Laatste nieuws over Tottenham Hotspur

Tottenham Hotspur is een Engelse voetbalclub uit de hoofdstad Londen. Thuiswedstrijden van Spurs, ook wel The Lilywhites genoemd, worden afgewerkt in het Tottenham Hotspur Stadium.

• Tottenham Hotspur werd in 1882 opgericht
• Thuiswedstrijden worden afgewerkt in het Tottenham Hotspur Stadium
• De Londenaren maakten eerder furore op White Hart Lane
• In de volksmond heet Tottenham Hotspur vaak ‘Spurs’
• Het team won zowel de Europacup II als de UEFA Cup (tweemaal)

Tottenham Hotspur in nationaal clubverband

Tottenham Hotspur werd op 5 september 1882 opgericht als Hotspur Football Club. Leerlingen van de plaatselijke school wilden in de wintermaanden blijven sporten, waardoor het lidmaatschap van de Hotspur Cricket Club niet toereikend was. Met een eigen voetbalvereniging voorzag men in deze behoefte. Waarschijnlijk refereerde de naam Hotspur aan Sir Henry Persy, een Engelse ridder uit de Middeleeuwen. Hij stond vanwege zijn opvliegerige karakter ook wel bekend als Harry Hotspur.

In april 1884 ontstond de hedendaagse naam: Tottenham Hotspur. Dat had vooral te maken met het feit dat er al een club actief was onder de naam London Hotspur, waardoor verwarring ontstond. Eind 1895 besloot het bestuur in te stemmen met een professionele status, waarna men zich aansloot bij de Southern Football League. Spurs liet zich in de beginjaren meteen gelden. Het team veroverde de titel van 1900 en wist een jaar later de FA Cup-finale tegen Sheffield United in eigen voordeel te beslissen.

Promoties naar de First Division

Tottenham Hotspur werd in 1908 toegelaten tot de Second Division van de Football League. Dankzij een tweede plaats promoveerden de Londenaren meteen naar de First Division. Op het hoogste niveau had de ploeg het zwaar, maar dankzij klasseringen tussen plek twaalf en zeventiende handhaafde men zich vijf opeenvolgende seizoenen. In het seizoen 1914-1915 eindigde het verblijf alsnog door als twintigste te eindigen. Even was er nog sprake van een reddingsboei door het uitbreiden van het aantal clubs in de First Division, maar uiteindelijk werd het laatste ticket gegund aan stadgenoot Arsenal.

Door het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog moest Tottenham Hotspur jarenlang wachten op een kans om te promoveren. De overgebleven selectie maakte de verwachtingen meteen waar door het kampioenschap van de Second Division binnen te slepen. Spurs vierde de comeback in de First Division met een voortreffelijk seizoen: een zesde plaats op de ranglijst én de winst van de FA Cup. In de finale rekenden de Londenaren af met Wolverhampton Wanderers (1-0). Jimmy Dimmock maakte het enige en dus winnende doelpunt op Stamford Bridge.

In het seizoen 1921-1922 eindigde Tottenham Hotspur op een respectabele tweede plaats achter Liverpool. Er leek sprake van een stijgende lijn, maar in de daaropvolgende jaren stortte het team weer in elkaar. Dit resulteerde in de degradatie van 1928. Een klap voor de Londenaren, die vijf seizoenen nodig hadden om opnieuw een First Division-status te bemachtigen. Ditmaal bleef het verblijf in de hoogste divisie beperkt tot twee seizoenen. Opvallend, aangezien Spurs de comeback nog vierde met een derde plaats.

Sensationele First Division-comeback

Tottenham Hotspur ondervond moeite om snel terug te keren in de First Division. De club werd daarbij niet geholpen door de uitbraak van de Tweede Wereldoorlog, waardoor er jarenlang niet op competitief niveau werd gevoetbald in Engeland. Pas in het seizoen 1949-1950 lukte het om een terugkeer af te dwingen door de Second Division-titel te bemachtigen. Met een 1-4 thuisnederlaag tegen Blackpool beleefde Spurs een valse start, maar nadien ontwikkelde het team zich stormachtig. Tot ieders verrassing kroonde Tottenham zich voor het eerst in de clubgeschiedenis tot landskampioen door het Manchester United van Matt Busby voor te blijven.

Na het kampioenschap van 1951 presteerde Tottenham Hotspur bijzonder wisselvallig. De Londenaren wisselden topdrie-klasseringen af met teleurstellende klasseringen, met een achttiende plaats als dieptepunt in 1959. Aan het begin van de jaren zestig ontstond er meer stabiliteit. Na de derde plaats van 1960 veroverde de club een jaar later de dubbel (landstitel en FA Cup). Aanvaller Bobby Smith had een belangrijk aandeel in dit kampioenschap door 28 doelpunten op te eisen. Met 208 doelpunten in 317 officiële wedstrijden groeide hij uit tot een fenomeen van Spurs.

