Schmidt heeft zelf een VAR nodig

PSV – Ajax. Wát een potje. Meer geVAR dan gevlag. Meer geschreeuwd dan gevoetbald. Meer gezever dan gedribbel. Zo erg dat het grootste spektakel zich opnieuw langs de zijlijn afspeelde. Roger Schmidt begint een karikatuur van een karikatuur van zichzelf te worden. Alleen zo kun je een man die het spel van zijn ploeg blijft weglachen met arbitrale fouten omschrijven. Mocht PSV alsnog met hem willen verlengen, kunnen ze beter meteen een VAR voor de Duitser aanstellen. 

Er zijn weinig gezichten van Roger Schmidt die we de afgelopen jaren niet gezien hebben. De Duitse trainer maakte er vanaf het eerste moment een gebruik van om zowel tegen de arbitrage als journalisten met gestrekt been in te gaan, raasde vollgaß door de clubkaß van PSV om spelers te halen die liever zonder dan met bal lopen en is nog steeds verbaasd dat de eerste route naar het doel in de Eredivisie lang niet altijd de snelste route naar succes is. 

Om de gegenpress eraf te halen: dat is omdat het spel, om Schmidts eigen woorden te gebruiken, “niet zo gebalanceerd” was.

De coach gebruikte die teksten in een andere context na de verloren topper tegen Ajax (1-2, red.). De Duitser kreeg in de eerste helft, ver vóór het VAR-moment dat PSV de koppositie kostte, al een gele kaart van scheidsrechter Danny Makkelie. Na afloop liep Schmidt hoofdschuddend naar de leidsman toe om het spel van zijn ploeg opnieuw te verbloemen een nieuwe lading kritiek op de leiding. Voor de camera van ESPN ging hij nog even door. Zelfs bij Bas Nijhuis reageerde hij niet zo fel. Dat was nou eenmaal de trainer die hij was, verklaarde de Duitser door “zo is voetbal” te stellen na een vraag over zijn explosieve gedrag voor de PSV-bank. 

“Geef die schaal maar aan Ajax”, schreeuwde hij onder andere. 

Als het eerste fluitsignaal klinkt, verandert Schmidt nu eenmaal van een man langs de krijtlijn in een gek aan de coke. Het tekent de radeloosheid waarmee PSV in aanvallend opzicht opereert. Eigenlijk doen ze dat precies op de manier waarop Schmidt reageert op zaken waar hij geen controle overheeft: explosief en zonder achterliggende gedachten richting je doel schieten en later maar dealen met de consequenties. 

Het geeft wel eindelijk een antwoord op de vraag waarom Schmidt telkens zo’n doorgesnoven plannen doorvoert. 

Schmidt mag *vul hier je favoriete heilige/influencer in* op zijn blote knieën bedanken dat Mario Götzes lichaam het moderne topvoetbal niet aan kan. Het is ongelofelijk dat de kleine Duitser bijna wekelijks het ongelijk van zijn eigen trainer bewijst. Het is nóg minder te geloven dat Schmidt uitgerekend tegen Ajax, met andere woorden: in de wetenschap dat een Edson Álvarez bij zo’n beetje elke pass door de as van het veld in de weg loopt en met twee extreem dynamische centrumverdedigers als directe tegenstanders, voor Götze in de spits koos. 

Je hebt als PSV zijnde Carlos Vinicius, maar die was geblesseerd. Je hebt Maxi Romero, maar die is nooit fit geweest. Je hebt Eran Zahavi, maar die ziet het Eredivisie-doel als een schiettent op de Eindhovense kermis. Je hebt dan ook nog Cody Gakpo, een sterke, snelle aanvaller wiens doelgerichtheid ook best wel eens in de punt van de aanval effect had gehad. Klaarblijkelijk is er bij PSV helemaal niemand die Schmidt dit influistert – voor hoe ver dat mogelijk is op het moment dat de Duitser zijn keel tot het maximale drijft. 

Je gaat je vooral afvragen: heeft Schmidt zelf geen VARretje nodig? Iemand die vanuit een donker appartement in winkelcentrum Woensel via beelden Schmidt bekijkt en hem op zijn overtredingen en andere dwalingen wijst. Aan de andere kant: als je oefenmeister een VARretje nodig heeft om zijn verliezen te verklaren, moet je misschien op zoek naar een trainer die uitlegt waarom zijn team gewonnen heeft.

Door Bram Steenbeek

Verdien 1.36 keer je inleg als PSV van Maccabi Tel Aviv wint!