Van Marwijk over 2010: “Na verloop van tijd is die pijn wel gegroeid, ja”

Het Nederlands elftal was in 2010 zó dicht bij de wereldtitel, maar de teen van Iker Casillas en een doelpunt van Andrés Iniesta stonden een groot volksfeest in de weg. De toenmalige bondscoach Bert van Marwijk heeft daar nóg last van.

Aan Voetbal International vertelt hij namelijk: “Na verloop van tijd is die pijn wel gegroeid, ja. Je bent coach, je bereidt je team voor op die wedstrijd en in mijn hoofd gaat het vervolgens alleen nog maar om winst of verlies. Na afloop was ik dus vooral teleurgesteld in het resultaat. Ik had die wedstrijd tegen Spanje verloren, maar realiseerde me niet dat ik de WK-finale had verloren. Je zit zo in dat toernooi, in dat stramien van wedstrijd naar wedstrijd toewerken…”

Van Marwijk, op dit moment bondscoach bij de Verenigde Arabische Emiraten, vervolgt: “Je hebt die spelers ook twee jaar lang voorgehouden: ongeacht het belang van de wedstrijd… Zelf voel je dan het gewicht van zo’n WK-finale op een gegeven moment ook niet meer. Ik weet nog dat ik vlak voor de warming-up het veld op kwam en Shakira aan het optreden was. Ik begon me te ergeren. Wat moeten al die mensen op dit veld? Zo meteen komen de keepers naar buiten, daarna de spelers, waar moeten die dan naartoe? Dat soort dingen verstoort mijn voorbereiding, daar word ik gek van. Misschien dat is een autistisch trekje van me.”

Hij sluit af: “Ik heb vanaf de eerste dag bij Oranje houvast en duidelijkheid gecreëerd. Zo hoop je het gewicht van de finale bij de spelers weg te halen. Je weet echter ook: ervaring krijg je door het te ervaren. Bij ons was dit nieuw voor iedereen. Spanje had twee jaar eerder al wel de finale van het EK gewonnen, met spelers die ook meerdere Champions League-finales hadden gewonnen met Barcelona en Real Madrid. Wij hadden met Van Bommel en Robben twee spelers die net hun Champions League-finale hadden verloren en Sneijder die juist gewonnen had. Dat is een groot verschil.”