Laatste nieuws over Bayern München

Bayern München is een Duitse voetbalclub uit München. Thuiswedstrijden van Der Rekordmeister worden afgewerkt in de Allianz Arena.

• Bayern München werd in 1900 opgericht
• Thuiswedstrijden worden afgewerkt in de Allianz Arena
• De bijnaam van de club luidt ‘Der Rekordmeister’ of ‘FC Hollywood’
• Bayern München werd in 2023 voor de 33ste keer kampioen van Duitsland
• Het team won zes keer de Europacup I/Champions League

Bayern München in nationaal clubverband

Sportclub MTV München organiseerde op 27 februari 1900 een algemene vergadering in de herberg Bäckerhofl. Op de agenda stond de verdere ontwikkeling van het voetbal, maar dat leidde niet tot aansluiting bij de Zuid-Duitse voetbalbond. Dit zorgde voor een tweespalt. Een elftal aan leden besloot op te stappen en stampte nog diezelfde avond een nieuwe voetbalclub uit de grond: FC Bayern München. Het nieuwe team speelde aanvankelijk in de clubkleuren blauw-wit.

In maart 1900 verloor Bayern München de eerste wedstrijd sinds de oprichting: 2-5 voor 1. Münchner FC 1896. Ondanks de valse start wist de club al snel een kwaliteitsimpuls tot stand te brengen, onder meer door een aantal spelers van 1860 München over te nemen. In 1902 stonden deze clubs uit München voor het eerst tegenover elkaar. Bayern München trok met duidelijke cijfers aan het langste eind: 3-0. Onderlinge wedstrijden groeiden al snel uit tot zeer beladen affiches.

Eerste successen

Bayern München sloot zich in 1903 aan bij de Zuid-Beierse competitie, waarin het een aantal kampioenschappen behaalde. Vanaf het seizoen 1910-11 ging een nieuwe competitie van start in de regio: de Ostkreis-Liga. Bayern kroonde zich meteen tot kampioen door zestien van de achttien wedstrijden in winst om te zetten. Dit kampioenschap volstond voor deelname aan de eindronde van Zuid-Duitsland, maar hierin bleek Karlsruher FV oppermachtig door alle zes groepswedstrijden te winnen.

Tijdens en na de Eerste Wereldoorlog veroverde Bayern München verschillende lokale trofeeën. In het seizoen 1925–1926 kroonde de club zich tot winnaar van de Bezirksliga Bayern en de Zuid-Duitse eindronde. Dit succes werd meermaals geëvenaard, met het seizoen 1931-1932 als hoogtepunt. Voor het eerst in de clubgeschiedenis wist Bayern München ook nationaal toe te slaan door de landstitel binnen te slepen. In de finaleronde rekende het team van trainer Richard Köhn af met Eintracht Frankfurt (2-0).

Opkomst Hitler stopt hegemonie Bayern

In 1933 kwam Adolf Hitler aan de macht in Duitsland. De leider van de NSDAP nam meteen keiharde maatregelen om het land naar zijn hand te zetten, waaronder de hervorming van de voetbalcompetities. De zogeheten Gauliga’s werden geïntroduceerd. Door de opkomst van Hitler zagen veel Joodse inwoners zich genoodzaakt om het land te ontvluchten, waaronder de voorzitter en de trainer van Bayern München. De club werd in die tijd gekenmerkt als Joods en verloor daardoor veel populariteit.

Tijdens de machtsperiode van Hitler speelde Bayern München een relatieve bijrol. De club bewoog zich tussen de derde en de achtste plaats, maar in het seizoen 1943-1944 keerde de glimlach terug door de Gauliga Südbayern in eigen voordeel te beslissen. In het laatste seizoen tijdens de Tweede Wereldoorlog bleek het team zelfs oppermachtig door 1860 München, de nummer twee, op elf punten achterstand te zetten.

Grijze naoorlogse jaren

Na de Tweede Wereldoorlog werden alle competities in Duitsland ontbonden. Bayern München kwam terecht in de nieuwe Oberliga Süd, maar in de beginjaren kwam de club niet verder dan een derde plaats (1949). Het seizoen 1954-1955 verliep zelfs dramatisch. Bayern eindigde op de zestiende plaats en degradeerde daarmee naar het tweede niveau, maar keerde al na één seizoen door. In 1957 kroonden de Zuid-Duitsers zich tot winnaar van de DFB-Pokal door Fortuna Düsseldorf in de finale af te troeven (1-0).

