Laatste nieuws over Manchester City

Manchester City is een Engelse voetbalclub uit Manchester. Thuiswedstrijden van The Citizens worden afgewerkt in het Etihad Stadium.

• Manchester City werd in 1880 opgericht als West Gordon Saint Marks
• Thuiswedstrijden worden afgewerkt in het Etihad Stadium
• De bijnaam van de club luidt ‘The Citizens’
• In 2024 werd City voor de tiende keer landskampioen
• In 2023 won men voor het eerst de Champions League

Manchester City in nationaal clubverband

Manchester City werd in 1880 opgericht als Weston Gorton Saint Marks. Na de verhuizing naar het stadion Hyde Road in Ardwick stond de voetbalclub enige tijd bekend als Ardwick Football Club. Na één seizoen onder de vlag van de Football Alliance kwam het team terecht in de Second Division van de Football League. In de beginjaren kreeg de club te maken met financiële tegenslag, waardoor er een reorganisatie volgde. Een naamsverandering behoorde tot één van de maatregelen: Manchester City was een feit.

In het seizoen 1895-1896 eindigde Manchester City als tweede achter kampioen Liverpool. Promotie bleef uit, maar in het seizoen 1898-1899 was het dan toch raak door de Second Division-titel binnen te slepen. The Citizens beleefde een uitstekend debuutseizoen door als zevende te eindigen in de First Division. Ook in het seizoen 1900-1901 wist de club zich relatief probleemloos te handhaven (elfde), maar in het derde seizoen na de promotie kwam het verblijf op het hoogste niveau dan toch ten einde. City sloot het seizoen 1901-1902 af als nummer achttien.

De afdaling naar de Second Division bleef beperkt tot één seizoen. Als kampioen keerde Manchester City al na één seizoen terug naar de hoogste divisie van Engeland. Het team beleefde een voortreffelijke comeback door achter Sheffield Wednesday als tweede te eindigen in de First Division en de FA Cup-finale tegen Bolton Wanderers met 1-0 te winnen. Daarmee was de eerste hoofdprijs sinds de oprichting een feit. Manchester City eindigde in de daaropvolgende periode tweemaal als derde (1905 en 1908), maar degradeerde in 1909 toch weer.

Eerste landstitel

Manchester City had opnieuw maar één seizoen nodig om een First Division-comeback tot stand te brengen. Opnieuw ging de promotie hand in hand met het kampioenschap van de Second Division. De club maakte in de jaren voor het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog een wisselvallige indruk. In het seizoen 1920-1921 draaide Manchester City weer mee in de bovenste regionen, maar met vijf punten voorsprong ging Burnley er met het kampioenschap vandoor. Het team speelde inmiddels op Maine Road, nadat een brand de hoofdtribune vernielde.

De tweede plaats van 1921 kreeg geen vervolg. Manchester City degradeerde in 1926 opnieuw uit de First Division, maar in 1928 wist men een comeback af te dwingen door wederom een Second Division-binnen te slepen. De jaren dertig verliepen zeer wisselvallig. The Citizens boekte grote successen door zowel de FA Cup (1934) als de landstitel (1937) binnen te slepen. De eerste landstitel uit de clubgeschiedenis ging ten koste van Charlton Athletic, dat met drie punten achterstand als tweede eindigde.

Manchester City scoorde in het seizoen 1937-1938 maar liefst tachtig keer in de First Division. Zelfs de nieuwe kampioen Arsenal (77 keer) kon daar niet aan tippen, maar een succesvol seizoen bleef uit. Het tegendeel bleek waar. De formatie uit Manchester slikte maar liefst 77 tegendoelpunten en behaalde daardoor slechts 36 punten. Dat puntenaantal bleek onvoldoende om Stoke City, Birmingham City, Portsmouth en Grimsby Town (allemaal 38 punten) af te troeven in de degradatiestrijd.

Tweede Wereldoorlog hindert City

Als nummer vijf van de Second Division wist Manchester City niet binnen één seizoen terug te keren op het hoogste niveau. In het seizoen 1939-1940 hoopte de club op meer succes, maar door de uitbraak van de Tweede Wereldoorlog kwam het Britse voetbal jarenlang stil te liggen. Het team was in die periode alleen actief in niet-officiële competities. Manchester City keerde na de oorlogsperikelen terug aan de top van de tweede divisie en promoveerden in het seizoen 1946-1947 door het kampioenschap binnen te slepen.

