Robben schitterde terwijl de wereld geblesseerd was

Arjen Robben is nu écht gestopt als professioneel voetballer. De 37-jarige aanvaller hangt zijn kicksen naast de herinneringen aan de fabelachtige dribbels die ook in zijn laatste Eredivisie-seizoen het meest voorbijkwamen. We hadden zo gehoopt op een laatste groet van de smaakmaker van het Nederlands voetbal van de afgelopen jaren. Het zat Robben echter niet mee. Hij schitterde als vanouds in het jaar van zijn rentree, de geblesseerde wereld zorgde ervoor dat we daar niet volledig van konden genieten. 

Door Bram Steenbeek 

Arjen Robben had na zijn eerste afscheid als voetballer de wereld aan zijn voeten. Nu de voetbal in het materiaalhok bleef, moest de voormalig sterspeler van het Nederlands elftal een andere manier vinden om aan zijn dagelijkse dribbels te komen. De voetballer Robben had twee jaar geleden geen puf meer om zich terug te vechten na een nieuwe blessure. De 96-voudig international had, zoals zijn voormalig Oranje-teamgenoten John Heitinga, Giovanni van Bronckhorst, Mark van Bommel, Dirk Kuyt en Robin van Persie ervoor kunnen kiezen om het trainersvak in te gaan. Of het voorbeeld Joris Matthijsen kunnen volgen en een directiefunctie bekleden bij de club die hem in het hart zit. Robben had met Nigel de Jong op de analistenbank kunnen gaan zitten of kiezen zich bij het dikke vrienden clubje van Wesley Sneijder te voegen. 

Arjen Robben

Robben besloot ook niet om na zijn actieve carrière zoals Gregory van der Wiel een zakenimperium op te zetten. In plaats daar van bouwde de (voormalig) vleugelflitser een villa in zijn geboortedorp zodat hij voor de rest van zijn leven op de fiets naar ‘zijn’ FC Groningen kon. Daar bleef het niet bij: Robben koos voor de Stekelenburg-route. Dat Robben afgelopen jaar niet naar de Euroborg trapte om de Groningers in actie te zien, maar om zelf te spelen, zorgde voor een nationale polonaise. Groningen was even het centrale punt van de voetbalwereld. Dat de sportman Robben alleen voor de buitenwereld gestopt was, vertelden zijn ogen terwijl de aankondiging voor zijn ‘poging tot comeback’ over zijn tong rolde. Niemand durfde het destijds hardop te zeggen, maar iedereen wist het zeker: Robben komt terug.

Daarmee kwamen de wilde haren van het Nederlands voetbal terug in de Eredivisie. Terug op het oude nest. Terug op de plek waar Robbens fabelachtige dribbel langs de Europese top begon. Want of je het nu over vleugelverdedigers in de Premier League, La Liga, Bundesliga of Champions League hebt: allemaal kennen ze Robbens hielen beter dan zijn aangezicht. ‘Wij’ konden dat nog één keer meemaken in de Eredivisie. De aanwezigheid van Robben maakte FC Groningen even populairder dan Ajax, Feyenoord en PSV bij elkaar. Allemaal wilden we nog één keer die laatste masterclass naar-binnen-trekken-en-uithalen meekrijgen. 

Het noodlot sloeg echter toe voor Robben. De wereld raakte zwaar geblesseerd. 

Geblesseerde wereld

Daardoor leek Robben veroordeeld tot een afscheidstournee voor lege stoelen. Dat de 37-jarige buitenspeler uiteindelijk tegen zijn oude club PSV zijn rentree in het Groningen-shirt maakte, zorgde voor een nieuw hoofdstuk van het jongensboek van Robben. Heel Holland keek smachtend uit naar de herbeleving van de flits die Robben heette. De terugkeer op het veld zorgde echter voor een ander bekend beeld: Robben zittend op het gras, met een grimas op zijn gezicht en zijn hand op het lichaamsdeel dat deze keer niet meewerkte met het plan in zijn hoofd. 

Dat neemt niet weg dat dit het meest bijzondere jaar uit zijn loopbaan was. 

Robben is altijd een speler met twee gezichten geweest. Hij was een sterspeler van glas en een sportman met een ruggengraat van roestvrij staal. Dat laatste staat symbool voor het afgelopen seizoen. Dit keer speelde hij niet voor een kampioenschap of om een eindtoernooi te halen. Dit keer was het doel hoger: Robben wilde opa’s, oma’s, mama’s, papa’s en (klein)kinderen een herinnering voor het leven geven door nog één keer met het logo van de Groningse FC op zijn borst te schitteren als in zijn jongere jaren. Robben ging nog één keer het gevecht tussen hoofd en lichaam aan. Alles voor een laatste groet aan de voetbalwereld die hij/hem zo lief is. 

Sportman met ruggengraat van roestvrij staal

Niet de Euroborg, niet het Phillips Stadion, niet Stamford Bridge, niet Estadio Bernabeu of de Allianz Arena: de Oude Meerdijk zal vanaf nu óók de plek zijn waar Robben voor het laatst zijn magie aan de wereld toonde. Alles kraakte en piepte, maar Robben perste er nog steeds twee assists uit. Daar bleef het (helaas) bij. De voetballer was twee jaar geleden al klaar met het spelletje, maar na een nieuw seizoen in de revalidatiezaal is zelfs de sportman Robben uitgeput. 

Wat overblijft zijn de compilatiefilmpjes met hoogtepunten die we allemaal al kunnen dromen. Kijk voor de vorm dan ook eens de filmpjes van Robbens revalidatie van het afgelopen jaar. Voor een speler met zoveel voetbaltalent is het bijna onmogelijk om een nog groter sportman te zijn. Daar kan die geblesseerde wereld nog wat van leren.