayern München en het Duitse nationale elftal dat de kleine technicus op die positie van een ander niveau kan zijn dan de rest van spelers in Europa die op zijn positie speelt. 

Net zoals het een feit is dat Ihattaren aan het begin van dit seizoen een andere mentaliteit toonde, is het ook een zekerheid dat je progressie zo sterk is als je eerste tegenslag. En die tegenslag komt altijd en bij Ihattaren op het eerst mogelijke moment: in de Champions League-wedstrijd tegen Galatasaray (5-1, red.). Het gekke is: het was niet eens onverwacht dat Schmidt voor Götze achter diepe spits Eran Zahavi koos. De Duitser werd op speciaal verzoek van Schmidt gehaald, wat dus zegt dat de aanvallende middenvelder door de ogen van de PSV-trainer wel een speciale speler is. De uitspraken van de trainer na de wedstrijd onderstreepten nog maar eens hoe hij Ihattaren (nog steeds) zag: één van de spelers in zijn selectie, en dus géén speciale speler. 

Gebed zonder einde

Met andere woorden: het was al lastig voor Ihattaren om speeltijd af te dwingen onder de Duitser. Dat hij zich nu weer ziek meldt bij de Eindhovenaren, maakt hij het zichzelf wel onmogelijk mee. In de afgelopen tien jaar is er nog nooit een profvoetballer zo vaak ziek geweest als Ihattaren. De gebeurtenissen naast het veld van vorig seizoen kunnen daar nog steeds een effect in hebben, maar ook het feit dat hij zich niet op zijn plek voelt bij zijn werkgever, lijkt daar een belangrijke oorzaak van te zijn. 

Op het moment dat je met je hobby je geld kunt verdienen, hoef je praktisch nooit aan het werk. Alleen dan kom je tot de prestaties die Ihattaren op 17-jarige leeftijd onder Mark van Bommel liet zien. Het enige wat Ihattaren nodig lijkt te hebben, is vertrouwen in zijn kunnen. Dat is de basis voor elke werknemer-werkgever relatie. Zonder dat vertrouwen, is de samenwerking gedoemd om te mislukken. Zonder dat vertrouwen, roep je dat een speler één van de anderen terwijl Ihattaren bewezen heeft wel degelijk een speler te zijn met unieke talenten.
Dat die talenten niet passen bij een trainer zoals Schmidt, dat is prima. Maar dan wordt het wel eens tijd dat je als club zegt ‘tot hier en niet verder’. Op dit moment weigeren de Eindhovenaren een conflict tussen twee werknemers op te lossen, waardoor het een gebed zonder einde dreigt te worden. Het meest pijnlijke aan die situatie is dat Schmidt dan nog gelijk krijgt ook: door deze PSV-ziekte wordt Ihattaren nooit de speciale speler die het Nederlands voetbal zo hard nodig heeft.