Manchester City degradeerde in 1948 opnieuw, maar wist ditmaal al binnen één seizoen terug te keren (als nummer twee). Ditmaal lukte het om meer dan tien seizoenen actief te blijven in de First Division. In 1955 wonnen The Citizens zelfs de FA Cup na een 3-1 overwinning op Birmingham City. Het team eindigde een aantal seizoenen in de subtop, maar was vooral te bewonderen in de onderste regionen. De moeizame prestaties resulteerden in 1963 opnieuw in degradatie.

Tweede landstitel

In het seizoen 1964-1965 kroonde Manchester City zich tot kampioen van de Second Division. Het eerste seizoen na de promotie stond vooral in het teken van lijfsbehoud (vijftiende), maar in het seizoen 1967-1968 wisten Joe Mercer en
Malcolm Allison een succesformule te ontwikkelen. Een 3-4 overwinning op Newcastle United in de laatste speelronde volstond om aartsrivaal Manchester United op twee punten afstand te houden. City mocht zich daardoor voor de tweede keer kampioen van Engeland noemen.

Na het kampioenschap van 1968 zakte Manchester City weer af naar de middenmoot van de First Division. Wel behaalde de club nieuwe successen door zowel de Charity Shield (1968), de Europa Cup II, FA Cup (allebei in 1969) als de League Cup (1970) binnen te slepen. In het seizoen 1973-1974 zorgden de City-spelers voor een nieuw hoogtepunt door rivaal Manchester United uit de First Division te knikkeren. In de laatste speelronde maakte Denis Law, nota bene een icoon op Old Trafford, het beslissende doelpunt in de stadsderby (1-0).

Zwarte jaren

In de jaren zeventig behaalde Manchester City een aantal nieuwe successen. Zowel de Charity Shield (1972) als de League Cup (1976) werd aan de prijzenkast toegevoegd. Ook eindigde men achter Liverpool in de titelstrijd van 1977, maar daarna brak een donkere periode aan op Maine Road. In de jaren tachtig leidde dit tot een jojo-effect. City degradeerde zowel in 1983 als 1987 uit de First Division, maar promoveerde telkens in het tweede seizoen.

Engeland introduceerde in 1992 een nieuwe competitie: de Premier League. Manchester City debuteerde in deze competitie met een negende plaats, maar viel in de daaropvolgende seizoenen terug naar de onderste regionen. Dit leidde in 1996 tot de onvermijdelijke degradatie naar de First Division, zoals het tweede niveau inmiddels werd genoemd. In 1998 degradeerden The Citizens zelfs naar het derde niveau van Engeland. Dit betrof een dieptepunt in de clubgeschiedenis.

Manchester City herstelde zich met promoties in 1999 en 2000. De Premier League-rentree ging niet gepaard met lijfsbehoud, maar in 2002 keerde men opnieuw terug door het kampioenschap binnen te slepen. In het daaropvolgende jaar nam de club afscheid van het iconische Maine Road door over te stappen naar het City of Manchester Stadium. Het stadion, in 2002 geopend vanwege de Commonwealth Games, staat tegenwoordig bekend als het Etihad Stadium.

De overname van Manchester City

Aan het begin van de 21ste eeuw ontstond een nieuwe rage: het opkopen van Engelse voetbalclubs. Het succes van met name Chelsea-eigenaar Roman Abramovich inspireerde ook de Thai Thaksin Shinawatra, die 81,6 miljoen pond neertelde voor tachtig procent van de aandelen van Manchester City. Dankzij deze overname ontstonden er mogelijkheden om de technische staf en de selectie te versterken. De Zweed Sven-Göran Eriksson kwam als manager voor de groep te staan.

Met een negende plaats presteerde Manchester City in het seizoen 2007-2008 nog niet naar wens. Al na één jaar werden de aandelen overgedragen aan de Abu Dhabi United Group, dat 185 miljoen euro neertelde. In de zomer van 2008 maakten The Citizens duidelijk dat het menens was door 43 miljoen euro neer te tellen voor Real Madrid-aanvaller Robinho. Ook voor spelers als Nigel de Jong, Craig Bellamy, Wayne Bridge, Shaun-Wright Philips, Pablo Zabaleta en Vincent Kompany trok men de portemonnee.

De koopwoede van 2008 kreeg een vervolg in latere transferwindows. Met aankopen als Emmanuel Adebayor, Sergio Agüero, Mario Balotelli, Edin Dzeko, James Milner, Samir Nasri, David Silva, Carlos Tévez, de gebroeders Kolo en Yaye Touré en Patrick Vieira wist de club op te klimmen naar de top van de Premier League. Daarnaast stampte Manchester City voor een megabedrag een nieuw trainingscomplex uit de grond. Dit zorgde wel voor overtredingen van de Financial Fair Play-reglementen van de FIFA, dat een aantal sancties oplegde.

