Het laatste nieuws over Emre Can

Eme Can is een Duitse middenvelder met Turkse roots. De international van Duitsland maakte in 2020 de overstap van Juventus naar Borussia Dortmund.

• Can speelt momenteel voor Borussia Dortmund
• Met deze club won middenvelder de DFB-Pokal in 2021
• Hij speelde eerder voor Bayern München, Liverpool en Juventus
• Zowel in Duitsland als Italië werd Can landskampioen
• In 2015 debuteerde hij als Duits international

Clubcarrière Emre Can

Can werd op 12 januari 1994 geboren in het Duitse Frankfurt am Main. De zoon van Turkse ouders zette zijn eerste stappen op het voetbalveld namens SV Blau-Gelb Frankfurt. Na zes jaar vertrok de middenvelder in 2006 naar de jeugdopleiding van Eintracht Frankfurt, waar hij drie seizoenen voetbalde. In 2009 maakte de rechtspoot de overstap naar Bayern München. In Zuid-Duitsland doorliep hij de hoogste jeugdelftallen.

Debuut voor Bayern

Op 27 augustus 2011 maakte Can zijn debuut in het betaald voetbal. Met Bayern München II mocht de middenvelder aantreden in de Regionalliga Süd-wedstrijd tegen SV Waldhof Mannheim 07 (1-2 zege). Scoren deed hij op 4 mei 2012 voor het eerst in de uitwedstrijd tegen SC Pfullendorf (1-1). In twee seizoenen deed de technische staf van dit team in 31 officiële wedstrijden een beroep op hem (drie doelpunten).

Can maakte op 12 augustus 2012 zijn debuut voor de hoofdmacht van Bayern München. Met Der Rekordmeister veroverde hij meteen zijn eerste prijs als profvoetballer: de DFL-Supercup (2-1 tegen Borussia Dortmund). Zijn Bundesliga-debuut maakte de middenvelder pas op 13 april 2013 tegen 1. FC Nürnberg (4-0 zege). Twee weken na zijn competitiedebuut wist Can het winnende doelpunt te produceren in de Bundesliga-wedstrijd tegen SC Freiburg (1-0).

Bayern München won in het seizoen 2012-2013 ook de landstitel, DFB-Pokal én de Champions League. Met zeven officiële wedstrijden en één doelpunt bleef zijn eigen aandeel minimaal. De Zuid-Duitsers besloten in de zomer van 2013 dan ook mee te werken aan een transfer naar Bayer Leverkusen, dat wel een terugkoopclausule liet opnemen in zijn contract.

Eén seizoen in Leverkusen

Can maakte zijn debuut voor Bayer Leverkusen op 31 augustus 2013 in de Bundesliga-wedstrijd tegen Schalke 04 (2-0 nederlaag). Op 26 oktober maakte de rechtspoot zijn eerste doelpunt voor Die Werkself, dat een 2-1 zege op FC Augsburg behaalde. De middenvelder maakte tussendoor ook zijn debuut in de Champions League, op bezoek bij Manchester United. Ondanks de 4-2 nederlaag op Old Trafford overleefden de Duitsers de groepsfase, maar Paris Saint-Germain bleek in de achtste finale een maatje te groot.

In het seizoen 2013-2014 mocht Can in totaal 39 keer aantreden voor Bayer Leverkusen. Die wedstrijden verdeelde hij over de Bundesliga (29 keer), de Champions League (zeven keer) en de DFB-Pokal (drie keer). Met vier doelpunten en vijf assists had de geboren Frankfurter een waardevol aandeel. Al na één seizoen verdiende hij een transfer voor twaalf miljoen euro naar Liverpool.

Prijsloze jaren in Liverpool

Can debuteerde op 25 augustus 2014 in het shirt van Liverpool, dat met 3-1 ten onder ging bij Manchester City. Op 8 november maakte de middenvelder zijn eerste doelpunt voor The Reds in de eveneens verloren Premier League-topper tegen Chelsea (1-2). Onder leiding van Brendan Rodgers beleefde zijn team een stroef eerste seizoen. Liverpool eindigde als zesde in de Premier League en sneuvelde in beide bekertoernooien in de halve finale. Met veertig officiële wedstrijden groeide Can desalniettemin uit tot een waardevolle schakel.

In het seizoen 2015-2016 speelde Can zelfs 49 officiële wedstrijden voor Liverpool (twee doelpunten). De club zakte in de Premier League af naar plek acht, maar wist zowel in de League Cup als de Europa League de finale te bereiken. Respectievelijk Manchester City (na strafschoppen) en Sevilla (1-3) dwarsboomden zijn eerste prijs in Engelse dienst. Manager Jürgen Klopp hield desondanks het vertrouwen in zijn team, waaronder de Duitser. Dat leidde in het seizoen 2016-2017 tot veertig gespeelde wedstrijden (vijf doelpunten).

