Het laatste nieuws over Valencia

Valencia CF is een Spaanse voetbalclub uit Valencia. Thuiswedstrijden van Los Che worden afgewerkt in het Estadio Mestalla.

• Valencia werd in 1919 opgericht
• Sinds 1923 speelt de club in Estadio Mestalla
• De bijnaam van het team luidt ‘Los Che’
• Valencia kroonde zich zesmaal tot landskampioen
• Het team won zowel de Europacup II als de UEFA Cup

Valencia in nationaal clubverband

De Torino Bar in Valencia fungeerde op 18 maart 1919 als decor voor een historische gebeurtenis: de oprichting van Valencia CF. In de beginjaren speelde de club uit de sinaasappelstad in het Estadio Algiros, maar al in 1923 maakte men de overstap naar het huidige Mestalla. Ten tijde van de oprichting was er nog geen sprake van een landelijke competitie. Pas in het seizoen 1928-1929 vond de eerste editie van de Primera División plaats, maar Valencia werd veroordeeld tot de Segunda División (tweede niveau).

Valencia besloot het eerste Segunda División-seizoen met een vijfde plaats. In 1931 wist de club te promoveren naar het hoogste niveau van Spanje. Los Che speelden in de eerste seizoenen na de promotie geen rol van betekenis in de Primera División, maar noteerde wel een eerste finaleplaats in de Spaanse beker. De Copa del Presidente de la República-finale tegen Madrid Football Club eindigde echter in een 1-2 nederlaag. Deze tegenstander staat tegenwoordig overigens bekend als Real Madrid.

In 1936 brak de Spaanse Burgeroorlog uit. Het voetbal kwam daardoor een aantal seizoenen stil te liggen. Ook de stad Valencia werd zwaar geteisterd, met een grotendeelse verwoesting van Estadio Mestalla als resultaat. In de jaren veertig werd het onderkomen van de club opnieuw opgebouwd. Valencia mocht opnieuw deelnemen aan de Primera División en toonde zich competitief. Dit leidde in 1941 tot de eerste hoofdprijs sinds de oprichting: de Copa del Generalísimo. Het Spaanse bekertoernooi werd een prooi na een 3-1 zege op Espanyol.

Eerste landstitels

Valencia maakte in de jaren veertig een sterke indruk in de Primera División. Los Murciélagos schreven in het seizoen 1941-1942 geschiedenis door de landstitel te veroveren. Real Madrid eindigde in de titelstrijd op zeven punten achterstand. Dit succes was deels te danken aan Edmundo Suárez, die maar liefst 186 doelpunten produceerde in 210 wedstrijden. Zijn doelpuntenproductie leidde eveneens tot de kampioenschappen van 1944 en 1947. Valencia had het aantal titels verder kunnen opvoeren, maar eindigde zowel in 1948, 1949 als 1953 als tweede.

In het Spaanse bekertoernooi moest Valencia eveneens meermaals genoegen nemen met de status van runner-up. Vanaf 1944 verloor de club drie opeenvolgende finales, maar in 1954 werd ook deze prijs nogmaals aan de erelijst toegevoegd. FC Barcelona kreeg in Madrid met duidelijke cijfers klop: 3-0. In 1952 wist ook Valencia Mestalla (de B-ploeg) door te dringen tot de Primera División, maar de Spaanse bond weigerde deze toelating. Een grote naam in de jaren vijftig was Oranje-international Faas Wilkes, die zijn drubbelkunsten vertoonde in het Estadio Mestalla.

Op 14 oktober 1957 werd de stad Valencia getroffen door een overstroming van de rivier Turia. Meer dan vierhonderd inwoners kwamen daarbij om het leven. Ook materieel was de schade groot. Dit had tevens consequenties voor de voetbalclub, dat te maken kreeg met een economische terugval. Valencia bleef in de eerste jaren weliswaar meedraaien in de top van Spanje, maar een vierde plaats bleek het hoogst haalbare. Wel zorgde men voor Europees succes door tweemaal de Jaarbeursstedenbeker te winnen.

