Het laatste nieuws over Suriname

Het nationale voetbalteam van Suriname is actief onder de vlag van zowel de CONCACAF als de FIFA. De ploeg staat bekend onder de bijnamen Natio en Suriboys.

• Het Surinaamse voetbalteam maakt deel uit van de SVB
• De bijnaam van het team luidt ‘Natio’ of ‘Suriboys’
• Men wist het ABCS-toernooi tweemaal te winnen
• Suriname was actief op verschillende toernooien, maar nooit op een WK
• Verschillende Nederlanders zijn er actief als international

Het nationale voetbalteam van Suriname

De Surinaamse voetbalploeg maakt deel uit van de Surinaamse Voetbal Bond (SVB). In 1920 werd de voetbalbond opgericht. Negen jaar later sloot men zich aan bij de FIFA, waar de CONCACAF het aangevraagde lidmaatschap in 1961 goedkeurde. De eerste interlandwedstrijd vond plaats op 23 juli 1934. In Willemstad boekten de Suriboys een 1-3 overwinning op Curaçao.

In 1930 ging het allereerste WK van start in Uruguay. Suriname was inmiddels FIFA-lid, maar behoorde niet tot de uitgenodigde landen. Aanvankelijk was het de bedoeling om in te stromen voor de kwalificatiefase voor het wereldkampioenschap van 1938 in Frankrijk. De SVB zag echter af van dat plan. Het duurde vervolgens lang voordat de Surinamers de stap daadwerkelijk durfden te zetten.

Suriname debuteerde in 1960 op een toernooi. Het CCCF-kampioenschap leverde confrontaties op met Costa Rica, Cuba, Honduras en de Nederlandse Antillen. Tegen Honduras (1-1) en Cuba (2-0) wist men respectabele resultaten binnen te halen. Daarmee eindigde de nationale ploeg op de voorlaatste plaats.

Eerste pogingen

Suriname besloot zich kandidaat te stellen voor deelname aan het WK van 1962. Hiervoor moest men drie rondes overleven, waaronder de intercontinentale play-offwedstrijden. Het avontuur sneuvelde al in de eerste ronde door toedoen van de Nederlandse Antillen. Na een 1-2 nederlaag in Paramaribo eindigde de returnwedstrijd slechts in een doelpuntloos gelijkspel. Mexico ging er vandoor met het enige ticket van dit traject.

In het kwalificatietoernooi voor het WK van 1966 begon Suriname met drie nederlagen. Costa Rica won de groep door een foutloze reeks neer te zetten, maar de Natio sloot desondanks af met een glimlach. In de laatste groepswedstrijd boekte men een fraaie overwinning op Trinidad & Tobago: 6-1. Eén van de doelpunten kwam op naam van Kenneth Kluivert, de vader van Patrick Kluivert. De buitenspeler speelde drie interlands voor zijn geboorteland (twee treffers).

Het Surinaamse team opende de cyclus voor het WK van 1970 met een 6-0 zege op de Nederlandse Antillen. Nederlagen tegen El Salvador (6-0) en de Nederlandse Antillen (2-1) maakten de WK-droom vervolgens onschadelijk. In de laatste groepswedstrijd zorgde men voor een bescheiden glimlach door het weerzien met El Salvador om te zetten in een 4-1 overwinning. Men eindigde daarmee op de tweede positie.

Tweede toernooideelname

Suriname wist zich in 1976 te ontdoen van Guyana en Trinidad & Tobago. Hierdoor plaatste men zich voor het CONCACAF-kampioenschap, dat tevens fungeerde als kwalificatietoernooi voor het WK van 1978. De tweede toernooideelname groeide uit tot een deceptie. In een groep met Canada, El Salvador, Guatemala, Haïti en Mexico behaalde men geen enkel punt. Het duel met de Mexicanen fungeerde als dieptepunt: 1-8.

In de jaren tachtig speelde Suriname geen rol van betekenis in de WK-kwalificatietoernooien. Het verschil was nog altijd groot, waardoor sportjournalisten het idee opvatten om spelers uit de Surinaamse diaspora toe te laten. In de beginperiode nam de SVB dat idee nog niet serieus. Het Nederlands elftal had in de jaren tachtig en negentig nochtans succes met spelers als Ruud Gullit, Frank Rijkaard, Clarence Seedorf, Edgar Davids en Patrick Kluivert.

