Syrische vluchteling Alsbaei werd voor duizenden euro’s opgelicht door zaakwaarnemers

Abdulrahman Alsbaei kwam op zijn vijftiende naar Nederland op zoek naar een beter leven. In Syrië was hij hard op weg om profvoetballer te worden, maar de oorlog dwong hem zijn geboorteland te verlaten. De vleugelaanvaller kwam via de jeugdopleiding van Galatasaray en FC Eindhoven bij TEC Tiel terecht en bleef zoeken naar een kans op een hoger niveau. De ambitieuze ‘Appie’ werd een prooi voor zaakwaarnemers en werd twee keer voor duizenden euro’s opgelicht. Aan SoccerNews.nl vertelt hij zijn verhaal.

Interview met Alsbaei over louche zaakwaarnemers, Syrië en nooit opgeven

Het klonk te mooi om waar te zijn. Voor 3500 euro zou een zaakwaarnemer Abdulrahman Alsbaei (23) naar LaLiga brengen. Als amateurspeler van TEC leek het een onmogelijke stap, maar Alsbaei wilde investeren in zijn blinde ambitie om prof te worden en liet zich ompraten. “Ik voetbalde voor de nationale ploeg van Syrië. Daar bracht een journalist mij in contact met een zaakwaarnemer. Hij zei dat hij een contract kon regelen bij een club op het hoogste niveau van Spanje. Ik moest dan 3500 euro betalen. Dat was ontzettend veel geld en ik had mijn twijfels, maar zo’n kans zou ik misschien nooit meer krijgen. Het geld zou ik snel terugverdienen met mijn contract.”

Alsbaei betaalde het bedrag aan een Nederlandse contactpersoon van de zaakwaarnemer. Daarna werd elk contact verbroken. “Zijn Instagramaccount was weg, zijn WhatsApp was weg en mijn geld was ook weg. Een paar weken geleden zag ik dat hij een nieuw Instagramaccount had aangemaakt. Hij deelde een bericht dat oplichters zijn naam hebben gebruikt, maar dat geloof ik niet. Hij wist dat ik graag profvoetballer wil worden en heeft dat gebruikt om geld te verdienen.”

Bombardement

Alsbaei doet er alles aan om door te breken in Nederland of het buitenland. Hij heeft in Syrië geroken aan het profvoetbal, maar voordat hij kon debuteren, werd zijn carrière in de knop gebroken. “Ik ben geboren in Homs en heb daar tot mijn dertiende gewoond. Ik voetbalde vanaf mijn vierde jaar in de jeugdopleiding van Al Karamah SC, dat is één van de topclubs in Syrië. Ik had een goede kans om het eerste elftal te halen, maar toen ik elf jaar was, brak de oorlog uit. Het werd gevaarlijk in Homs. Ik heb veel heftige dingen meegemaakt. Ons huis werd gebombardeerd en ze moesten mij onder het puin vandaan halen. Ik zag gewonde en overleden mensen. Dat heeft veel impact op mij gemaakt. Ik heb er nooit hulp voor gekregen, maar ik heb het verwerkt door veel te sporten. Ik dacht aan mijn toekomst. Het leven stopte daar niet voor mij.”

“Ik ben met mijn ouders naar Turkije gevlucht. Daar heb ik even in de academie van Galatasaray gezeten en bij twee andere profclubs meegetraind en vriendschappelijke wedstrijden gespeeld. Ik werd in die tijd uitgenodigd voor jeugdinterlands van Syrië en deed met de Onder 16 mee tijdens de kwalificatie voor de Asia Cup. Niet lang daarna ben ik in mijn eentje naar Nederland gegaan. Ik wilde graag studeren, maar dat kon in Turkije niet. Ik had geen papieren en voelde me niet veilig, omdat veel mensen daar de Syriërs niet mogen. Ik wilde weg, maar mijn ouders vonden het geen goed plan. ‘Straks ga je dood op zee’, zeiden ze. Ik zou liever doodgaan op zee dan leven als een dode in Turkije. De dood komt wanneer die komt. Niemand kan dat stoppen.”

Te voet door Europa

Op zijn vijftiende liet het voetbaltalent zijn ouders achter in Turkije. In een gammele rubberboot maakte hij met een groep vluchtelingen de oversteek naar Griekenland. “Het was levensgevaarlijk, maar ik had geen andere keuze.” De eerste keer werd hij tegengehouden door de Griekse kustwacht, de tweede keer haalde de Turkse politie de boot uit het water, maar de derde poging was succesvol. Na aankomst op het vaste land besloot Alsbaei lopend naar Duitsland te gaan. Het werd de zwaarste uitdaging in zijn leven. “Ik heb er vijf weken over gedaan. Ik liep soms alleen en soms met een groepje. We werden vaak tegengehouden of achtervolgd door de immigratiedienst van de landen waar we doorheen liepen. In Kroatië moest ik rennen, omdat de politie ons sloeg met wapenstokken. We konden niet in hotels slapen, omdat zij boetes kunnen krijgen en vluchtelingen moeten aangeven. Ik sliep buiten in de bossen of op straat. In Servië en Macedonië was het ’s nachts min twaalf. Ik trilde de hele nacht van de kou en dacht dat ik dood zou gaan.”

“Halverwege de tocht kon ik niet meer. Ik wilde opgeven en teruggaan. Dat was de makkelijkste optie op dat moment, maar ik wist dat mijn toekomst eronder zou lijden. Ik koos ervoor om door te zetten. Mijn droom om voetballer te worden gaf mij de motivatie. Ik wil die droom waarmaken en moest deze moeilijke momenten doorstaan. Dat is één van de redenen dat ik altijd hard werk en nooit opgeef. Ik heb te veel meegemaakt om te stoppen. Ik wil graag iets bereiken.”