Nieuwe sterren in Valencia

Valencia versterkte zich in 1962 met de Braziliaan Waldo. De vijfvoudig international van Brazilië werd de opvolger van landgenoot Walter Marciano, die op 29-jarige leeftijd overleed na een verkeersongeval. In november van datzelfde jaar liet de nieuwkomer zich meteen gelden met vier doelpunten tegen FC Barcelona (6-2 overwinning). Achter clubicoon Eduardo Suárez wist Waldo een tweede plaats op de eeuwige topscorersranglijst van Valencia binnen te slepen.

In 1967 wist Valencia eindelijk weer een Spaanse trofee binnen te slepen door Athletic Bilbao met 2-1 opzij te schuiven in de bekerfinale. Los Che maakten in 1970, 1971 en 1972 opnieuw kans op bekersucces, maar drie opeenvolgende finales resulteerden in een nederlaag. Valencia kroonde zich in 1971 wel tot landskampioen. FC Barcelona verweerde zich dat seizoen weliswaar kranig, maar de ploeg van trainer Alfredo Di Stéfano wist op basis van onderling resultaat de nummer één-positie te bemachtigen.

Valencia versterkte zich in de jaren zeventig met spelers als Johnny Rep en Mario Kempes. Laatstgenoemde besliste in 1978 de WK-finale tussen Argentinië en Nederland. Hij scoorde ook in het Estadio Mestalla aan de lopende band. Mede dankzij Kempes won Valencia zowel de Copa del Rey (1979), Europacup II als de Europese Supercup (1980). De Zuid-Amerikaan nam in 1981 afscheid van de Spaanse club, maar keerde in 1982 alweer terug. Frank Arnesen werd begroet als één van de nieuwkomers.

Historische degradatie

Zonder smaakmakers als Waldo en Kempes verliepen de jaren tachtig tegenvallend. Valencia degradeerde in het seizoen 1985-1986 zelfs voor het eerst in 55 jaar uit de Primera División. Deze degradatie was mede te wijten aan het gebrek aan financiële stootkracht. De schuldenlast was fors te noemen, maar Valencia wist de schade beperkt te houden door in 1987 de Segunda División-titel te bemachtigen. In combinatie met een interne reorganisatie ontstond er nieuw elan in de sinaasappelstad.

Valencia wist zich in het seizoen 1987-1988 te handhaven door als veertiende te eindigen. In de daaropvolgende seizoenen keerde de club terug in de top van Spanje, met een tweede plaats in 1990 en 1996 als beste prestatie. In de tussentijd verscheen Guus Hiddink aan het roer als hoofdtrainer. De voormalig PSV-trainer werd in november 1993 na meer dan honderd wedstrijden ontslagen, maar keerde in de slotfase van het seizoen terug om het team te behoeden voor degradatie. De Achterhoeker besloot vervolgens zelf op te stappen.

Nieuw glorietijdperk

In de jaren negentig wist Valencia een nieuwe succesploeg op te bouwen. Spelers als Santiago Cañizares, Claudio López, Gaizka Mendieta, Predrag Mijatovic, Ariel Ortega en Romário maakten zoal hun opwachting voor de club. In 1998 kreeg de wederopbouw van de club een stimulans door het aantrekken van trainer Claudio Ranieri. De Italiaanse trainer leidde Valencia in 1999 naar de eerste hoofdprijs in jaren. In de Copa del Rey-finale rekende men eenvoudig af met Sevilla (3-0).

Na de bekerwinst maakte Ranieri plaats voor Héctor Cúper. Hij leidde de club meteen naar de Supercopa de España, waarna men ook de Champions League-finales van 2000 en 2001 bereikte. De nieuwe trainer Rafael Benítez wist de sterke ontwikkeling te bekronen in de vorm van de landstitel van 2002. Twee jaar later wist Valencia dit succes te overtreffen door zowel de landstitel als de UEFA Cup te veroveren. Dit seizoen ging daardoor de boeken in als de beste ooit voor Los Che.

