Quinten Timbers adoratie in de Ajax-hel tackelt Van Basten

Veel positiefs was er na afloop niet te melden over de schandalig verlopen Klassieker in Amsterdam tussen twee aartsrivalen. Toch heb ik een lichtpuntje in de duisternis gezien waar ik nog niemand over gehoord heb: de prachtige adoratie van Feyenoorder Quinten Timber, kind van Ajax, voor zijn bloedeigen moeder. Daar kwam geen bal aan te pas. Maar geeft wel hoop voor de toekomst, toch Marco van Basten?

Opinie: door een Feyenoorder is het toch allemaal niet zo erg gesteld met misdragingen in het Nederlandse voetbal

Een overgroot deel van voetbalgek Nederland zal afgelopen zondagmiddag klokslag half drie voor de tv of bij de radio hebben gezeten om de zoveelste Klassieker op de voet te kunnen volgen. Eerder die dag had ik zelf ook al de langdurige voorbeschouwing bij de collega’s van ESPN met interesse gevolgd.

De spanning werd gestaag opgevoerd in de richting van het eerste fluitsignaal. Ik zag en hoorde levende legende Rinus Israël praten over zijn roemruchte verleden in Feyenoord-dienst en ook de immer welbespraakte Rafael van der Vaart, de ex-Ajacied die ik zelden of nooit onzin hoor uitkramen over het wel en wee in de wereld van het voetbal, kwam aan het woord.

Vóórdat hij weer terug aan de dinertafel moest in een lounge van de Johan Cruijff ArenA. Maar hét beeld wat mij van die hele Klassiekerzondag vol met geweld en vuurwerk het meest is bijgebleven, speelde zich af in de diepe krochten van het stadion van Ajax. Daar zag ik namelijk Quinten Timber uit de bus van zijn club stappen bij aankomst voor de kraker tussen de twee aartsrivalen.

De ontmoeting

Onderweg naar de kleedkamer was de middenvelder, die lange tijd bij Ajax speelde maar inmiddels indruk maakt op het veld van Feyenoord. Daar, tussen het grijze beton van de catacomben, had Timber een ontmoeting met zijn moeder en tweelingbroer Jurriën. Ik zag een voetballer die wars van enige kapsones zijn adoratie en dus liefde voor zijn moeder liet zien.

Trots zag ik ook. Van wederzijdse kanten. Quinten Timber voelde zich niet te beroerd om op een heel fatsoenlijke manier de genegenheid aan de rest van Nederland te tonen voor de vrouw die hem dik 22 jaar geleden op de wereld heeft gezet. Het was maar een kort gesprekje en ontmoeting, maar toch.

Normaal doen

Het had iets liefs, dat tafereel in beeld. Een rendez-vous tussen een ietwat verlegen topvoetballer en zijn eigen vlees en bloed. Ik vond het mooi om te aanschouwen. Terwijl bijkans de rest van Amsterdam en Rotterdam zich klaarmaakte voor dik negentig minuten bloed, zweet en tranen, stond één van de 22 matadoren zelf even heel normaal te doen.

Je ziet het steeds minder in het betaalde voetbal van heden ten dage, waar je als een gek gedragen meer schering dan inslag is geworden. Waar tegenwoordig soms meer gesproken wordt over gegooide bekers bier, gestaakte wedstrijden, in stadions gesmokkeld vuurwerk en capuchons, dan over een prachtige steekbal of scherpe voorzet.

Lampje

Het is om moe van te worden. Maar terug naar Feyenoorder Timber en zijn mama: blijf dat doen, Quinten. Blijf elkáár ontmoeten vlak voor (en ook na) wedstrijden waar camera’s zijn, op plekken waar zogenaamde voetbalfans gekleurde voetballers menen te kunnen uitschelden met de ergste racistische bewoordingen. Ook zo’n misselijkmakende trend tegenwoordig. Misschien, ik zeg misschien, gaat er ooit toch nog bij iemand een lampje branden. Keren de normen en waarden weer helemaal terug in de voetballerij.

Althans, onder de mensen die menen zo nu en dan raddraaier te moeten spelen in of buiten voetbalarena’s. Als pakweg het gevoerde clubbeleid of een beslissing van de scheidsrechter hen niet bevalt. Of als de resultaten tegenvallen, dat ook nog. Zoals op die vermaledijde zondag toen de thuisbasis van Ajax uiteindelijk veranderde in een grote hel, dus.

Veilig thuis

Ik zag doodsbange kinderen die tranen met tuiten huilden. Terwijl mensen, veelal vermomd, als beesten tekeergingen. Alsof er daadwerkelijk een oorlog was uitgebroken. Toen uiteindelijk de traangasdampen waren opgetrokken, zal de moeder van Quinten Timber – ik hoop het althans van ganser harte voor haar – alweer lang en breed veilig terug thuis zijn geweest.

Ik weet het niet zeker, maar ik denk stiekem dat zij toen nog contact heeft gehad met zoon Quinten. Om even te babbelen over de assist die hij daarvoor had gegeven op Santiago Giménez, over hetgeen er daarna in en rond de Johan Cruijff Arena aan verschrikkelijke dingen was gebeurd én, jawel, hoe het daadwerkelijk met moederlief ging.

San Marco

Dat laatste heeft Quinten Timber haar vast gevraagd. Zo is hij wel. Het voetbalwereldje is niet naar de klote, al vindt legende Marco van Basten kennelijk van wel en wil hij liever met het betaald voetbal in Nederland gaan stoppen. Is nergens voor nodig, San Marco. Blijf hoop houden, want die er wel degelijk nog.

Over Bjorn Thimister

Bjorn Thimister (1978) schrijft voor SoccerNews.nl onder andere over PSV, Fortuna Sittard, Roda JC, VVV en MVV. Ook richt hij zich onder meer op andere clubs in de Keuken Kampioen Divisie en Bundesliga. Elke woensdag schrijft hij een opinie over allerhande gebeurtenissen in het Nederlandse of internationale voetbal. Thimister is sinds achttien jaar journalist. Tips? [email protected].