Aan het einde van de jaren vijftig had Bayern München het zwaar. Er dreigde zelfs een faillissement voor de voetbalclub, maar dit kon worden voorkomen onder leiding van Roland Endler. Hij bleef tot de presidentsverkiezingen van 1962 aan als voorzitter van de club. Een jaar later maakten de Duitse Oberliga’s plaats voor één nationale divisie: de Bundesliga. Bayern München greep naast een toegangsbewijs door als zesde te eindigen, hoewel 1860 München als nummer zeven wel werd toegelaten op basis van een eerder kampioenschap.

Het bestuur was vastberaden om Bayern München naar de Bundesliga te brengen. Om die reden werd Zlatko Cajkovski aangesteld als nieuwe hoofdtrainer. Hij bouwde een nieuw elftal op door spelers als Sepp Maier, Franz Beckenbauer en Gerd Müller de kans te geven. Zij ontwikkelingen zich tot de sterren van het Duitse voetbal. In het seizoen 1964-1965 resulteerde dit in de promotie naar de Bundesliga. Bayern München won de nacompetitie door de groep met 1. FC Saarbrücken, Alemannia Achen en Tennis Borussia Berlin te winnen.

Eerste glorietijdperk

Bayern München beleefde een uitstekend debuutseizoen in de Bundesliga. De club eindigde als derde en wist de DFB-Pokal te winnen door Meidericher SV in de finale te verslaan (4-2). Müller kroonde zich dat seizoen voor het eerst tot clubtopscorer. De spits groeide in de daaropvolgende jaren uit tot een fenomeen door aan de lopende band te scoren. Zijn teller eindigde uiteindelijk op 566 doelpunten in 607 officiële wedstrijden. Müller was in 1974 ook verantwoordelijk voor de wereldtitel van West-Duitsland, dat afrekende met Nederland (2-1).

In 1967 won Bayern München zowel de DFB-Pokal als de Europacup II. Het daaropvolgende seizoen bleef prijsloos, maar in het seizoen 1968-1969 sloeg de club keihard toe door de dubbel (landstitel en DFB-Pokal) te winnen. Bayern München bleef uitstekend presteren door zowel de DFB-Pokal (1971) als de landstitel (1972, 1973 en 1974) opnieuw te winnen. De landstitel van 1972 ging gepaard met een ongekend aantal Bundesliga-treffers: 101. Müller scoorde dat seizoen veertig keer in competitieverband en zette daarmee een langdurig record neer.

Tussen 1977 en 1979 nam Bayern München afscheid van Maier, Beckenbauer, Müller en Uli Hoeness. Het gemis van dit viertal werd opgevangen met spelers als Klaus Augenthaler, Paul Breitner, Dieter Hoeness en Karl-Heinz Rummenigge. In 1980 en 1981 kroonde de formatie uit Zuid-Duitsland zich andermaal tot nummer één van de Bundesliga. Met Rummenigge als nieuwe topschutter wist Bayern ook de DFB-Pokal van 1982 en 1984 te winnen.

Het ontstaan van ‘FC Hollywood’

Bayern München presteerde voortreffelijk door tussen 1985 en 1990 vijf van de zes landstitels te bemachtigen. Jean-Marie Pfaff, Hansi Flick, Sören Lerby, Lothar Matthäus behoorden in deze succesvolle periode tot de selectie. Het kampioenschap van 1990 kreeg niet meteen een vervolg. In het seizoen 1991-1992 eindigden de Zuid-Duitsers zelfs als tiende met 36 punten, waardoor men maar vijf punten boven de degradatiezone eindigde. Bayern keerde na dit teleurstellende seizoen terug in de top van de Bundesliga.

Voormalig sterspeler Franz Beckenbauer leidde Bayern München in 1994 naar de landstitel. De hoofdtrainer werd na dit succes gepromoveerd tot nieuwe voorzitter van de club, waar hij in 1996 nog wel kortstondig zijn rentree maakte langs de lijn. Bayern stond in de jaren negentig onder meer onder leiding van Giovanni Trapattoni en Otto Rehhagel. De prestaties waren wisselvallig, mede doordat de spelersgroep regelmatig de headlines domineerden met randzaken. Het ontstaan van FC Hollywood als bijnaam dateert uit die periode.

Trapattoni keerde in 1996 terug als hoofdtrainer van Bayern München. Op 10 maart 1998 hield hij misschien wel de meest bekende persconferentie uit de geschiedenis van het voetbal door helemaal los te gaan tegen de verzamelde journalisten. “Ik had de uitbarsting voorbereid”, onthulde Trapattoni, die in het seizoen 1996-1997 de landstitel veroverde, in zijn biografie uit 2016. “Ik wilde voor een enorme opschudding zorgen.”

