Laatste nieuws over Wales

Het nationale voetbalteam van Wales is actief onder de vlag van zowel de UEFA als de FIFA. De ploeg staat bekend onder de bijnaam The Dragons.

• Het nationale team van Wales maakt deel uit van de FAW
• De bijnaam van het team luidt ‘The Dragons’
• Al in 1876 werd de eerste interland afgewerkt
• Op het WK werd eenmaal de kwartfinale bereikt
• De halve finale is het beste resultaat op een EK

Het nationale voetbalteam van Wales

De Welshe nationale voetbalploeg maakt deel uit van de Football Association of Wales (FAW). Op 2 februari 1876 werd de voetbalbond opgericht. Een groep zakenmensen wilden een internationale wedstrijd tussen Wales en Schotland organiseren en besloten daarom een eigen voetbalfederatie uit de grond te stampen. De desbetreffende wedstrijd vond op 26 maart van datzelfde jaar plaats in Glasgow en ging met 4-0 verloren.

Wales werd in 1876 het derde land ooit dat een officiële internationale wedstrijd afwerkte. De allereerste wedstrijd vond plaats op 30 november 1872 (eveneens in Glasgow). Zo’n vierduizend toeschouwers waren destijds getuige van de doelpuntloze wedstrijd tussen Schotland en Engeland. Vanaf het seizoen 1883-1884 speelden deze landen samen met Ierland (later Noord-Ierland) een gezamenlijke competitie: het British Home Championship.

In 1920 lukte het Wales voor het eerst om het British Home Championship te winnen. In totaal lukte het The Dragons twaalf keer om deze competitie winnend af te sluiten, waarvan vijf gedeelde titels. De eerste decennia stonden louter in het teken van wedstrijden in de eigen regio. Pas in 1933 mocht men de Noordzee oversteken voor een clash buiten het Verenigd Koninkrijk. Destijds speelde men gelijk tegen Frankrijk (1-1).

Conflict met FIFA

De eerste WK’s uit de geschiedenis vonden plaats tussen 1930 en 1938. Wales kwam niet in aanmerking voor een ticket, aangezien de FAW in onmin leefde met de wereldvoetbalbond FIFA over het toelaten van profspelers. Voor het wereldkampioenschap van 1950 mocht de bond zich wel inschrijven voor de kwalificatiefase. De Welshman kregen in Groep 1 te maken met louter Britse tegenstanders: Engeland, Schotland en Ierland (in de praktijk vooral Noord-Ierland). Alleen tegen de Ieren werd een positief resultaat behaald: 0-0.

Voor het WK van 1954 was het deelnemersveld in de eigen kwalificatiegroep identiek. Opnieuw moest Wales genoegen nemen met één punt (3-3 tegen Schotland). Sterspeler in die tijd was John Charles, die onder meer voor AS Roma, Juventus en Leeds United speelde. In 38 interlandwedstrijden zette de aanvaller uit Swansea een fraai moyenne neer met vijftien doelpunten.

WK-debuut

Wales eindigde in de kwalificatie voor het WK van 1958 als tweede achter Tsjecho-Slowakije. Israël zag alle tegenstanders ondertussen afhaken, waardoor de FIFA besloot om intercontinentale play-offs in te voeren. In eerste instantie kreeg België die plek toegewezen, maar de Rode Duivels trokken zich terug. De Welshman wonnen beide duels met 2-0 en mochten daardoor deelnemen aan het wereldkampioenschap.

Op de groepsfase van het WK 1958 speelde Wales gelijk tegen zowel Hongarije (1-1), Mexico (1-1) en Zweden (0-0). Doelsaldo was in die tijd nog niet van belang, waardoor er een beslissingswedstrijd aan te pas moest komen voor plek twee. Doelpunten van Ivor Allchurch en Terry Medwin maakten tegen Hongarije het verschil: 2-1. The Dragons plaatsten zich voor de kwartfinale, maar daarin bleek Brazilië te sterk: 0-1. Een piepjonge Pelé maakte het verschil.

Grijze jaren

Na 1958 maakte het nationale team van Wales een grijze periode door. Voor het WK van 1962 kreeg men te maken met Spanje, dat over twee wedstrijden aan het langste eind trok (1-2 thuis, 1-1 uit). Inmiddels had de UEFA ook een gloednieuw toernooi op poten gezet: het EK. De Welshman maakten geen kans op de Europese eindronde van 1960, maar kregen vier jaar later wel een kans. Hongarije stond een EK-debuut evenwel in de weg (3-1 uit, 1-1 thuis).

In de strijd om een ticket voor het WK van 1966 eindigde Wales als tweede achter de Sovjet-Unie. Het team probeerde zich in de volgende jaren alsnog weer eens te plaatsen voor een eindronde, maar eindigde viermaal op rij op de derde plaats. Richting het wereldkampioenschap van 1974 wist men wel een verdienstelijk resultaat te behalen door voormalig wereldkampioen Engeland op 1-1 te houden. John Toshack scoorde op Wembley.

