Het laatste nieuws over Nigeria

Het nationale voetbalteam van Nigeria is actief onder de vlag van zowel de CAF als de FIFA. De ploeg staat bekend onder de bijnaam The Super Eagles.

• Het nationale team van Nigeria maakt deel uit van de NFF
• De bijnaam van het team luidt ‘The Super Eagles’
• Het land was zesmaal actief op een WK
• Nigeria won de Afrika Cup driemaal
• In 1996 won het team goud op de Olympische Spelen

Het nationale voetbalteam van Nigeria

De Nigeriaanse voetbalploeg maakt deel uit van de Nigeria Football Federation (NFF). Op 21 augustus 1933 werd de voetbalbond opgericht als Nigeria Football Association (NFA), maar die naam werd in 2008 aangepast. De West-Afrikanen sloten zich in 1959 aan bij de CAF en in 1960 bij de FIFA. Al ruim voor die tijd speelde het nationale team de eerste erkende wedstrijd. Op 8 oktober 1949 boekte men een 0-2 overwinning op Sierra Leone.

Ten tijde van de eerste interlandwedstrijd fungeerde Nigeria nog als een Britse kolonie. Om die reden speelde het team verschillende oefenwedstrijden tegen Engelse amateurclubs, waaronder Dulwich Hamlet, Bishop Auckland, Marine AFC en South Liverpool. Het Nigeriaanse volk werkte ondertussen aan de onafhankelijkheid. Die missie slaagde, waardoor het land zich in de jaren zestig daadwerkelijk losmaakte van de Britten.

Eerste Afrika Cup-triomf

Het Nigeriaanse team debuteerde in 1963 op de Afrika Cup. Een succesverhaal leverde dat niet op. De Verenigde Arabische Republiek (het hedendaagse Egypte) zegevierde met 3-6, waar Soedan eveneens een maatje te groot bleek (0-4). Een rentree op het Afrikaanse kampioenschap liet even op zich wachten. Het team kwalificeerde zich niet voor de toernooien van 1968, 1972 en 1974. Ook trok men zich terug voor een aantal eindrondes.

Nigeria keerde in 1976 terug op de Afrika Cup. Overwinningen op Zaïre (4-2) en Soedan (1-0) bezorgden het team een plaats in de finalegroep, ondanks een 1-3 nederlaag tegen Marokko. De Marokkanen kroonden zich in de beslissende ronde tot Afrikaans kampioen. Het weerzien ging opnieuw verloren (1-2), maar resultaat behaalde men wel tegen Guinee (1-1) en Egypte (3-2). De Nigerianen eindigden daardoor als derde.

Voor de Afrika Cup van 1978 maakte de finalegroep plaats voor een halve finale. Nigeria sneuvelde in de halve finale door toedoen van Oeganda (1-2), maar eindigde opnieuw als derde. Tunesië trok zich tijdens de troostfinale terug. Twee jaar later wist men de finaleplaats wel binnen te slepen door Marokko te verslaan (1-0). Voor eigen publiek rekende men vervolgens ook af met Algerije: 3-0. Segun Odegbami scoorde tweemaal, Muda Lawal eenmaal.

Topteam in Afrika

In 1982 werd Nigeria onttroond door al in de groepsfase te sneuvelen. Een bittere pil, maar ondanks de mislukte kwalificatiefase voor de eindronde van 1986 lukte het om uit te groeien tot een Afrikaanse grootmacht. The Super Eagles plaatsten zich voor de Afrika Cup-finale van zowel 1984, 1988, 1990 als 1994. De eerste drie pogingen mislukten. Kameroen zegevierde tweemaal (1-3 en 0-1), waar Algerije eveneens aan het langste eind trok (0-1).

In 1994 wist Nigeria dan toch de tweede Afrikaanse titel binnen te slepen. Mede dankzij Ajax-aanvaller Finidi George wist men de halve finale tegen Ivoorkust vanaf de strafschopstip te beslissen. Elijah Litana zette Zambia in de finale op voorsprong na drie minuten, maar Emmanuel Amunike maakte al snel gelijk. De vleugelaanvaller, die later nog voor FC Barcelona voetbalde, zorgde in de 47ste minuut tevens voor de winnende treffer: 2-1.

Opmerkelijk WK-debuut

Het continent Afrika werd lange tijd genegeerd door de rest van de voetbalwereld. Op het WK-podium mochten teams zich niet of nauwelijks meten, maar langzaam maar zeker nam het aantal tickets toe. Nigeria wist zich tot en met de jaren tachtig nimmer te plaatsen voor een eindronde. In het jaar van de tweede Afrika Cup-triomf (1994) mocht men dan toch debuteren op het wereldkampioenschap. De Nederlander Clemens Westerhof kreeg daarbij de leiding als bondscoach.

