Het laatste nieuws over Bulgarije

Het nationale voetbalteam van Bulgarije is actief onder de vlag van zowel de UEFA als de FIFA. De ploeg staat bekend onder de bijnaam Lavovete (‘Leeuwen’).

• Het nationale team van Bulgarije maakt deel uit van de BFS
• In 1924 werd de eerste interland afgewerkt
• De bijnaam van het team luidt ‘Lavovete’
• Bulgarije eindigde in 1994 als vierde op het WK
• Het land was actief op zeven WK’s en twee EK’s

Het nationale voetbalteam van Bulgarije

De Bulgaarse voetbalploeg maakt deel uit van de Bulgarski Foetbolen S’joez (BFS). In 1923 werd de voetbalbond opgericht. Het nationale team kwam op 21 mei 1924 voor het eerst in actie tegen Oostenrijk, maar dat betekende meteen een pijnlijke realitycheck. In Wenen bleek de opponent met 6-0 te sterk. Zeven dagen later mocht men aantreden in de tweede ronde van de Olympische Spelen. Ook tegen Ierland gingen de Bulgaren ten onder, hoewel de schade ditmaal beperkt bleef (1-0).

In de jaren dertig vonden de eerste WK’s plaats. Als FIFA-lid mocht Bulgarije aantreden in het kwalificatietraject voor de eindronde van 1934, maar in een groep met Hongarije en Oostenrijk speelde men geen rol van betekenis. Na drie opeenvolgende nederlagen besloot de BFS de ploeg zelfs terug te trekken. De Hongaren en de Oostenrijkers waren daardoor al zeker van een WK-ticket, waardoor zij de laatste fase evenmin afmaakten. Het laatstgenoemde land speelde zelfs maar één van de vier wedstrijden (6-1 tegen Bulgarije).

In aanloop naar de Tweede Wereldoorlog vond er nog een WK plaats (1938). Tussen 7 november 1937 en 24 april 1938 kreeg Bulgarije de mogelijkheid om zich hiervoor te kwalificeren. In de heenwedstrijd tegen Tsjecho-Slowakije behaalde het team een redelijk resultaat (1-1), maar de return in Praag ging kansloos verloren: 6-0. Het debuut op een grote eindronde bleef dan ook nog even uit.

Vier WK’s op rij

Bulgarije plaatste zich niet voor de WK’s in de jaren vijftig. Een ommekeer vond plaats in de jaren zestig. De Lavovete kwalificeerden zich voor het wereldkampioenschap van 1962. In de kwalificatiegroep eindigde men op gelijke hoogte met Frankrijk, waardoor er een beslissingswedstrijd in San Siro (Milaan) nodig was. Dimitr Yakimov schreef geschiedenis door zijn land een WK-ticket te bezorgen. In Chili speelde men geen rol van betekenis tegen Argentinië (0-1), Hongarije (1-6) en Engeland (0-0).

Op het WK van 1966 kreeg Bulgarije een nieuwe kans om te schitteren. In een groep met Brazilië, Hongarije en Portugal speelde de ploeg opnieuw een bijrol door puntloos onderaan te eindigen. Herkansingen volgden op de WK’s van 1970 en 1974, maar met respectievelijk één en twee gelijke spelen leverde dat evenmin het gewenste succes op. Na het vierde wereldkampioenschap stond de teller nog altijd op nul overwinningen.

Vierde op het WK

Bulgarije keerde in 1986 terug op het wereldtoneel. Naski Sirakov bezorgde het team een verdienstelijk 1-1 gelijkspel tegen Italië, waardoor een identieke uitslag tegen Zuid-Korea volstond om als nummer drie door te gaan. In de achtste finale bleek men niet in staat om gastheer Mexico te verslaan: 2-0. In 1986 speelde het gros van de internationals nog hoofdzakelijk in de Bulgaarse competitie. Alleen Andrey Zhelyazkov (RC Strasbourg) en Plamen Markov (FC Metz) waagden de stap naar het buitenland.

De WK-selectie van 1994 gaf een heel ander beeld. Inmiddels speelde meer dan de helft van de internationals buiten Bulgarije, met Hristo Stoichkov als absolute ster. De aanvaller groeide uit tot de beste speler ooit van het land. Niet alleen maakte hij 37 treffers in 83 interlands, maar ook behoorde hij tot de sterrenformatie bij FC Barcelona onder trainer Johan Cruijff. Stoichkov won met de Catalaanse club onder meer vijf landstitels, de Europacup I (voorloper van de Champions League) en de wereldbeker.

