Wonderkind van Chelsea leefde op in Nederland: “Ajax had interesse”

Ben Sahar stond bij Chelsea bekend als één van de grootste talenten ter wereld, maar beleefde zijn gelukkigste periodes in Nederland. Hij brak niet door onder José Mourinho, maar scoorde bij De Graafschap en Willem II zijn doelpunten in de Eredivisie. De spits uit Israël heeft warme herwinningen aan ons land. “Mensen hadden hoge verwachtingen van mij, maar in Nederland kon ik vrijuit voetballen”, vertelt Sahar, die zelfs de kans kreeg om bij Ajax te tekenen.

Interview met Ben Sahar over Chelsea en de Eredivisie

In gesprek met Soccernews.nl gaat Ben Sahar, ondertussen 34 jaar oud, in op zijn bijzondere carrière in de voetballerij. Op zestienjarige leeftijd trok hij al naar Engeland, waar hij zijn het begin zijn geluk niet op kon. “Alles was geweldig in mijn eerste maanden bij Chelsea. De ene seconde was ik in Israël en de volgende seconde stond ik op Stamford Bridge. Het ging allemaal zo snel, het was erg overweldigend. Voordat ik het wist maakte ik ook mijn debuut bij de nationale ploeg. Door deze gebeurtenissen kreeg ik best wat stress, maar ik was vooral blij om al deze mooie stappen te maken.”

Mooie stappen maakte Sahar zeker in zijn eerste periode bij Chelsea. Hij ging van het juniorenelftal naar het eerste, debuteerde in de FA Cup en kwam in totaal tot vijf invalbeurten. Tijdens de trainingen stond Sahar op het veld met grote spelers als zoals John Terry, Didier Drogba en Arjen Robben, maar van een groot niveauverschil was geen sprake. “Bij de eerste training ben je vooral blij dat je mee mag doen van de trainer. Op dat moment kijk je met bewondering naar de spelers met wie je traint, maar het gaat snel wennen. Wanneer ik merkte dat ik tijdens trainingen ook kon scoren en spelers kon passeren, werd het normaal. Eigenlijk was het trainen zelfs makkelijker met deze topspelers. Als ik een loopactie maakte kreeg ik de bal op een perfecte manier aangespeeld, waardoor ik veel scoorde op de trainingen. Ik deed niet onder voor de rest en verdiende de speelminuten die ik kreeg.”

Met José Mourinho had de Israëlische aanvaller een trainer van wereldniveau. Na zijn debuut sprak de destijds zeventienjarige Sahar met zijn coachover de druk die het leven als voetballer met zich meebrengt. ”Na mijn eerste speelminuten nam hij mij apart en vertelde hij dat ik vanaf nu een Premier League-speler was. Vanaf nu keek iedereen naar mij met de verwachtingen van een Premier League-speler. Later in mijn carrière was dat wel eens lastig. Elke ploeg had hoge verwachtingen van mij door mijn verleden.”

Duo met Luuk de Jong

Doordat de aanvaller nauwelijks minuten maakte bij Chelsea werd hij meerdere keren verhuurd. In januari 2009 belandde hij voor een half jaar bij De Graafschap in de Eredivisie. “Ik had speeltijd nodig en de trainer Henk van Stee en de technisch directeur van de club kwamen toentertijd met mij praten. Ik voelde mij erg gewaardeerd, waarna ik de keuze maakte om naar Nederland te vertrekken. De Eredivisie stond te boek als een goede competitie voor jonge spelers. Ik voelde mij goed bij de Graafschap en vormde samen met Luuk de Jong een aanvalsduo bij de club.” Sahar scoorde direct bij zijn debuut tegen Willem II, een van zijn mooiste herinneringen aan zijn periode in Doetinchem. “Op het moment van mijn debuut sliep ik nog in een hotel aangezien ik nog geen appartement had. Ik droomde ‘s nachts van mijn debuut en hoopte te scoren. Dit kwam later die dag uit. Echt geweldig.”

De Graafschap degradeerde dat seizoen ondanks de inspanningen en doelpunten van Sahar en hij vertrok naar Espanyol, al was er ook interesse vanuit Amsterdam. “Ajax had inderdaad interesse, maar de Spaanse competitie was misschien wel de sterkste competitie van de wereld. Dat had een enorme aantrekkingskracht op mij. Verder is Barcelona een schitterende stad en deed Espanyol vergeleken met Ajax ook simpelweg financieel een betere aanbieding.”

Plezier in Nederland

In de zomer van 2014 kwam Sahar weer terug naar Nederland. Promovendus Willem II haalde hem op bij Hertha Berlin. Op papier wellicht een stap terug, maar zo zag de spits het niet. “Voor de mensen buitenaf is dit wellicht een kleine stap terug, maar zo voelde het voor mij niet. Willem II kon mij speeltijd bieden, wat ik in Duitsland niet kreeg. Ik kon weer voetballen en plezier maken.”

De grootste reden dat Sahar bij Willem II tekende was toenmalig trainer Jurgen Streppel. “Streppel kwam mij helemaal thuis opzoeken en gaf aan mij graag te willen hebben. Dat is dan ook de reden dat ik weer naar Nederland ben gekomen. Ik kon weer voetballen en werd gewaardeerd.” Zes jaar na zijn periode bij De Graafschap avontuur was Sahar weer terug in Nederland. “Ik was blij dat ik terug was. De Nederlandse cultuur spreekt mij enorm aan. De fans vinden winnen belangrijk, maar kijken verder dan alleen de drie punten. Als een speler zijn stinkende best doet, maar verliest kunnen de mensen dat ook waarderen.”

Prijzen pakken in Israël

Willem II werd mede dankzij Sahar als promovendus negende in de Eredivisie. Met 7 doelpunten was hij een belangrijke speler. Toch keerde hij aan het eind van het seizoen terug naar Israël. “Ik kreeg een uitstekend aanbod uit van Hapoel Beër Sjeva. Het was een lastige keuze, maar ik heb er geen spijt van. Bij Beër Sjeva werd ik drie keer kampioen.” Uiteindelijk was de spits aan het eind van zijn carrière erg succesvol in zijn eigen land. Zo werd hij in 2022 nog een keer kampioen en won hij tweemaal de beker en de supercup.

Sahar was voor het laatst in Nederland tijdens een Europese ontmoeting tegen Feyenoord met Macabbi Haifa. “Het was fijn om even terug te zijn. Spelen tegen Feyenoord blijft leuk doordat de sfeer in het stadion geweldig is. Verder had ik tijd om een aantal vrienden te bezoeken. Zo heb ik nog gesproken met Bruno Andrade, mijn oud-teamgenoot bij Willem II.” Momenteel staat Sahar sinds kort onder contract bij Maccabi Petach Tikwa. De aanvaller heeft een contract voor één jaar en heeft zijn toekomst nog niet helemaal uitgewerkt. “Op dit moment focus ik mijzelf op het heden en probeer ik niet te ver vooruit te kijken. We hebben een jonge talentvolle selectie en hopen op een plek bij de beste zes van het land.”

Op 34-jarige leeftijd moet hij toch een beetje nadenken over wat hij gaat doen als hij zijn voetbalschoenen opbergt. Het liefst wil hij in zijn geliefde sport werkzaam blijven. “Ik wil een voetbalschool oprichten onder mijn eigen naam. Hier kunnen jonge spelers zich dan ontwikkelen en krijgen ze hulp van professionele trainers en voedingsdeskundige. Het zou mooi zijn als ik dan weer samen kan werken met Chelsea, waar voor mij alles is begonnen.”