Voetballen in Nederland

In Nederland werd Alsbaei opgevangen in het AZC in Ter Apel. Daarna vond hij een woning in Helmond en begon zijn zoektocht naar een voetbalclub. De Syrisch jeugdinternational liep stage bij VVV Venlo, FC Den Bosch en Helmond Sport. Hij had zelfs een meeloopstage bij Ajax en kreeg na het meetrainen een diploma als beste dribbelaar van de dag. “Maar ik had nog geen papieren, dus ik kon niet bij een club tekenen. Op het moment dat ik mijn verblijfsvergunning kreeg, sloot ik aan bij de Onder 19 van FC Eindhoven. Ik werd in de eerste periode topscorer en gaf de meeste assists. Ik mocht door naar het beloftenteam, maar kreeg weinig speelminuten. Ik werkte ontzettend hard en trainde elke dag extra, maar het was niet genoeg. De trainers konden me niet uitleggen wat ik beter moest doen en we botsten, dus was het beter om te vertrekken.”

Aanbiedingen van profclubs kreeg Alsbaei na zijn vertrek bij FC Eindhoven niet. Om te blijven trainen, maakte hij de overstap naar TEC in de Tweede Divisie. “Ik had geen andere opties, dus deed ik een stapje terug. Het is anders dan in de jeugd bij een profclub, maar het is beter dan voor mijzelf trainen. De minuten op het veld zijn de momenten dat ik alles vergeet. Dat is de enige plek waar mijn problemen verdwijnen. Ik speel wedstrijden bij de Onder 23 en train met het eerste, maar ik blijf zoeken naar een kans op een hoger niveau. Afgelopen zomer ging dat helaas weer helemaal verkeerd.”

Tweede keer opgelicht

Via een andere speler leerde Alsbaei een Nederlandse zaakwaarnemer kennen. Deze keer werd hem interesse van clubs uit Spanje en Griekenland beloofd. De jonge Syriër, die zonder zijn ouders en zonder professionele begeleiding een beslissing moest nemen, maakte 1550 euro over naar de zaakwaarnemer. Hij was op zijn hoede, maar had een goede klik met de spelersmakelaar, die zei dat betalen voor een stage normaal was in de voetballerij. De stage in Spanje werd daadwerkelijk geregeld, maar was gedoemd te mislukken. “Ik mocht meetrainen bij Mérida AD, op het derde niveau van Spanje. De eerste twee dagen stond ik alleen op het veld. Daarna trainde ik twee keer met het team mee. Ik moest daar nog eens 300 euro voor betalen. Dat was voor de baas van de club of de coach. Ik trainde mee en ze vonden me goed, maar mijn zaakwaarnemer had gezegd dat ik 20 jaar was en niet 23. Daardoor wilden ze me geen contract geven.”

De mislukte stage kostte Alsbaei in totaal zo’n 2500 euro. Hij vloog op eigen kosten naar Murcia en werd met twee andere spelers uit Engeland en Amerika in een appartement gezet. Daar moesten ze allemaal zeshonderd euro betalen voor een kleine kamer. “Dat wilde ik niet doen, maar mensen van de club kwamen naar ons huis en eisten het geld. Daarna werden we eruit gezet. Ik wist niet waar ik naartoe moest. Ik ben naar Sevilla gegaan, heb een paar dagen in een hotel gezeten en ben teruggevlogen naar Nederland.”

Opnieuw beroofd van zijn geld en zijn dromen keerde Alsbaei terug naar Helmond. “Ik had het geld verdiend met werken in de zorg en ik had geleend van iemand die ik ken. Dat doe ik niet graag, maar dit was voor mijn toekomst. Zodra ik het contract zou tekenen, zou ik het terugbetalen. Maar ze hebben me voor de gek gehouden. Ik heb geleerd dat ik niets moet betalen voordat ik een contract heb getekend. Een zaakwaarnemer moet eerst in mij investeren voordat hij kan meeprofiteren. Het is een dure les geweest met geld dat ik echt nodig had, maar deze fout ga ik niet nog een keer maken.”

Nooit opgeven

In plaats van een mooi contract in Spanje is Alsbaei weer terug bij TEC. Hij hoopt dat hij de juiste mensen tegenkomt die hem kunnen helpen om een hoger niveau te bereiken. “Ik wil best met iemand samenwerken, maar ik weet niet wie ik kan vertrouwen. Het maakt mij niet uit of ik in Nederland of in China stage moet lopen. Of als ik elke dag drie uur moet fietsen naar de club. Ik geloof in mijzelf en wil hard werken om het te halen. Ik zal nooit opgeven. Dat zit niet in mijn systeem.”

Door zijn ervaringen in de harde voetbalwereld is Alsbaei nog sterker geworden. Hij zet de tegenslagen om in motivatie en laat zich niet uit het veld slaan. Met het delen van zijn verhaal hoopt de aanvaller van TEC meer begrip te kweken voor vluchtelingen in Nederland. “Ik ben dankbaar voor de kans om hier te wonen, maar ik heb hier niet zelf voor gekozen. Als ik in Syrië had kunnen blijven, was ik gewoon gebleven. Ik had daar alles. Ik kon voetballen en had een goede kans om prof te worden. Ik kende veel mensen en iedereen hielp mij. Ik had misschien wel naar Saudi-Arabië of Dubai kunnen gaan. Dan was mijn toekomst heel anders geweest. Nu ben ik naar Nederland gekomen en moest ik dit allemaal meemaken. Ik had niet verwacht dat het zo zou gaan, maar ik houd vertrouwen dat mijn kans nog komt.”