Zeegelaar genoot in Serie A: “Tegenstanders die ik vroeger van FIFA kende”

Na zijn vertrek bij Udinese viert Marvin Zeegelaar vakantie op Ibiza. Hij is zo transfervrij als een vogel en gaat in de komende weken bepalen waar hij gaat spelen. Tegenover SoccerNews.nl vertelt Zeegelaar over zijn jaren in Italië, conflicten met trainers en een essentiële verandering in zijn carrière. “Gareth Bale kon tegen mij niet veel doen.”

Interview met Marvin Zeegelaar

Een appartement met uitzicht, lekker eten en ’s avonds een drankje doen. Even geen trainer die zegt wat je wel en niet mag. De zomerstop is voor voetballers een heerlijke onderbreking van het topsportleven en het ritme van trainen-wedstrijd-trainen. “Tijdens de vakantie mag alles. Ik ga lekker op stap en geniet van de vrijheid”, vertelt Zeegelaar vanaf Ibiza. De Amsterdammer is transfervrij en hoeft met niemand rekening te houden. Voor even dan, want in juli hoopt hij aan te sluiten bij een nieuwe club. “Het is voor mijzelf ook nog de vraag waar. De afgelopen periode hebben er clubs uit allerlei landen gebeld. Binnen drie weken ga ik een beslissing nemen, want ik wil niet dezelfde fout maken als vorig jaar.”

Precies een jaar geleden was Zeegelaar ook transfervrij. Hij zat de laatste wedstrijden bij Udinese op de bank en liep uit zijn contract. “De club had jongere spelers voor mijn positie die ze kunnen doorverkopen. Het was logisch dat ik minder ging spelen”, legt Zeegelaar uit. “Ik kreeg vervolgens een paar goede aanbiedingen, maar die heb ik afgewezen, omdat ik wat anders in gedachten had. Maar de selecties raakten op een gegeven moment vol en de aanbiedingen werden minder. Daardoor viel ik tussen wal en schip. In februari kwam Udinese weer. Ze wilden me terughalen, omdat hun linkercentrale verdediger geblesseerd was geraakt. Ze kenden mij en wisten wat ik kan. Ik had andere aanbiedingen uit Turkije en Saudi-Arabië, maar ik wilde terug naar de Serie A om te bewijzen dat ik op dat niveau thuishoor.”

Ronaldo, Zlatan en Inzaghi

Zeegelaar heeft de afgelopen seizoenen genoten van voetballen in Italië, de ambiance in de stadions en bijzondere tegenstanders. “Het is geweldig om tegen grote spelers en in grote stadions te spelen. Als ik in San Siro sta, denk ik aan de beelden die ik vroeger zag van de Braziliaanse Ronaldo of Marco van Basten bij AC Milan. Andere keren stond ik samen met Cristiano Ronaldo of Zlatan Ibrahimović op het veld. Voor dat soort spelers kun je niets anders dan bewondering hebben. Of Andrea Pirlo en Filippo Inzaghi, die ik tegenkwam als trainer van de tegenstanders. Legendarische spelers die ik vroeger van FIFA kende. Als kleine jongen droomde ik ervan om met zulke spelers op het veld te staan.”

Conflict met trainer

Hij is tevreden over het aantal van 73 wedstrijden dat hij in 4,5 seizoen voor Udinese heeft gespeeld, maar beseft dat het er meer hadden kunnen zijn. “Ik ben er een tijdje naast gezet, omdat ik een woordenwisseling had met de trainer. We hadden een meningsverschil en dat is geëscaleerd. In het voetbal heb je te maken met ego’s, niemand zet de eerste stap om het goed te maken. Ik ben niet iemand die naar zijn kantoor gaat om mijn excuses aan te bieden terwijl ik niets fout heb gedaan. Misschien had ik dat wel moeten doen, want aan het einde van de dag had ik mijzelf ermee. De trainer bepaalde nu dat ik niet speelde.”

Het doet denken aan zijn start bij Ajax, waar hij ook botste met zijn trainers wanneer hij te laat kwam of naar hun mening niet hard genoeg trainde. Zeegelaar geeft toe dat hij in die periode niet de makkelijkste was. “Bij Ajax zijn er veel kleine dingetjes gebeurd. Ik was jong en onwetend. Ik kon een grote mond hebben tegen een trainer, terwijl die het beste met mij voor had. Daarvan denk ik nu: ‘Dat had ik beter niet kunnen doen.’ Ik was niet super professioneel en had het voetbal serieuzer moeten nemen. Bij Udinese vertelde ik dat aan de jongere spelers om ze te helpen. Het is zonde als zij diezelfde fout maken.”