Bijna elk jaar kampioen

Bayern München haalde in 1998 een nieuwe trainer in huis: Ottmar Hitzfeld. De van Borussia Dortmund afkomstige trainer leidde de club in zijn debuutseizoen meteen naar de finale van de Champions League, maar op historische wijze greep zijn team naast de eindzege. De Duitse trainer zorgde tot zijn vertrek in 2004 voor een indrukwekkende erelijst: vier landstitels, twee DFB-Pokals en drie DFL-Ligapokals. Zijn team won in 2001 daarnaast de Champions League en de wereldbeker voor clubs.

Hitzfeld sneuvelde in 2004 na een blamerende bekeruitschakeling tegen Alemannia Achen. De succestrainer werd opgevolgd door Felix Magath, die Bayern München in 2005 en 2006 opnieuw naar de landstitel leidde. De Nederlandse spits Roy Makaay fungeerde in die periode als belangrijkste afmaker. Tijdens zijn dienstverband verhuisde de club van het Olympiastadion naar de gloednieuwe Allianz Arena. Magath sneuvelde begin 2007, waarna Hitzfeld terugkeerde als eindverantwoordelijke. Onder zijn leiding sloot de club af zonder prijzen, mede door een vierde plaats in de Bundesliga.

De start van het Robbery-tijdperk

De selectie van Bayern München onderging in de zomer van 2007 een renovatie. Het spitsenduo Makaay en Claudio Pizarro vertrok, waar spelers als Franck Ribéry, Miroslav Klose en Luca Toni voor nieuw elan zorgde. Onder leiding van Hitzfeld kroonde Der Rekordmeister zich in het seizoen 2007-2008 weer eens tot landskampioen. Na dit succes maakte de trainer plaats voor Jürgen Klinsmann, maar zijn aanstelling was geen succes. Het was aan interim-trainer Jupp Heynckes te danken dat Bayern nog als tweede eindigde in de Bundesliga.

In de zomer van 2009 haalde Bayern München zowel trainer Louis van Gaal als vleugelaanvaller Arjen Robben naar de Allianz Arena. Laatstgenoemde ontwikkelde een uitstekende connectie met Ribéry, waardoor het duo liefkozend Robbery werd genoemd. Ook spelers als David Alaba en Thomas Müller maakten hun opwachting in de A-selectie. Van Gaal leidde Bayern München in zijn eerste seizoen naar de dubbel en de finale van de Champions League, maar vloog er in april 2011 uit.

Bayern München bleef in de seizoenen 2010-2011 en 2011-2012 zonder trofeeën. Borussia Dortmund kroonde zich die jaren tot landskampioen, waar de grootmacht uit Zuid-Duitsland ook in de DFB-Pokal en de Champions League met lege handen achterbleef.

Elf keer op rij landskampioen

Bayern München reageerde geprikkeld op de tijdelijke dominantie van Borussia Dortmund. De clubleiding besloot een aantal bepalende spelers los te weken bij BVB (Mats Hummels, Mario Götze en Robert Lewandowski), waar doelman Manuel Neuer werd opgepikt bij Schalke 04. Onder leiding van Heynckes wist Bayern München de hegemonie te herstellen met een voortreffelijk seizoen. In 2012-2013 kroonde de club zich niet alleen tot landskampioen en bekerwinnaar, maar werd ook de Champions League veroverd.

Ondanks het succesvolle seizoen maakte Heynckes medio 2013 plaats voor Pep Guardiola. De Catalaan accepteerde na vier seizoenen FC Barcelona plus een sabbatical een dienstverband in de Allianz Arena. Hij wist het Champions League-succes van zijn voorganger niet te herhalen, maar veroverde in drie seizoenen wel zeven prijzen: drie landstitels, twee DFB-Pokals, de Europese Supercup en de wereldbeker. Gedurende deze succesperiode werd voorzitter Uli Hoeness tot een gevangenisstraf vanwege belastingontduiking.

Guardiola zwaaide in 2016 af als hoofdtrainer en werd opgevolgd door Carlo Ancelotti. De Italiaan loodste de club andermaal naar de landstitel, maar vertrok eind september 2017 alweer. In de daaropvolgende jaren stonden achtereenvolgens Willy Sagnol, Heynckes (opnieuw), Niko Kovac, Hansi Flick, Julian Nagelsmann en Thomas Tuchel voor de spelersgroep in München. De vele trainerswissel zorgden niet voor een sportieve terugval. Bayern won in 2023 de elfde landstitel en wist tussendoor meer prijzen te veroveren, waaronder de Champions League van 2020.