Het seizoen 2017-2018 werd het laatste contractjaar van Can op Anfield. Door een rugblessure bleef zijn teller ditmaal steken op 38 officiële wedstrijden (zes doelpunten). In de Champions League-finale tegen Real Madrid kwam hij wel in actie als invaller, maar de Spaanse grootmacht beëindigde zijn vierjarige periode in mineur (1-3). In totaal speelde hij 167 wedstrijden voor Liverpool.

Landskampioen met Juventus

Liverpool won in 2019 alsnog de Champions League, maar Can was op dat moment al vertrokken. In de zomer van 2018 ondertekende de Duitser een vierjarig contract bij Juventus. De transfervrij overgenomen middenvelder debuteerde op 18 augustus in de Serie A-wedstrijd tegen Chievo Verona (2-3 overwinning). Op 21 januari 2019 maakte hij zijn eerste doelpunt in de thuiswedstrijd tegen diezelfde opponent (3-0). Met De Oude Dame won Can in zijn eerste seizoen meteen de landstitel en de Supercoppa Italiana.

Can mocht in het seizoen 2018-2019 in totaal 37 keer opdraven voor Juventus (vier doelpunten). In het seizoen 2019-2020 won de Italiaanse topclub de Scudetto opnieuw, maar het aandeel van de middenvelder was minimaal te noemen. De rechtspoot speelde dat jaargang welgeteld acht keer voor de Turijnse formatie. Can verliet Juventus in de winter van 2020 op huurbasis voor Borussia Dortmund, dat hem die zomer permanent aan de selectie toevoegde. Beide clubs kwamen een transfersom van 25 miljoen euro overeen.

Sterkhouder in Dortmund

Can maakte op 4 februari 2020 zijn rentree in Duits clubverband. Met Borussia Dortmund vloog de Juventus-huurling meteen uit de DFB-Pokal door toedoen van Werder Bremen (3-2). Vier dagen later vierde de middenvelder zijn Bundesliga-debuut voor BVB met een doelpunt tegen Bayer Leverkusen (4-3 nederlaag). Zijn beginperiode in Dortmund verliep daarmee moeizaam. Dortmund en aartsrivaal Schalke 04 hadden in mei 2020 de primeur om als eerste clubs weer een wedstrijd te spelen sinds de uitbraak van de coronapandemie. Can moest dit duel (4-0 zege) echter missen.

In zijn eerste halfjaar voor Borussia Dortmund speelde Can vijftien wedstrijden (twee doelpunten). De Bundesliga-club besloot hem medio 2020 definitief aan de selectie toe te voegen. In het seizoen 2020-2021 mocht hij in totaal veertig keer opdraven voor de club, waaronder de gewonnen bekerfinale tegen RB Leipzig (4-1). Tijdens het daaropvolgende seizoen werd hij gehinderd door fysieke problemen. Mede daardoor bleef zijn teller steken op 28 officiële wedstrijden (vijf doelpunten).

Met 38 wedstrijden (drie doelpunten) herstelde Can zich in het seizoen 2022-2023. Borussia Dortmund begon de laatste Bundesliga-speelronde als koploper, maar verspeelde de landstitel door een 2-2 gelijkspel tegen FSV Mainz 05. In het seizoen 2023-2024 mocht de middenvelder opnieuw 38 keer opdraven, waarvan het gros als aanvoerder. Die rol mocht Can eveneens bekleden in de Champions League-finale tegen Real Madrid. BVB maakte het de Spanjaarden lastig, maar verloren desondanks met 0-2.

Interlandcarrière Emre Can

Can doorliep alle vertegenwoordigende jeugdelftallen van Duitsland. Op 4 september 2015 maakte de middenvelder zijn debuut als A-international van Duitsland in de EK-kwalificatiewedstrijd tegen Polen (3-1). Bondscoach Joachim Löw liet hem meteen de volle negentig minuten aantreden. De rechtspoot wist snel aan te haken en mocht daardoor in de zomer van 2016 mee naar het EK. Op zijn eerste eindronde kreeg Can alleen speeltijd in de halve finale tegen gastheer Frankrijk (0-2 nederlaag).

In 2017 won Can de Confederations Cup met Duitsland. Het WK van een jaar later ging vervolgens aan zijn neus voorbij, maar in 2021 was hij wel opnieuw actief op de Europese eindronde. Met de Mannschaft ging zijn team in de achtste finale ten onder tegen Engeland (0-2). De Duitsers blameerden zich in 2022 door al in de groepsfase van het WK te sneuvelen, maar net als vier jaar eerder werd hij niet opgenomen in de selectie. Na het toernooi in Qatar besloot bondscoach Hansi Flick hem terug te halen.

Can scoorde in de openingswedstrijd van het EK van 2024. De middenvelder viel na tachtig minuten in voor Toni Kroos en bepaalde in blessuretijd de eindstand tegen Schotland op 5-1. In eigen land bereikte de Duitse ploeg de kwartfinale, maar de latere winnaar Spanje bleek daarin te sterk (1-2 na verlenging).

Laatste update: 16 juli 2024