Toch zou Zeegelaar het conflict bij Udinese precies hetzelfde aanpakken. “Je moet geen excuses maken als je niets verkeerd hebt gedaan. Ik ben geen moeilijke jongen, maar ik sta voor mijn mening. Ik heb veel trainers gehad en kon met bijna iedereen goed opschieten. Met de één beter dan met de ander, maar iedereen heeft wel eens een woordenwisseling, toch? Voetballers en trainers, maar ook mensen die in de supermarkt werken. Het voetbal ligt alleen onder een vergrootglas. We moeten het niet groter maken dan het is.”

Mino Raiola

De 32-jarige Zeegelaar heeft er al een hele carrière opzitten. De bal leidde hem langs negen clubs in Nederland, Spanje, Turkije, Engeland, Portugal en Italië. De hoogtepunten kan hij zonder na te denken opnoemen. “Mijn debuut, Champions League spelen en het Nederlands elftal”, zegt hij in één adem. Zijn debuut voelt als een eeuwigheid geleden, maar hij herinnert zich de details nog goed. “Op mijn achttiende speelde ik mijn eerste wedstrijd in Ajax 1. Trainer Marco van Basten belde mij op met de boodschap dat ik mee mocht doen. Ik vertelde het meteen aan mijn ouders en die werden emotioneel. Dat was de eerste keer dat ik mijn vader zo zag. We verloren helaas van Volendam, maar het was onvergetelijk.”

Vlak na zijn debuut kreeg Zeegelaar te horen dat Juventus hem naar Italië wilde halen. De Italiaanse topclub kwam vanuit het netwerk van zijn zaakwaarnemer Mino Raiola. “Juventus en andere grote clubs wilden me hebben, maar ik ben bij Ajax gebleven. Ik was nog te jong om naar het buitenland te gaan. Als achttienjarige heb je niets te zoeken in het ‘grote mannenvoetbal’ van de Serie A. Ik wilde eerst slagen bij Ajax”, aldus Zeegelaar. Uiteindelijk kwam hij in Amsterdam niet veel aan spelen toe en bracht Raiola hem naar Espanyol. “Na die stap hadden we steeds minder contact. Het was voor mij een shock dat hij vorig jaar overleed. Ik wist dat hij ziek was, maar je weet nooit wanneer het moment komt. Ik mocht Raiola graag. We belden niet veel, maar als ik hem nodig had, was hij er altijd voor me.”

Comeback in de Champions League

Na zijn vertrek bij Ajax en een paar mislukte avonturen verdween Zeegelaar voor veel Nederlanders uit beeld, totdat hij in 2016 terugkeerde op het hoogste niveau. Met Sporting Lissabon stond hij in de Champions League tegenover Real Madrid en Borussia Dortmund. Niet als vleugelaanvaller, maar als linksback. “Ik hield me in Bernabeu goed staande tegen Gareth Bale. Hij was vaak gevaarlijk met zijn snelheid, maar kon tegen mij niet veel doen. Als Luka Modrić de bal had en hem diep wilde sturen, stond ik al op de goede positie. Juist omdat ik zelf buitenspeler ben geweest, kon ik goed inschatten wat Bale ging doen.”

Het kostte Zeegelaar weinig moeite om zichzelf om te turnen tot linksback. “Iedereen wilde vroeger spits zijn en goals maken, maar ik vind het ook lekker om te verdedigen. Ik kon een mooie carrière maken als linksback, dus die keuze was snel gemaakt. Het was Jorge Jesus die mij bij Sporting voor het eerst op linksback zette. Hij hield van aanvallende backs, iets wat nu helemaal populair is. Je wordt tegenwoordig eerder afgerekend op goals en assists dan op je verdedigende taken. Het voetbal is veranderd en ik heb me daaraan aangepast. Ik weet niet hoe mijn carrière als linksbuiten was gelopen, maar ik mag niet klagen over hoe het nu is gegaan. Bij Sporting kwam ik weer in de picture en ik haalde zelfs het Nederlands elftal. Dat is het allermooiste wat ik heb meegemaakt.”

Real Madrid

Tijd om vooruit te kijken. Zeegelaar wil graag nog een paar jaar door op een goed niveau. “Ik houd van het spelletje en voel me fit. Iedere voetballer wil zo lang mogelijk doorgaan, denk ik. Mijn voorkeur gaat uit naar Europa, maar het is nog afwachten tot de juiste club voorbij komt. Als er niets komt, kan ik zomaar alsnog naar Saudi-Arabië of een ander land gaan. Je weet het nooit in het voetbal, dat heb ik inmiddels wel geleerd. Misschien speel ik straks wel bij Real Madrid”, sluit Zeegelaar grappend af.