Transferrecord in München

In de zomer van 2023 brak Bayern München het eigen transferrecord. Der Rekordmeister sloot een deal met Tottenham Hotspur ter waarde van maximaal 110 miljoen euro (inclusief bonussen) voor de handtekening van Harry Kane. De spits beschaamde het vertrouwen niet en kroonde zich in zijn debuutseizoen meteen tot Bundesliga-topscorer, maar het collectief stelde teleur. Bayern eindigde niet alleen als derde achter Bayer Leverkusen en VfB Stuttgart, maar sloot het seizoen ook nog eens af zonder trofee.

Rivaliteit

Borussia Dortmund geldt als de aartsrivaal van Bayern München. Confrontaties tussen de twee grootste clubs van Duitsland worden betiteld als Der Klassiker. Op lokaal niveau hebben de wedstrijden met 1860 München de meeste lading, waar ook clubs als 1. FC Nürnberg en 1. FC Kaiserslautern extra sentiment ontkoppelen.

---

Bayern München in Europees clubverband

Bayern München debuteerde in de jaren zestig in het Europese clubvoetbal. Het eerste avontuur sneuvelde door toedoen van Dinamo Zagreb (Jaarbeursstedenbeker 1962-1963), maar in het seizoen 1966-1967 bemachtigden de Zuid-Duitsers de eerste Europese trofee. In Neurenberg wist Bayern de Europacup II-finale in eigen voordeel te beslissen. Het Schotse Glasgow Rangers ging door een treffer van Franz Roth door de knieën (1-0 na verlenging). Sepp Maier, Franz Beckenbauer en Gerd Müller behoorden tot die succesploeg.

In de seizoenen 1967-1968 en 1971-1972 gooide Bayern München opnieuw hoge ogen in de Europacup II. De Duitsers eindigden in beide seizoenen in de halve finale, respectievelijk door toedoen van AC Milan en Glasgow Rangers. Tussendoor debuteerde de Bundesliga-club ook in de Europacup I, de voorloper van de Champions League. Het debuut op het allerhoogste niveau bleef beperkt tot één schamele ronde: Saint-Étienne bleek in het seizoen 1968-1969 nipt te sterk.

Europees glorietijdperk

Bayern München groeide in de jaren zeventig uit tot een vaste waarde in de Europacup I. In het seizoen 1972-1973 bleek de kwartfinale het eindstation door toedoen van Ajax, dat het toernooi voor de derde keer op rij wist te winnen. In de daaropvolgende seizoenen maakte de Amsterdamse suprematie plaats voor het glorietijdperk van Bayern München. De Duitsers wonnen de Europacup I driemaal op rij door achtereenvolgens Atlético Madrid, Leeds United en Saint-Étienne te verslaan in de finale.

Net als Ajax zag Bayern München de succesformule eindigen na drie opeenvolgende eindzeges. De club wist in de seizoenen 1981-1982 en 1986-1987 nogmaals een finaleplaats te bemachtigen in de Europacup I, maar respectievelijk Aston Villa (0-1) en FC Porto (1-2) trokken aan het langste eind. Daarnaast strandde de formatie uit München meermaals in de halve finales van de Europese clubtoernooien. Pas in het seizoen 1995-1996 lukte het Bayern opnieuw om buiten Duitsland een prijs te bemachtigen. De UEFA Cup-finale tegen Girondins de Bordeaux leverde over twee duels een 5-1 zege op.

Nachtmerrie in blessuretijd

De Europacup I maakte in 1992 plaats voor een nieuw toernooi: de Champions League. Bayern München dacht deze trofee in het seizoen 1998-1999 voor het eerst binnen te slepen. Dankzij een doelpunt van Mario Basler leidde de Duitse topclub bijna de volledige wedstrijd in Barcelona, maar in blessuretijd ging alles mis. Teddy Sheringham en Ole Gunnar Solskjaer wisten de wedstrijd binnen luttele minuten volledig om te draaien, waardoor Manchester United er met de winst vandoor ging (1-2).

Bayern München wist de Champions League in het seizoen 2000-2001 voor het eerst te winnen. In de halve finale ontdeed Der Rekordmeister zich van Real Madrid, waarna het in de finale afrekende met een andere Spaanse club: Valencia (na strafschoppen). Spelers als Oliver Kahn, Willy Sagnol, Samuel Kuffour, Bixente Lizarazu, Owen Hargreaves, Stefan Effenberg, Hasan Salihamidzic, Mehmet Scholl en Giovane Élber behoorden destijds tot de basisploeg van trainer Ottmar Hitzfeld.