Met Finidi George en Peter Rufai (Go Ahead Eagles) telde de Nigeriaanse WK-selectie van 1994 twee Eredivisie-spelers. Ook de latere Ajacied Sunday Oliseh behoorde tot de selectie, net als bijvoorbeeld Stephen Keshi en Jay-Jay Okocha. De West-Afrikaanse formatie zorgde voor een verrassing door in een groep met Argentinië, Bulgarije en Griekenland als nummer één te eindigen met zes punten. De Bulgaren (3-0) en Grieken (2-0) kregen klop van Westerhof en consorten. Rashidi Yekini maakte het allereerste WK-doelpunt van zijn land.

Na de groepsfase ging het helemaal mis in het Nigeriaanse kamp. Tot dat moment had Westerhof zijn team volledig onder controle, maar het bezoek van een minister bracht daar verandering in. Hij liet prostituees toe en zorgde daarmee voor onvrede bij de bondscoach. De Nederlander zat tegen Italië nog wel op de bank, maar de eenheid was inmiddels ver te zoeken. De openingstreffer van Amunike bleek uiteindelijk niets waard dankzij een dubbelslag van Roberto Baggio. Hij maakte in de 88ste minuut de 1-1 en sloeg in de verlenging nogmaals toe (1-2).

Olympisch goud

Westerhof stapte na de onnodige WK-uitschakeling van 1994 op als bondscoach. Zijn assistent Jo Bonfrère schoof door in de pikorde en zorgde voor daverend succes op de Olympische Spelen van 1996. In Atlanta schreef het team geschiedenis door de finale tegen Argentinië met 3-2 te winnen. Naast Amunike, Okocha en Oliseh behoorden spelers als Celestine Babayaro, Tijani Babangida, Victor Ikpeba, Nwankwo Kanu, Garba Lawal, Uche Okechukwu en Taribo West tot de toenmalige selectie.

Nigeria kwalificeerde zich eveneens voor de WK’s van 1998 en 2002. In Frankrijk overleefde men opnieuw de groepsfase door Paraguay, Spanje en Bulgarije voor te blijven. Zo wist men een 1-2 achterstand tegen Spanje om te zetten in een 3-2 zege (winnende treffer van Oliseh). Het avontuur kwam in de achtste finale hardhandig tot stilstand door toedoen van Denemarken. Babangida kon in het Stade de France slechts de Nigeriaanse eer redden door de eindstand op 1-4 te bepalen.

In 2002 begon Nigeria het WK met een nipte nederlaag tegen Argentinië (0-1). Julius Aghahowa zette The Super Eagles in de tweede groepswedstrijd op het juiste spoor, maar zijn indrukwekkende salto vormde het enige feestmoment van de avond. Zweden zegevierde eveneens (1-2). De treffers van Gabriel Batistuta en Henrik Larsson vernietigden de Nigeriaanse droom. Het 0-0 gelijkspel tegen Engeland was er dan ook slechts eentje voor de statistieken. De derde WK-deelname strandde voor het eerst al in de groepsfase.

Derde Afrika Cup-triomf

Nigeria werd in 1996 automatisch onttroond als titelverdediger op de Afrika Cup. Omwille van de veiligheidsomstandigheden trok het nationale team zich terug. De CAF accepteerde die beslissing niet en besloot men niet toe te laten tot de kwalificatie voor de Afrikaanse eindronde van 1998. Pas in 2000 keerde de tweevoudig winnaar terug op de eindronde, maar een derde succesverhaal bleef uit. Kameroen trok in de finale aan het langste eind vanaf de strafschopstip.

Tussen 2002 en 2010 bereikte Nigeria op vier van de vijf Afrika Cups de halve finale. De halve finale bleek in 2002, 2004, 2006 én 2010 het eindstation, maar ten koste van Senegal (tweemaal), Mali en Algerije behaalde men wel telkens een podiumplaats. Een nieuwe finaleplaats was gevoelsmatig dan ook een kwestie van tijd. The Super Eagles zorgden evenwel voor een daverende verrassing door de Afrikaanse eindronde van 2012 mis te lopen. In de allesbeslissende thuiswedstrijd tegen Guinee verspeelde men het ticket in extremis (2-2).