Wales maakte in de kwalificatiefase voor het EK van 1976 indruk door vijf van de zes wedstrijden te winnen, waaronder een vijfklapper tegen Luxemburg. Hierdoor mocht het team aantreden in de kwartfinale. Joegoslavië trok over twee wedstrijden aan het langste eind: 2-0 en 1-1. De opponent plaatste zich daarmee rechtstreeks voor het eindtoernooi in eigen land. Ook de eindtoernooien van 1978 en 1980 bleven buiten bereik.

Net niet-jaren

Voor het WK van 1982 beleefde Wales een uitstekende start. IJsland (0-4), Turkije (4-0), Tsjecho-Slowakije (1-0) en nogmaals Turkije (0-1) werden allemaal aan de zegekar gebonden. De doelpuntloze thuiswedstrijd tegen de Sovjet-Unie wist de zegereeks te beëindigen. The Dragons wisten de goede vorm niet vast te houden, waardoor de Sovjet-Unie er met de groepswinst vandoor ging. Op basis van doelsaldo ging Tsjecho-Slowakije er met het andere ticket vandoor. De Welshman lieten het vooral afweten door een 2-0 voorsprong op IJsland te verspelen (2-2).

Wales beleefde een sterke start voor het EK van 1984. Mede dankzij de doelpunten van Ian Rush maakte het team een serieuze kans op een ticket, maar op 21 december 1983 was men afhankelijk van het resultaat bij Joegoslavië – Bulgarije. Bij het ingaan van de blessuretijd gaf het scorebord 2-2 aan, waardoor de Welshman zouden zijn geplaatst. Ljubomir Radanovic schoot de hoop in Cardiff en omgeving echter aan gort: 3-2. Rush kreeg dat jaar gezelschap van Mark Hughes, die bij Manchester United zijn kunsten vertoonde.

Voor het WK van 1986 maakte Wales een goede indruk, met onder meer een 3-0 zege op Spanje. In de laatste groepswedstrijd vond een directe confrontatie plaats met rivaal en concurrent Schotland. Hughes dacht zijn team naar de eindronde in Mexico te schieten, maar de opponent maakte middels een strafschop gelijk. Op doelsaldo plaatsten de Schotten zich voor het wereldkampioenschap. De spanning werd de Schotse bondscoach Jock Stein kort na afloop fataal.

Succes blijft uit

Hughes en Rush bleven trefzeker voor de Welshe formatie in de kwalificatiefase voor het EK van 1988. Opnieuw kwam het op de laatste speelronde aan, maar wéér stond de ploeg er niet op het moment dat het moest. Een 2-0 nederlaag bij het al uitgeschakelde Tsjecho-Slowakije liet de droom uiteen spatten. Denemarken plaatste zich voor deze eindronde met twee punten voorsprong. Een zege, in die tijd goed voor twee punten, had op doelsaldo het verschil gemaakt.

Na een teleurstellende WK 1990-campagne (hekkensluiter) wist Wales zich weer op te richten. Winstpartijen tegen België (3-1) en Duitsland (1-0) zorgden voor een spannende eindfase in de EK-kwalificatie. Een 4-1 nederlaag tegen de Duitsers in Neurenberg betekende het einde van de kansen. De Mannschaft zette een uitmuntende eindspurt neer en plaatste zich met één punt voorsprong voor de Europese eindronde. Wéér net niet voor de Welshman.

Ryan Giggs

Rush bleef tot 1996 actief als international, waar Hughes in 1999 afzwaaide. Zij waren op 16 oktober 1991 in Neurenberg getuige van het debuut van een groot talent: Ryan Giggs. Het talent van Manchester United groeide uit tot een fenomeen in Engeland én Wales. Met dit potentieel maakte men serieus aanspraak op deelname aan het WK van 1994, maar de koppositie werd in de laatste kwalificatiewedstrijd tegen Roemenië verspeeld: 1-2. Bij een 1-1 stand liet Paul Bodin een strafschop onbenut.

De kwalificatiefase voor EURO 1996 verliep werkelijk dramatisch. Met Georgië en Moldavië kreeg men twee nieuwkomers in de groep, maar desondanks eindigde Wales onderaan met acht punten uit tien wedstrijden. Rush zwaaide na die cyclus af. Ook in de cyclus voor het WK van 1998 (zeven punten) en het EK van 2000 (negen punten) speelde men geen echte rol van betekenis. In die jaren verloor men onder meer met 7-1 van het Nederlands elftal.