Na het topseizoen 2003-2004 ontstond er onenigheid tussen het bestuur en Benítez. De succestrainer besloot zijn ontslag in te dienen en werd opgevolgd door oude bekende Ranieri, maar onder diens leiding eindigde men slechts als zevende. Valencia maakte een aantal moeizame seizoenen door. Het herstel volgde evenwel door spelers als Fernando Morientes en David Villa aan te trekken.

Koeman maakt zich niet populair

Valencia eindigde in 2006 als derde in de Primera División. Ruim een jaar later verscheen PSV-trainer Ronald Koeman aan het roer in het Estadio Mestalla, maar dit bleek geen echte match. De latere bondscoach maakte zich ook niet populair door clubiconen Cañizares, David Albelda en Miguel Ángel Angulo uit de selectie te zetten. Aanhangers van Valencia keerden zich dan ook tegen de Nederlander. Koeman leidde de club in 2008 nog wel naar de bekerwinst ten koste van Getafe (3-1), maar vijf dagen later moest hij alsnog inrukken.

De bekerwinnaar sloot het seizoen 2007-2008 af met een teleurstellende tiende plaats. Onder Koeman’s opvolger Unai Emery wist Valencia zich te herstellen door in drie van de vier seizoenen een Champions League-ticket binnen te slepen. In de tussentijd kreeg de club te maken met tegenwind. Valencia was reeds begonnen met de bouw van een gloednieuw stadion, maar vanwege geldgebrek werd dit megaproject stilgelegd. Sportief ging het in de daaropvolgende seizoenen evenmin van een leien dakje.

Moeizame jaren

Emery vertrok in 2012 als hoofdtrainer van Valencia. Los Che eindigden in de daaropvolgende periode driemaal als vierde en veroverden de Copa del Rey van 2019 door FC Barcelona te verslaan. Kevin Gameiro en Rodrigo maakten het verschil in de bekerfinale (2-1). Drie jaar later maakte Valencia opnieuw kans op de bekerwinst, maar ditmaal bleek Real Betis vanaf de strafschopstip te sterk. Een flinke dreun voor het team, dat in 2023 zelfs bijna degradeerde uit de Primera División (zestiende). In 2024 volgde een redelijk herstel door als negende te eindigen.

Rivaliteit

Naast Valencia telt de gelijknamige stad nog een professionele voetbalclub: UD Levante. Onderlinge wedstrijden staan bekend als de Derby del Turia. Al in de jaren twintig van de vorige eeuw troffen beide clubs elkaar voor het eerst, maar pas in 1963 vond de eerste confrontatie in LaLiga plaats. Confrontaties met streekgenoot Villarreal staan daarentegen bekend als de Derbi de la Comunitat.

Valencia heeft meer clubs als rivaal betiteld. Getafe en Sevilla worden eveneens in die categorie geplaatst.

---

Valencia in Europees clubverband

Valencia debuteerde in de jaren zestig op het Europese strijdtoneel door deel te nemen aan de Jaarbeursstedenbeker. Los Che lieten zich meteen gelden door in 1962, 1963 en 1964 de finale van dit toernooi te bereiken. De eerste twee edities wist men daadwerkelijk te winnen ten koste van FC Barcelona en Dinamo Zagreb. Een derde opeenvolgende eindzege werd echter geblokkeerd door Real Zaragoza. Valencia probeerde het in daaropvolgende jaren nogmaals, maar kwam niet meer in de buurt van nieuw succes.

In het seizown 1967-1967 was Valencia een van de deelnemers aan de Europacup II. De eerste deelname aan een grote eindronde sneuvelde in de kwartfinale door toedoen van Bayern München. Het team mocht zich in het seizoen 1971-1972 meten op het allerhoogste niveau, maar de achtste finale van de Europacup I bleek het eindstation door toedoen van Újpest Dósza.