Bulgarije begon het WK 1994 met een nederlaag tegen Nigeria (0-3), maar Stoichkov leidde zijn team vervolgens naar de volgende ronde met overwinningen op Griekenland (4-0) en Argentinië (2-0). In de knock-outfase moesten ook Mexico en Duitsland zich gewonnen geven. De Bulgaarse ploeg moest in de halve finale echter buigen voor Italië, waar de troostfinale tegen Zweden kansloos verloren ging. Met een vierde plaats werd desalniettemin de beste prestatie ooit neergezet.

EK-debuut

In 1996 mocht Bulgarije voor het eerst deelnemen aan het EK. Stoichkov wist in alle wedstrijden te scoren, maar vier punten bleken niet voldoende in een groep met Frankrijk, Spanje en Roemenië. Twee jaar later keerde het team terug op het WK-podium. Stiekem droomde men van een succesverhaal à la 1994, maar het bleef bij een punt in de openingswedstrijd tegen Paraguay (0-0). Zowel Nigeria als Spanje bleek in het restant van de groepsfase te sterk. Stoichkov, die ditmaal niet wist te scoren, beëindigde zijn interlandperiode een jaar later.

Zonder de steraanvaller wist Bulgarije zich niet te kwalificeren voor het EK van 2000 en het WK van 2002. In 2004 mocht het team zich wel weer meten op het Europese strijdtoneel. Bondscoach Plamen Markov beschikte in Portugal over spelers als Dimitar Berbatov, Martin en Stiliyan Petrov, maar het toernooi groeide uit tot een deceptie. Zowel Zweden (0-5), Denemarken (0-2) als Italië (1-2) wist de Lavovete te verslaan.

Grijze jaren

Bulgarije eindigde in de kwalificatietoernooien voor het WK van 2006, het EK van 2008 en het WK van 2010 telkens als derde. Vooral in de strijd om het EK-ticket maakte het nationale team een prima indruk, maar het Nederlands elftal ging er nipt vandoor met de tweede plaats (één punt verschil). Het afscheid van een aantal bepalende spelers zorgde in de daaropvolgende fase voor een groot verval.

De Bulgaren maakten nog serieus kans op een ticket voor EURO 2021. Men plaatste zich voor de play-offs, maar in de halve finale bleek Hongarije te sterk (1-3). Verder dan een vierde plaats kwam het land echter niet meer in de verschillende kwalificatietoernooien. Vooral de EK-kwalificatie van 2008 (vijf punten) en 2024 (vier punten) gingen de boeken in als regelrechte sof.

Bulgarije op eindtoernooien

Sinds de jaren dertig is Bulgarije actief in de kwalificatiefase voor EK’s en WK’s. In de onderstaande tabel treft u een overzicht.

EK’s

WK’s

Bulgarije versus Nederland

Op 13 mei 1959 stonden Bulgarije en Nederland voor de eerste keer tegenover elkaar. In een vriendschappelijke wedstrijd trok de Oost-Europeaanse formatie aan het langste eind: 3-2. Een klein jaar later besloten beide landen opnieuw de degens te kruisen voor een oefeninterland. Ditmaal wisten de Oranje-internationals het verschil in eigen voordeel te maken: 4-2. Tonny van der Linden kroonde zich in het Olympisch Stadion tot uitblinker door driemaal te scoren.

In de kwalificatiecyclus voor het WK van 1970 volgden twee nieuwe ontmoetingen. Bulgarije verweerde zich kranig door in beide duels overeind te blijven: 2-0 thuis, 1-1 uit. Op het WK van 1974 volgde een nieuw onderonsje. Johan Neeskens wees de oranjehemden de weg door twee strafschoppen te verzilveren, waar Johnny Rep en Theo de Jong de overige doelpunten opeisten (1-4). Ruud Krol maakte op zijn beurt een eigen doelpunt.

Gouden generatie verliest

In de jaren tachtig stond Nederland – Bulgarije twee keer op het programma. In september 1985 maakte Rob de Wit het enige doelpunt. Een nieuw vriendschappelijk onderonsje vond plaats op 25 mei 1988. Oranje bereidde zich destijds voor op het zo succesvolle EK in Duitsland, maar ondervond in die wedstrijd nog wel wat mankementen. De openingstreffer van Jan Wouters bleek niets waard dankzij de late treffers van Nikolay Iliev en Lyuboslav Penev.

Na 1988 stonden Nederland en Bulgarije nog vijfmaal tegenover elkaar. Tussen 7 oktober 2006 en 3 september 2017 hielden beide landen elkaar behoorlijk in evenwicht met elk twee overwinningen en één remise. Vooral Matthijs de Ligt en Danny Blind zullen niet graag terugdenken aan de editie van maart 2017. De jonge Ajax-verdediger beleefde een desastreus debuut in Sofia en leidde daarmee een 2-0 nederlaag in. Blind werd vervolgens ontslagen als bondscoach.

Veelgestelde vragen over het Bulgaarse voetbalteam

Laatste update: 1 november 2024