Tientallen miljoenen, ome Frits de eeuwige redder en ‘potverdomme’ géén standbeeld

Precies één jaar geleden overleed Frits Schrouff (82), de man die met tientallen miljoenen Keuken Kampioen Divisieclub Roda JC van de ondergang redde. Een weldoener met een groot geel-zwart hart die zijn geïnvesteerde geld zag verdampen in de jungle die de profvoetbalwereld is. Ondanks zijn grootse daad, hoefden openlijke schouderklopjes niet. Een standbeeld? Hoewel meer dan terecht, zag hij dat zelf zeker niet zitten. Maar gerouwd werd er wél, door de fans.

Met een sigaretje in de hand, toen dat nog mocht in het stadion van Roda JC, bekeek hij vanaf de hoofdtribune in het mooie Parkstad Limburg Stadion vele jarenlang de thuiswedstrijden van ‘zijn’ club. De stoeltjes waren wat zachter van aard, dat zat wat beter voor de fans met de dikke(re) beurs. Soms ergerde hij zich over een gemiste kans, vaker glom hij van blijdschap en trots als de drie punten na dik negentig minuten hollen en draven in eigen huis waren gebleven.

Miljonair

Frits Schrouff, zakelijk steenrijk geworden in de internationale handel met Aziatisch voedsel, was een man die je als clubeigenaar nog gewoon persoonlijk op zijn mobiel kon bellen. Geen voorlichters die nerveus om hem heen zwierven, maar een man die via zijn mobieltje aanspreekbaar was voor het journaille. “Hallo met Frits? Dag kerel hoi, zeg het maar wat wil je graag weten?”, zo begonnen die gesprekjes vaker.

Al stond hij niet te springen voor aandacht in de media überhaupt, Schrouff reageerde uit fatsoen. Omdat hij zo wás en journalisten volgens hem ook maar gewoon hun werk deden. Zo liet hij dat blijken althans. In zijn tijd als geldschieter bij Roda JC, de club waar de Landgravenaar zijn hart aan had verpand, was Schrouff ook voor alles en iedereen binnen de aanhang benaderbaar. Ome Frits, werd hij liefkozend vaker door fans van de Limburgse profclub genoemd.

Geen opsmuk

De ondernemer had het uiterlijk van een wat klein uitgevallen ‘opa’ in verzorgde kledij. Niks geen opsmuk of dikdoenerij, van zijn grote vermogen op de bankrekening liet de zakenman qua uiterlijk vertoon niks blijken. Dat vond hij niet nodig, paste niet bij zijn karakter. De geboren handelaar, die genoot van het leven, wilde ook graag ánderen helpen. Zoals dat clubje aan de Duitse grens, waar hij al sinds jaar en dag als verstokt voetballiefhebber naar wedstrijden ging kijken.

Schrouff sponsorde aanvankelijk de jeugdopleiding van Roda JC, later werd hij ook geldschieter om de ernstige financiële nood van de club die ooit nog sportieve successen in het Europees voetbal boekte een halt toe te roepen. Na een dringend beroep vanuit de club nam hij in 2015 zelfs 99,8 procent van de aandelen over. Een miljoenenschuld, die als een molensteen om de nek van de club hing, werd weggewerkt.

Faillissement

Met zijn vele kapitaalinjecties wist Schrouff de Limburgse club te behoeden voor een faillissement. Dát verdiende een grote blijk van waardering vond men binnen de ambtenarij. In 2019 kreeg hij de gouden erepenning van de gemeente Kerkrade uit handen van burgemeester Petra Dassen. Frits Schrouff glom van trots op de gevoelige plaat. Een heel goede bekende van de Limburgse miljonair, die jarenlang in een Belgisch dorp vlak over grens bij Maastricht woonde, blikt terug.

“Frits, zijn vrouw en ik wisten wat we aan elkaar hadden”, vertelt de Limburger die Schrouff zeker op zakelijk gebied vele jaren met raad en daad bijstond. Het duo was op een gegeven zelfs een soort twee-eenheid, ook als het doen en laten bij de Limburgse profclub aan bod kwam. “Hij heeft tientallen miljoenen in Roda JC gestoken, dat kan ik nu wel zeggen. Tientallen is van tien tot honderd. Dat laatste was het niet, maar het was wél héél veel geld.”

Standbeeld

De man praat aan de andere kant van de lijn met respect over Frits Schrouff. Tijdens zijn jaren als eigenaar van Roda JC werd eens een balletje opgegooid om een standbeeld voor de mecenas te laten maken. Als dank voor bewezen diensten. Het antwoord van de hoofdpersoon in kwestie: ‘Potverdomme, nee laat dat maar’, zou hij ongeveer in dat soort bewoordingen gezegd hebben. De heel goede bekende van Schrouff bevestigt dit desgevraagd, de vriendelijke doch dringende afwijzing inzake het standbeeld.

Hij legt verder uit: “Frits was tégen alle aandacht. Wat hij ervan vond dat de miljoenen die hij in Roda stak uiteindelijk allemaal verdampten? Tja, in de voetballerij verdampt geld altijd snel, zo gaat dat in die wereld. Kijk maar eens naar Frans van Seumeren bij FC Utrecht: die heeft nóg meer miljoenen in die club gestoken. Dat geld is sneller weggevloeid dan je denkt.” De voetballerij als jungle waarin wespennesten, haat en nijd en list en bedrog meer schering dan inslag zijn.

Nachtelijk afscheid

Terug naar het diepe Zuid-Limburg, naar de dag van 22 maart 2022 dat Frits Schrouff – geboren als zoon van een molenaar op 17 februari 1940 – kwam te overlijden. Hoewel hij al geruime tijd kampte met behoorlijke gezondheidsklachten en afstand had gedaan van zijn aandelen in Roda JC, kwam zijn dood toch nog als een verrassing en zorgde voor verdriet bij de aanhang van de club uit Kerkrade. Bloemen en kaarsjes bij de ingang van het stadion, als eerbetoon.

Hier en daar werd een traantje weggepinkt. En hardop dankbaarheid uitgesproken door fans en de club zelf. Frits Schrouff had tijdens de nachtelijke uren daarvoor zijn laatste adem uitgeblazen. Geen peuk meer roken, geen gesprekjes meer met zijn vrienden en familie, geen wedstrijdbezoekjes meer in Kerkrade aan het Roda dat hem behalve bakken met geld ook bloed, zweet en tranen had gekost. Nooit meer iets van dit alles. Het afscheid was definitief geweest op die dag vlak na het begin van de lente van 2022.

De man, die wél een vak op de hoofdtribune van het Parkstad Limburg Stadion naar zich zag worden vernoemd, was er plots niet meer. Voor áltijd de ‘redder van Roda’, die titel zal hij volgens verstokte supporters van de club blijven dragen. Tot op de dag van vandaag en ook in de eeuwigheid, daar is zowat iedereen het wel over eens. Waarbij de naam van een ándere suikeroom die ontzettend veel voor Roda deed, textielmagnaat Arnold ‘Nol’ Hendriks, daar niets en niemand wordt vergeten. Zeker twee redders in de clubhistorie, dát kan immers ook.