Hoofdrol voor Robben

Als grootmacht van Duitsland groeide Bayern München uit tot een vertrouwde naam in de Champions League. Dit resulteerde in het seizoen 2009-2010 in een nieuwe finaleplaats, maar het Internazionale van trainer José Mourinho trok aan het langste eind: 0-2. Twee jaar later fungeerde de eigen Allianz Arena als decor van de finale van het miljoenenbal. Bayern München wist zich opnieuw te plaatsen voor de eindstrijd, ware het niet dat Chelsea zich trefzeker toonde vanaf de strafschopstip.

Arjen Robben fungeerde in de finale van 2012 als schlemiel. De Oranje-international faalde in de verlenging vanaf elf meter, uiteindelijk met fatale gevolgen. Op 25 mei 2013 nam de vleugelaanvaller hoogstpersoonlijk revanche. Hij maakte het winnende doelpunt in de Champions League-finale tegen competitiegenoot Borussia Dortmund door vlak voor tijd de 2-1 binnen te tikken.

Champions League-winnaar in coronatijd

Bayern München bleef na de Champions League-winst van 2013 uitstekend presteren. In 2014, 2015, 2016 en 2018 bereikte de Zuid-Duitse formatie de halve finale van het miljoenenbal, maar iedere keer moest men buigen voor een Spaanse opponent: FC Barcelona, Atlético Madrid en tweemaal Real Madrid. Een nieuwe finaleplaats kon echter niet uitblijven. In het seizoen 2019-2020 kroonde Bayern München zich tot winnaar door Paris Saint-Germain te verschalken dankzij Kingsley Coman. De ontknoping van het Champions League-seizoen werd vanwege de coronapandemie volledig afgewerkt in Lissabon.

In 2024 had de Champions League-campagne de redding van het seizoen moeten worden. Bayern München bereikte in een teleurstellend seizoen de halve finale, maar Real Madrid dwarsboomde een nieuwe finale tegen Borussia Dortmund.

---

Nederlandse invloed

Verschillende Nederlanders hebben het shirt van Bayern München gedragen. Een overzicht:

Naam (periode)	Naam (periode)
Daley Blind (2023)	Roy Makaay (2003-2007)
Mark van Bommel (2006-2011)	Noussair Mazraoui (2022-2024)
Edson Braafheid (2009-2011)	Matthijs de Ligt (2022-2024)
Boy Deul (2010-2012)	Arjen Robben (2009-2019)
Ryan Gravenberch (2022-2023)	Raymond Victoria (1991-1993)
Willem Hesselink (1902-1906)	Jan Wouters (1991-1994)
Martin Jol (1978-1979)	Joshua Zirkzee (2017-2022)

Verschillende Nederlanders fungeerden als hoofdtrainer van Bayern München. Een overzicht:

Naam	Periode
Louis van Gaal	2009-2011
Willem Hesselink	1902-1905 (speler/trainer)
Andries Jonker	2011

---

Het stadion van Bayern München

Bayern München werkte de thuiswedstrijden tussen 1925 en 1972 af in het Städtisches Stadion an der Grünwalder Straße (12.500 plaatsen), ofwel Grünwalder Stadion. In het laatstgenoemde jaar verhuisde de club naar het Olympiastadion in München (69.000 plaatsen). Het olympisch stadion fungeerde tweemaal als decor voor een finale van het Nederlands elftal. In 1974 verloren de oranjehemden de WK-finale tegen West-Duitsland (2-1), maar veertien jaar later veroverde men op dezelfde locatie de Europese titel na een 2-0 zege op Sovjet-Unie. Marco van Basten maakte daar zijn meest legendarische treffer.

Bayern München deelde zowel het Städtisches Stadion an der Grünwalder Straße als het Olympiastadion met 1860 München. In 2005 maakten beide clubs de overstap naar de gloednieuwe Allianz Arena, met een capaciteit van 75.024 plaatsen. Bij internationale wedstrijden mag de naam Allianz Arena niet worden gebruikt vanwege de regelgeving omtrent commerciële namen. In die gevallen gebruikt men vooral de naam Fußball Arena München.

Sinds 2017 is Bayern München de enige bespeler van de Allianz Arena. Na de degradatie naar het amateurniveau keerde 1860 München terug naar het oude Städtisches Stadion an der Grünwalder Straße.

---

Veelgestelde vragen over Bayern München

Laatste update: 13 augustus 2024