Carribean Cup

In 1989 ging er een nieuw toernooi van start: de Carribean Cup. Het toernooi stond in de beginjaren jaarlijks op de speelkalender. Suriname wist zich te plaatsen voor het Carabische kampioenschap van 1992, maar behaalde welgeteld één punt in de groep met Antigua & Barbuda, Martinique en Trinidad & Tobago. De deelname van 1994 verliep beter door de groepsfase te doorstaan. Een historische finaleplaats sneuvelde door toedoen van Trinidad & Tobago (2-3 na verlenging). Ook de troostfinale tegen Guadeloupe ging verloren (0-2).

Suriname kwalificeerde zich eveneens voor de Carribean Cup met 1996 en 2001. Men werd in 1996 opnieuw een podiumplaats onthouden door toedoen van Cuba (0-4) en Martinique (na strafschoppen). Vijf jaar later sneuvelde de nationale ploeg al in de groepsfase. Ondertussen wilde het ook maar niet vlotten in de kwalificatietoernooien voor de Gold Cup en de WK’s.

ABCS-triomfen

Aan het begin van de 21ste eeuw ontstond er weinig verbetering. Samen met Aruba, Bonaire en Curaçao besloot Suriname de handen ineen te slaan door het ABCS-kampioenschap op te richten. De eerste editie betekende meteen succes voor de Natio, dat gastheer Curaçao in de finale wist te verslaan (na strafschoppen). In 2013 en 2015 wist men dit mini-toernooi eveneens in eigen voordeel te beslissen.

De SVB wilde meer dan alleen succes in het ABCS-toernooi. Om die reden besloot men aan te kloppen bij de FIFA, maar de wereldvoetbalbond kwam aanvankelijk met een negatief oordeel. Gaandeweg vond men een oplossing in de vorm van het Sportpaspoort. Voor de kwalificatiefase van het WK van 2018 kwam dit project nog te vroeg, maar onder aanvoering van bondscoach Dean Gorré maakte men vervolgens wel degelijk stappen in de goede richting.

Nederlandse invloed

Gorré liet in 2019 Nigel Hasselbaink debuteren voor Suriname. Geleidelijk raakten steeds meer voetballers enthousiast over de plannen van de SVB. Zo maakten Warner Hahn, Shaquille Pinas, Ryan Donk, Ramon Leeuwin, Ridgeciano Haps, Sean Klaiber, Kelvin Leerdam, Damil Dankerlui, Mitchell Donald, Ryan Koolwijk, Diego Biseswar, Tjaronn Chery, Sheraldo Becker en Mitchell Te Vrede in de volgende jaren allemaal hun debuut voor de Surinaamse ploeg.

Voor het eerst durfde Suriname hardop te dromen van een WK-debuut. De kwaliteitsinjectie zorgde inderdaad voor verbeterde prestaties. Op 8 juni 2021 kreeg men dé kans om zich te plaatsen voor de finaleronde. Voorafgaand aan de laatste speelronde ging men gelijk op met Canada, maar een rechtstreeks duel eindigde in een roemloze nederlaag: 4-0. De Canadezen wisten in de finaleronde overtuigend een WK-ticket te grijpen.

Ophef rond Gorré

Gorré verlengde in 2021 zijn contract als bondscoach van Suriname. Enkele maanden later besloot de SVB echter afscheid te nemen van de trainer. Tot verbijstering van de selectie, dat een vernietigend statement naar buiten bracht. “De gehele selectie staat pal achter trainer Gorré”, benadrukten de internationals. “Een trainer ontslaan hoort bij het vak, maar waar het bij ons om gaat, is de onduidelijkheid waarom de keuze is gemaakt.”

Het statement van de selectie wist de Surinaamse voetbalbond niet te overtuigen. Stanley Menzo nam het stokje kortstondig over, waarna Aron Winter voor de groep kwam te staan. Hij leidde de ploeg in 2023 naar een tweede plaats op het ABCS-toernooi. Begin 2024 maakte Winter op zijn beurt weer plaats voor Menzo.

Suriname op eindtoernooien

Sinds de jaren zestig is Suriname actief in de kwalificatiefase voor WK’s. Ook heeft men deelgenomen aan verschillende toernooien. In de onderstaande tabellen treft u een overzicht.

CONCACAF-kampioenschap (t/m 1989) en Gold Cup

Carribean Cup

ABCS-toernooi

WK’s

Suriname versus Nederland

De connectie tussen Suriname en Nederland is onmiskenbaar. Toch dateert de enige onderlinge wedstrijd alweer van 3 juli 1960. In Paramaribo zegevierden de Oranje-internationals dankzij een hattrick van Piet Kruiver en een treffer van Sjaak Swart met 3-4. Harold Chirill, August Foe A Man en Armand Monsanto wisten op hun beurt tegen te scoren.

Veelgestelde vragen over het Surinaamse voetbalteam

Laatste update: 6 december 2024