Nigeria had de mazzel dat er in 2013 al een nieuwe Afrika Cup-editie op het programma stond. Ditmaal kwalificeerde het team zich wel voor de Afrikaanse eindronde. De manschappen van Stephen Keshi wisten eindelijk weer eens de halve finale te overleven door Mali te verschalken (4-1). Sunday Mba maakte in de finale vervolgens het verschil ten koste van Burkina Faso (1-0). Joseph Yobo, Vincent Enyeama, Ikechukwu Uche, Mikel John Obi, Ahmed Musa en Victor Moses maakten zoal deel uit van de succesploeg.

Nieuwe WK-deelnames

Zuid-Afrika mocht in 2010 als eerste Afrikaanse land het WK organiseren. Nigeria plaatste zich voor deze historische eindronde. Het toernooi op eigen continent zorgde natuurlijk voor enige druk, maar dat leidde niet tot het gewenste effect. Argentinië (0-1) en Griekenland (1-2) zegevierden. In de derde groepswedstrijd was de achtste finale nog steeds haalbaar, maar tegen Zuid-Korea stond het vizier niet op scherp. Door het 2-2 gelijkspel eindigden The Super Eagles op één schamel punt.

In 2014 werd Nigeria opnieuw verslagen door Argentinië. Musa maakte weliswaar twee doelpunten, maar Lionel Messi en Marcus Rojo ontnamen de voormalig aanvaller van VVV-Venlo een heldenrol (2-3). Een doelpuntloos gelijkspel tegen Iran en een 1-0 zege op Bosnië & Herzegovina volstonden desalniettemin voor de knock-outfase. Frankrijk had in de achtste finale veel moeite met de Afrikanen. Pas in het slotkwartier maakten Paul Pogba en een eigen doelpunt van Joseph Yobo het verschil: 0-2.

Nigeria wist een derde opeenvolgende WK-deelname tot stand te brengen. In 2018 bezorgde Musa zijn team een 2-0 overwinning ten koste van IJsland. Kroatië (0-2) en opnieuw Argentinië (1-2) dwarsboomden een vervolgtraject. Tegen de Zuid-Amerikanen gaf het scorebord lange tijd een 1-1 stand aan, waardoor de volgende ronde binnen handbereik bleef. Een treffer van Rojo, weer hij, bezegelde in de 88ste minuut het Nigeriaanse lot.

Nieuw succes blijft uit

Titelverdediger Nigeria sneuvelde al in de kwalificatiefase voor de Afrika Cup van 2015. Ook in 2017 ontbrak het team op de Afrikaanse eindronde. In 2019 keerde men terug door een sterke cyclus neer te zetten, maar Algerije-ster Riyad Mahrez dwarsboomde een nieuwe finaleplaats (1-2). Odion Ighalo bezorgden de Nigerianen vervolgens een bronzen medaille ten koste van Tunesië (1-0). Diezelfde Ighalo kroonde zich tot topschutter van het toernooi door vijfmaal doel te treffen.

Voor de fans van Nigeria werd 2022 een jaar om snel te vergeten. Men strandde op de Afrika Cup al in de achtste finale en ontbrak voor het eerst sinds 2006 weer eens op het WK. In 2024 nam de West-Afrikaanse formatie sportieve revanche onder leiding van bondscoach José Peseiro door de finale te bereiken. Zuid-Afrika werd het slachtoffer vanaf de strafschopstip, maar de vierde eindzege bleef uit. De openingstreffer van William Troost-Ekong werd onschadelijk gemaakt door Ivoorkust. Sébastien Haller maakte in de 81ste minuut het winnende doelpunt: 1-2.

Nigeria op eindtoernooien

Sinds de jaren zestig is Nigeria actief in de kwalificatiefase voor Afrika Cups en WK’s. In de onderstaande tabel treft u een overzicht.

Afrika Cup

WK’s

Nigeria versus Nederland

Het Nederlands elftal en Nigeria onderhouden allebei een rijke voetbalgeschiedenis. Toch stonden beide landen pas één keer tegenover elkaar. Op 5 juni 1998 troffen zij elkaar in de Amsterdam ArenA ter voorbereiding op het WK in Frankrijk. Patrick Kluivert (tweemaal), Jerrel Hasselbaink, Marc Overmars en Pierre van Hooijdonk zorgden voor een ruime zege voor de oranjehemden: 5-1. Voormalig Ajax-aanvaller Nwanko Kanu scoorde in de 64ste minuut tegen door een strafschop te benutten.

Veelgestelde vragen over het Nigeriaanse voetbalteam

Laatste update: 2 december 2024