Kampioen in blessuretijd

De investeringen van Manchester City sorteerden effect. In het seizoen 2010-2011 eindigde de ambitieuze club achter Manchester United en Chelsea als derde in de Premier League. De achterstand op de aartsrivaal bedroeg negen punten, maar een jaar later was het gat al gedicht. Op de laatste speeldag van het seizoen 2011-2012 maakten beide clubs uit Manchester nog kans op de landstitel. United ging de slotfase in als virtuele kampioen, maar in blessuretijd wisten Dzeko en Agüero de 1-2 achterstand tegen Queens Park Rangers om te buigen in een 3-2 zege. Voor het eerst in 44 jaar tijd mocht City zich weer landskampioen noemen.

Manchester United nam in 2013 sportieve revanche. Onder leiding van Sir Alex Ferguson veroverden The Red Devils het kampioenschap, waarna de Schot zijn afscheid aankondigde op Old Trafford. Zonder de iconische manager raakte United in verval. Manchester City wist de ingezette ontwikkeling daarentegen door te trekken. In het seizoen 2013-2014 kroonde de spelersgroep van manager Manuel Pellegrini zich opnieuw tot landskampioen. Een 3-1 zege op Sunderland AFC zorgde eveneens voor de winst van de League Cup.

Grote successen onder Guardiola

In de periode 2015-2017 wist Manchester City maar één prijs te winnen: de League Cup van 2016. Na dit bekersucces maakte Pellegrini plaats voor de Spanjaard Pep Guardiola, die eerder furore maakte met FC Barcelona en Bayern München. Zijn eerste seizoen in Manchester verliep teleurstellend, maar in de daaropvolgende jaren ontwikkelde hij met attractief veldspel een ware voetbalmachine. City trok daarbij de portemonnee voor spelers als Ilkay Gündogan, Bernardo Silva, Leroy Sané, Riyad Mahrez, Jack Grealish en Erling Braut Haaland.

Onder Guardiola groeide Manchester City uit tot dé succesploeg van Engeland. The Citizens kroonden zich in 2018, 2019, 2021, 2022, 2023 en 2024 tot kampioen van de Premier League. Vooral 2023 was een bijster goed kalenderjaar door het veroveren van de landstitel, de FA Cup, de Champions League, de Europese Supercup en de wereldbeker voor clubteams. In de tussentijd won de formatie van Guardiola meer prijzen, waaronder zelfs vier opeenvolgende League Cups (2018-2021).

Rivaliteit

Manchester United mag met recht worden bestempeld als de aartsrivaal van Manchester City. Voor de Tweede Wereldoorlog was het niet ongebruikelijk dat inwoners van Manchester de thuiswedstrijden van beide clubs bijwoonden, maar dat veranderde door de opkomst van de zogeheten awaydays (het bezoeken van de uitwedstrijden). Manchester United groeide uit tot een Europese voetbalgrootmacht, waar Manchester City in de schaduw kwam te staan. De kleine broer ging zich daardoor steeds heftiger verzetten tegen de grote broer.

Roy Keane leverde een bijdrage aan het heftige sentiment. De toenmalig middenvelder van Manchester United beging op 24 april 2001 een schandalige overtreding op Alf Inge Haaland, de vader van Erling Braut Haaland. De Noorse middenvelder raakte zwaar geblesseerd en moest uiteindelijk zelfs zijn carrière beëindigen om die reden. Keane bevestigde in zijn eigen biografie dat het een doelbewuste actie betrof. De Ier raakte eerder geblesseerd dóór Haaland, die hem daarbij als aansteller bestempelde.

Ook Liverpool staat te boek als een rivaal. In het verleden maakten ook de wedstrijden tegen Bolton Wanderers, Oldham Athletic en Stockport County extra sentimenten los.

---

Manchester City in Europees clubverband

Manchester City debuteerde in het seizoen 1968-1969 op het Europese strijdtoneel. Als kampioen van Engeland mocht de club meedoen aan de Europacup I, maar al in de eerste ronde bleek het Turkse Fenerbahçe te sterk (0-0 thuis, 2-1 uit). In de seizoenen 1969-1970 en 1970-1971 lukte het The Citizens wel om een fraaie reeks neer te zetten in de Europacup II. City won deze bokaal zelfs in 1970 dankzij een 2-1 zege op Górnik Zabrze, maar werd een jaar later in de halve finale onttroond door Chelsea.