Europacup II-winst

Valencia won in het seizoen 1979-1980 voor het eerst een Europees hoofdtoernooi. In de finale van de Europacup II rekenden de Spanjaarden af met Arsenal (4-0 thuis, 2-1 uit). Als beloning mocht men aantreden in de strijd om de Europese Supercup, maar op basis van de uitdoelpuntenregel trok Nottingham Forest aan het langste eind. Na deze historische triomf moest de club lang wachten op een nieuw succesverhaal. In 1998 won men opnieuw een finale, maar ditmaal ‘slechts’ in de Intertoto Cup. Austria Salzburg kreeg over twee wedstrijden klop.

Aan het begin van de 21ste eeuw stond Valencia aan de top van Europa. Zowel in 2000 als 2001 bereikte de club uit LaLiga de finale, maar respectievelijk Real Madrid (0-3) als Bayern München (na strafschoppen) trok aan het langste eind. In het seizoen 2003-2004 had het team meer succes in de UEFA Cup door in de finale af te rekenen met Olympique Marseille (2-0). Ook ging Champions League-winnaar FC Porto over de knie in de strijd om de Europese Supercup (2-1).

Valencia smacht sinds 2004 naar nieuw succes in Europees clubverband. Zowel in 2012, 2014 als 2019 bereikte men de laatste vier van de Europa League, maar achtereenvolgens Atlético Madrid, Sevilla en Arsenal blokkeerden een finaleplaats.

Balans tegen Nederlandse clubs

Valencia speelde tot en met het seizoen 2023-2024 in totaal twaalf officiële wedstrijden tegen een Nederlandse club. De Spanjaarden wonnen vijfmaal, speelden vijfmaal gelijk en stonden slechts twee nederlagen toe. Ajax en PSV noteerden elk vier onderlinge ontmoetingen, AZ en sc Heerenveen elk twee.

---

Nederlandse invloed

Verschillende Nederlanders hebben het shirt van Valencia gedragen. Een overzicht:

Naam (periode)	Naam (periode)
Jasper Cillessen (2019-2022)	Hedwiges Maduro (2008-2012)
Justin Kluivert (2022-2023)	Johnny Rep (1975-1977)
Patrick Kluivert (2005-2006)	Faas Wilkes (1953-1956)

Verschillende Nederlanders stonden als hoofdtrainer aan het roer bij Valencia. Een overzicht:

Naam	Periode
Guus Hiddink	1991-1994
Ronald Koeman	2007-2008

---

Het stadion van Valencia

Het Estadio Mestalla is sinds mei 1923 de thuishaven van Valencia. Het onderkomen van Los Che werd destijds geopend met een wedstrijd tegen die andere club uit de stad, UD Levante (1-0 zege). In het beginstadium telde het stadion een capaciteit van 17.000, maar door de jaren heen is het aantal plaatsen opgelopen naar 49.430. Vooral de steile tribunes vallen op.

𝐒𝐩𝐞𝐜-𝐭𝐚-𝐜𝐮-𝐥𝐚𝐫❗ 🦇🏟️

Check out the inside of the new stadium👇https://t.co/8aWY6ySzLd#VCFDNA#CORVCF pic.twitter.com/KvVOg5LlZU

— Valencia CF (@valenciacf_en) June 23, 2022

Valencia presenteerde in 2006 de plannen voor een nieuw stadion. Nou Mestalla had af moeten zijn voor het seizoen 2009-2010, maar vanwege het gebrek aan financiële middelen werd de bouw in februari 2009 stilgelegd. Pas in de zomer van 2022 werd er bericht over een doorbraak. Daarbij heeft de Spaanse club besloten om de capaciteit van 80.000 terug te dringen naar 49.000, al is een latere uitbreiding met 21.000 plaatsen mogelijk.

---

Veelgestelde vragen over Valencia

Laatste update: 4 juni 2024