Tijdens het seizoen 1961-1962 maakte een ander fenomeen zijn opwachting voor Tottenham Hotspur: Jimmy Greaves. Hij scoorde maar liefst 266 keer in 379 officiële wedstrijden, een absoluut clubrecord. De aanvaller wist de club niet naar een landstitel te loodsen, maar veroverde wel een vijftal prijzen: twee FA Cups (1962 en 1967), twee Charity Shields (1962 en 1967) en de Europacup II (1963). Greaves behoorde tot de WK-selectie van Engeland dat in 1966 de wereldtitel veroverde, al bleef zijn eigen aandeel bescheiden.

Einde van een glorietijdperk

Het succes van Tottenham Hotspur mocht niet alleen toegeschreven worden aan de goalgetters van de ploeg. Minstens net zo invloedrijk was Bill Nicholson, die in 1936 als speler arriveerde bij de Londense club. Hij bleef maar liefst 68 jaar verbonden aan Spurs, waaronder in de rol van manager en voorzitter. Als hoofdtrainer van de club won hij maar liefst acht hoofdprijzen in een periode van zestien jaar. Hij zorgde voor een primeur door Tottenham Hotspur als eerste Britse club een Europese prijs te bezorgen.

In het seizoen 1974-1975 stapte Nicholson op na een teleurstellende competitiestart. De verouderde selectie wist zich ternauwernood te handhaven, maar dit bleek uitstel van executie. In 1977 degradeerde de club na 27 jaar uit de hoogste divisie van Engeland. Het verdriet bleek van korte duur, omdat The Lilywhites al na één seizoen terugkeerden in de First Division. Met nieuw elan welteverstaan. Tottenham Hotspur keerde terug in de bovenste regionen en wist verschillende FA Cups binnen te slepen (1981, 1982 en 1991). Ook de UEFA Cup van 1984 verscheen op de erelijst.

Tottenham Hotspur beschikte in die tijd over een aantal grote namen. Zo behoorden Paul Gascoigne en Gary Lineker, de latere presentator van het BBC-programma Match of the Day, tot de selectie. Zij behoorden jarenlang tot de selectie van de Engelse voetbalploeg.

Eerste Premier League-jaren

In 1992 introduceerde Engeland een gloednieuwe competitie: de Premier League. Tottenham Hotspur eindigde in het eerste seizoen op de achtste plaats. De club beschikte in de jaren negentig over veel kwaliteit met spelers als Teddy Sheringham, Jürgen Klinsmann, Nick Barmby en David Ginola, maar toch bleven de resultaten achterwege. Het hielp niet dat de club in 1994 schuldig werd bevonden aan illegale betalingen aan spelers. Dit resulteerde in een forse boete (600.000 pond), een jaar uitsluiting van de FA Cup en twaalf strafpunten. Na de beroepszaak bleef alleen de boete over, omdat de schuldigen al waren vertrokken.

Tottenham Hotspur sloot de twintigste eeuw af als grijze middenmoter in de Premier League, al won de club in 1999 nog wel de FA Cup. In 2001 besloot eigenaar Alan Sugar een deel van zijn aandelen van de hand te doen, waar het restant in 2007 volgde. Daniel Levy werd zowel grootaandeelhouder als voorzitter van de Londense club. Tottenham had inmiddels weer wat meer kleur op de wangen. Dat was mede te danken aan Martin Jol, die de club in 2006 naar de op dat moment hoogste Premier League-klassering leidde: zesde.

In het seizoen 2009-2010 wist Tottenham Hotspur voor het eerst een ticket voor de Champions League te bemachtigen. De toenmalige selectie bestond uit namen als Gareth Bale, Luka Modric, Peter Crouch en Jermain Defoe. Na afloop van dit seizoen versterkte de club zich met een middenvelder van Real Madrid: Rafael van der Vaart. De Oranje-international groeide uit tot een van de smaakmakers op White Hart Lane.

Prijsloze jaren voor Harry Kane

Tottenham Hotspur nam in mei 2017 afscheid van het iconische White Hart Lane. Op dezelfde locatie liet men een gloednieuw stadion bouwen (het Tottenham Hotspur Stadium), dat in 2019 officieel werd geopend. Datzelfde jaar bereikte de Londense formatie de finale van de Champions League, maar de oogst bleef in de 21ste eeuw beperkt tot één schamele bokaal: de League Cup van 2008. Opmerkelijk, aangezien The Lilywhites met Harry Kane en Heung-Min Son beschikten over twee productieve aanvallers. Kane werkte zich zelfs op tot één van de meest doeltreffende spelers uit de clubgeschiedenis: 280 doelpunten in 435 officiële wedstrijden.

Met managers als Antonio Conte en José Mourinho probeerde Tottenham Hotspur een kentering te bewerkstilligen, maar zonder resultaat. In de zomer van 2023 besloot Kane het voor gezien te houden. De spits maakte voor 95 miljoen euro een transfer naar Bundesliga-club Bayern München. Onder leiding van Ange Postecoglou beleefde de club een vliegende start, maar uiteindelijk moest men genoegen nemen met een vijfde plaats.