In de jaren zeventig mocht Manchester City viermaal deelnemen aan de UEFA Cup. Door toedoen van Valencia, Juventus en Widzew Lódz bleek de eerste ronde drie opeenvolgende deelnames het eindstation, maar in het seizoen 1978-1979 wist men ten koste van FC Twente alsnog door te stoten. Ook Standard Luik en AC Milan konden de City-spelers niet de baas, maar de kwartfinale bleek uiteindelijk het eindstation door toedoen van Borussia Mönchengladbach. Na de eliminatie van 1979 ontbrak Manchester City geruime tijd in de Europese competities.

Rentree in Europa

Pas in het seizoen 2003-2004 mocht Manchester City opnieuw Engeland vertegenwoordigen in Europees clubverband. De Premier League-formatie blameerde zich al in de tweede ronde van de UEFA Cup door toedoen van het Poolse Dyskobolia Grodzisk Wielkopolski. De Europese campagne van het seizoen 2008-2009 ging evenmin als voltreffer de geschiedenisboeken in. Door toedoen van Omonia Nicosia bleek de tweede ronde van de UEFA Cup opnieuw het eindstation.

Het seizoen 2008-2009 ging de boeken in als het laatste UEFA Cup-seizoen. Manchester City mocht opnieuw deelnemen en kwam ditmaal beter voor de dag in Europa, maar in de kwartfinale moest het team buigen voor het Duitse Hamburger SV (3-4 over twee wedstrijden). The Citizens mochten in de daaropvolgende jaren meermaals deelnemen aan de nieuwe Europa League, maar werden uiteindelijk een vaste waarde in de Champions League. In het miljoenenbal bereikte City in het seizoen 2015-2016 zelfs de halve finale (0-1 voor Real Madrid over twee duels).

Eindelijk Champions League-winnaar

Manchester City groeide dankzij de Arabische overname uit tot een Engelse topclub. Het winnen van de Champions League was daarom een logische vervolgstap, maar dat bleek gemakkelijker gezegd dan gedaan. Pas in het seizoen 2020-2021 lukte het onder aanvoering van manager Pep Guardiola om door te dringen tot de finale. Competitiegenoot Chelsea bleek in het Portugese Porto echter te sterk: 0-1. Een jaar later wist Real Madrid een nieuwe finaleplaats te blokkeren, maar in 2023 lukte het dan toch om de felbegeerde bokaal binnen te slepen. Een treffer van Rodrí maakte het verschil in de finale tegen Internazionale: 1-0.

In navolging van de Champions League-winst veroverde Manchester City eveneens de Europese Supercup en de wereldbeker. Dit succes ging ten koste van respectievelijk Europa League-winnaar Sevilla (na strafschoppen) en Copa Libertadores-winnaar Fluminense (4-0). City wist dit succes niet te prolongeren door toedoen van Real Madrid, dat in 2024 te sterk bleek in de kwartfinale.

---

Nederlandse invloed

Verschillende Nederlanders hebben het shirt van Manchester City gedragen. Een overzicht:

Naam (periode)	Naam (periode)
Nathan Aké (2020-heden)	Kiki Musampa (2005-2006)
Paul Bosvelt (2003-2005)	Philippe Sandler (2018-2022)
Alfons Groenendijk (1993-1994)	Michel Vonk (1992-1996)
Danny Hoekman (1991-1992)	Ronald Waterreus (2004-2005)
Nigel de Jong (2009-2012)	Gerard Wiekens (1997-2004)
Tyrone Loran (2002-2003)

---

Het stadion van Manchester City

Manchester City was tussen 1923 en 2003 actief op Maine Road. Een jaar na het vertrek van de voetbalclub werd het stadion gesloopt. Het stadion had een uiteindelijke capaciteit van 35.150 plaatsen, maar in vroegere tijden konden er veel meer mensen naar binnen. Op 3 maart 1934 behaalde City in de zesde ronde van het FA Cup-toernooi een toeschouwersaantal tegen Stoke City: 84.569. The Citizens boekten een 1-0 overwinning.

In 1994 onderging Maine Road voor het laatst een renovatie. Bijna tien jaar later nam Manchester City afscheid van het Wembley of the North door te verhuizen naar het Etihad Stadium. Het nieuwe onderkomen van de club kreeg een capaciteit van 53.400 plaatsen en is eveneens geschikt voor concerten. Bands als Bon Jovi, Oasis, One Direction, Take That en U2 hebben er zoal gespeeld.

Het Etihad Stadium werd al in 2002 geopend. Destijds fungeerde het onderkomen als decor voor de atletiekwedstrijden van de Commonwealth Games. Voorafgaand aan de verhuizing van Manchester City is de atletiekbaan verwijderd.

---

Veelgestelde vragen over Manchester City

Laatste update: 10 augustus 2024