Hughes stopte in 1999 als international en werd vervolgens bondscoach van Wales. Onder zijn leiding beleefde het team een vliegende start in de kwalificatie voor het EK van 2004, met onder meer een 2-1 zege op Italië. Craig Bellamy maakte het winnende doelpunt in die wedstrijd. De Italianen werden op vijf punten achterstand gezet, maar een dramatische eindspurt liet de groepswinst verdampen. In de play-offs ging men vervolgens ten onder tegen Rusland (0-0 uit, 0-1 thuis).

Met Gareth Bale naar het EK

Giggs bleef namens Wales steken op ‘slechts’ 64 interlands. In 2007 zwaaide de stervoetballer af bij de nationale ploeg. In die periode diende zich nieuw potentieel aan met spelers als Joe Allen, Ben Davies, Chris Gunter, Wayne Hennessey, Joe Ledley, Aaron Ramsey en Ashley Williams. De nieuwe sterspeler luisterde naar de naam Gareth Bale, die na zijn debuut in 2006 uitgroeide tot recordinternational (111 wedstrijden) en topscorer aller tijden (veertig doelpunten).

Bale werd in 2013 de duurste speler aller tijden: honderd miljoen euro. De nieuwe ster van Real Madrid had een belangrijke rol in het bereiken van het eerste eindtoernooi sinds 1958. Op het EK van 2016 volstonden overwinningen op Slowakije (2-1) en Rusland (3-0) zelfs voor de groepswinst. Ten koste van Engeland wist men daarmee een gunstiger traject af te dwingen voor de knock-outfase. In de achtste finale maakte een eigen doelpunt van Noord-Ierland (Gareth McAuley) het verschil: 1-0.

Radja Nainggolan zette België op voorsprong in de kwartfinale, maar Wales was vastberaden om geschiedenis te schrijven. Doelpunten van Ashley Williams, Hal Robson-Kanu en Sam Vokes maakten in Lille het verschil: 3-1. In de halve finale bleven de Welshman voor rust overeind tegen Portugal, maar Cristiano Ronaldo en Nani maakten vervolgens toch het verschil. Portugal bereikte daardoor de EK-finale en won deze ten koste van Frankrijk (0-1).

Nieuwe eindtoernooien

Wales kwalificeerde zich niet voor het WK van 2018. Chris Coleman stapte op als bondscoach, waar Giggs het stokje mocht overnemen. Onder zijn leiding plaatsten The Dragons zich voor het EK van 2020, maar door de coronacrisis werd deze eindronde pas in 2021 afgewerkt. In de tussentijd raakte Giggs ernstig in opspraak vanwege de vermeende mishandeling van zijn ex-vriendin. De FAW zette hem op non-actief, waardoor assistent Rob Page het team mocht leiden.

In een groep met Italië, Turkije en Zwitserland eindigde Wales als derde met vier punten. Die prestatie volstond voor het overleven van de groepsfase, maar in de achtste finale bleek Denemarken een maatje te groot: 0-4. Het team mocht in 2022 voor de eerste keer sinds de jaren vijftig deelnemen aan het WK in Qatar. Bale bezorgde de Welshman een punt tegen de Verenigde Staten (1-1), maar Iran (0-2) en Engeland (0-3) stuurde men vervolgens roemloos huiswaarts.

Bale nam na het WK van 2022 afscheid als international. Kort daarna beëindigde de stervoetballer ook zijn voetbalcarrière. Zonder zijn kwaliteiten probeerde Wales zich nog te plaatsen voor het EK van 2024, maar in de play-offs moest de ploeg buigen voor Polen (na strafschoppen). In de halve finale rekende men nog wel af met Finland (4-1).

Wales op eindtoernooien

Sinds de jaren vijftig is Wales actief in de kwalificatiefase voor EK’s en WK’s. In de onderstaande tabel treft u een overzicht.

EK’s

WK’s

Wales versus Nederland

Op 14 september 1988 stonden Nederland en Wales voor het eerst tegenover elkaar. In de WK-kwalificatiecyclus trok de kersverse Europees kampioen met 1-0 aan het langste eind dankzij een treffer van Ruud Gullit. Het weerzien op 11 oktober 1989 was eveneens een spannende, maar opnieuw zegevierden de Oranje-internationals: 1-2. Graeme Rutjes en John Bosman maakten het verschil in het Welshe Wrexham.

Nederland boekte op 9 november 1996 de grootste overwinning ooit op Wales: 7-1. Dennis Bergkamp groeide uit tot de ster van de wedstrijd door driemaal te scoren in Eindhoven. Nadien liep de teller op naar tien officiële onderonsjes, maar de Welshman wisten niet één keer een positief resultaat te halen. De vooralsnog laatste wedstrijden tussen beide landen vonden in juni 2022 plaats. Oranje won de Nations League-duels met respectievelijk 1-2 en 3-2.

Veelgestelde vragen over het Welshe voetbalteam

Laatste update: 7 november 2024