Rivaliteit

Arsenal geldt als de aartsrivaal van Tottenham Hotspur. De rivaliteit ontstond in 1913 door de verhuizing naar Highbury, waardoor beide clubs op geringe afstand van elkaar kwamen te spelen. In 1919 nam het sentiment een vlucht door de beslissing van de Football League om Arsenal (vijfde in de Second Division) te laten promoveren in plaats van Tottenham Hotspur handhaving te gunnen. Onderlinge wedstrijden staan bekend als de North London Derby.

Tottenham Hotspur heeft eveneens rivaliteit met clubs als Chelsea en West Ham United. Laatstgenoemde club ziet Spurs zelfs als aartsrivaal, maar andersom leeft dat sentiment minder.

Tottenham Hotspur in Europees clubverband

In het seizoen 1961-1962 debuteerde Tottenham Hotspur op het Europese strijdtoneel. Ten koste van Górnik Zabrze, Feyenoord en Dukla Praag bereikten de Londenaren de halve finale van de Europacup II, maar Benfica bleek over twee wedstrijden een maatje te groot. Een jaar wist de club in de Europacup II wel door te dringen tot de finale. Ten koste van het Spaanse Atlético Madrid (5-1) leverde dat meteen de eerste Europese hoofdprijs uit de clubgeschiedenis op. In De Kuip maakten Jimmy Greaves en Terry Dyson elk twee doelpunten, waar John White ook een doelpunt meepikte.

Tottenham Hotspur wist het Europese succes van 1963 niet door te trekken in de rest van de jaren zestig. De jaren zeventig verliepen aanzienlijk succesvoller. Tussen 1972 en 1974 plaatsten The Lilywhites zich telkens voor de laatste vier van de UEFA Cup, met twee finales als resultaat. In 1972 kroonde men zich daadwerkelijk tot winnaar door Wolverhampton Wanderers over twee duels de baas te blijven (3-2), maar twee jaar later bleek Feyenoord een maatje te groot (2-4). De return in Rotterdam werd ontsierd door heftige rellen.

In de jaren tachtig zorgden Engelse hooligans voor steeds grotere problemen. Tussen 1985 en 1990 werden de clubs uit Engeland zelfs verbannen in de Europese clubcompetities. In de omliggende seizoenen mocht Tottenham Hotspur meermaals de grens over. In 1982 eindigde het Europacup II-avontuur in de halve finale tegen FC Barcelona, maar twee jaar later lukte het alsnog om een nieuwe finaleplaats af te dwingen. De UEFA Cup-finale van 1984 tegen Anderlecht eindigde na strafschoppen in Londens voordeel.

Champions League-finalist in 2019

Na de jaren tachtig speelde Tottenham Hotspur lange tijd een anonieme rol in Europees clubverband. In 1992 bereikte men weliswaar de kwartfinale van de Europacup II (uitschakeling door Feyenoord), maar in de daaropvolgende seizoenen was men niet of kortstondig actief buiten de eigen landsgrenzen. Dat veranderde vanaf het seizoen 2006-2007. Met een kwartfinaleplaats in de UEFA Cup maakte Spurs een geslaagde comeback. Het Spaanse Sevilla wist over twee duels nipt aan het langste eind te trekken.

Tottenham Hotspur deed de nodige ervaring op in de UEFA Cup en de Europa League. Deze deelnames verliepen met pieken en dalen, maar daarmee stond men wel wijzer aan de aftrap van het Champions League-seizoen 2018-2019. Met smaakmakers als Harry Kane en Heung-Min Son schakelde men achtereenvolgens Borussia Dortmund, Manchester City en Ajax uit, maar de finale in Madrid ging uiteindelijk met 0-2 verloren door toedoen van competitiegenoot Liverpool.

Nederlandse invloed

Verschillende Nederlanders hebben het shirt van Tottenham Hotspur gedragen. Een overzicht:

Tussen 2004 en 2007 stond Tottenham Hotspur onder leiding van een Nederlandse trainer. Martin Jol had destijds de eindverantwoordelijkheid bij Spurs.

Het stadion van Tottenham Hotspur

Tussen september 1899 en mei 2017 fungeerde Whirt Hart Lane als thuisbasis van Tottenham Hotspur. Het sfeervolle onderkomen had een uiteindelijke capaciteit van 36.240 plaatsen. Op 5 maart 1938 bereikte The Lane, zoals het stadion in de volksmond werd genoemd, een absoluut toeschouwersaantal van 75.038. Sunderland fungeerde destijds als tegenstander van de Londense club.

Tottenham Hotspur nam op 14 mei 2017 afscheid van White Hart Lane middels een 2-1 overwinning op Manchester United. Een dag later begon de (gedeeltelijke) sloop van het stadion, waardoor de club enige tijd uitweek naar Wembley. In april 2019 keerde de club terug naar de oude locatie, maar in een gloednieuw onderkomen: het Tottenham Hotspur Stadium. De capaciteit van het nieuwe onderkomen bedraagt 62.850 plaatsen.

Veelgestelde vragen over Tottenham Hotspur

Laatste update: 4 juni 2024