Het laatste nieuws over Denemarken

Het nationale voetbalteam van Denemarken is actief onder de vlag van zowel de UEFA als de FIFA. De ploeg staat bekend onder de bijnaam Danish Dynamite.

• Het nationale team van Denemarken maakt deel uit van de DBU
• De bijnaam van het team luidt ‘Danish Dynamite’
• In 1992 werd Denemarken Europees kampioen
• Eigenlijk zou het land niet eens deelnemen aan dat toernooi
• Op het WK is de kwartfinaleplaats van 1998 de beste prestatie

Het nationale voetbalteam van Denemarken

De Deense voetbalploeg maakt deel uit van de Dansk Boldspil-Union (DBU). In 1889 werd de voetbalbond opgericht. Men is onder meer verantwoordelijk voor de organisatie van de profcompetities, waaronder de Superligaen, maar stond ook aan de basis van de allereerste interland. De eerste officiële interland vond plaats op de Olympische Zomerspelen van 1908 en resulteerde in een monsterzege: 17-1 tegen Frankrijk. Sophus Nielsen maakte tien van de zeventien doelpunten.

Voor zowel Denemarken als Frankrijk is de 17-1 uitslag nog altijd een record. De Scandinaviërs bereikten dankzij dat resultaat de finale van de Olympische Zomerspelen, maar ultiem succes bleef uit. Thuisland Groot-Brittannië liet zich allerminst wegspelen en zegevierde met 2-0. Voor de Deense formatie bleef zodoende een zilveren medaille over. Vier jaar later kreeg men dé kans op sportieve revanche, maar opnieuw won Groot-Brittannië de olympische finale: 2-4. In 1920 werd men daarentegen al in de eerste ronde uitgeschakeld door Spanje (0-1).

De eerste WK’s vonden plaats in 1930, 1934 en 1938. Denemarken besloot zich voor geen enkel wereldkampioenschap in te schrijven. Na de Tweede Wereldoorlog kreeg het team nog eens de kans om olympisch goud binnen te slepen, maar in de halve finale ging het mis door toedoen van rivaal Zweden (2-4). Wel behaalden de Deense voetballers een bronzen medaille door gastheer Groot-Brittannië ditmaal wel te verslaan (5-3).

Debuut op EK

Denemarken schreef zich niet in voor de WK’s van 1950 en 1954. Voor de editie van 1958 besloot het land eindelijk een poging te wagen, maar tegen Engeland en Ierland maakte men geen schijn van kans (nul punten uit vier duels). In 1962 had Chili de eer om het wereldkampioenschap de huisvesten. De DBU besloot voor die eindronde geen team af te vaardigen, waardoor de teller bleef staan op één WK-kwalificatiecyclus.

Tussen de WK’s van 1958 en 1962 vond het allereerste EK uit de geschiedenis plaats. Denemarken kwalificeerde zich niet voor de Europese eindronde van 1960, maar was er in 1964 wel bij tijdens de tweede editie. Een onvergetelijke editie werd het echter niet. Op Spaanse bodem verloor men zowel de halve finale (0-3 voor de Sovjet-Unie) als de troostfinale (1-3 voor Hongarije). In die tijd bestond het deelnemersveld van het EK uit welgeteld vier landen.

Incidenteel succes

Denemarken introduceerde pas in 1971 het profvoetbal. Vanaf dat moment mochten ook Deense profvoetballers eindelijk uitkomen voor het nationale team, maar dat leverde niet meteen de gewenste kwaliteitsimpuls op. Het land boekte in de jaren zestig nog overwinningen op Wales (WK 1966), Nederland (EK 1968) en Hongarije (1970) in de kwalificatiefase, maar de jaren zeventig gingen behoorlijk moeizaam van start.

In het kwalificatietoernooi voor het EK 1972 boekte Denemarken alleen een zege op Schotland. Het team wist in de volgende jaren alleen nog punten af te troggelen van Tsjecho-Slowakije en Roemenië. Toch ontstond er voorzichtig optimisme door de opkomst van spelers als Frank Arnesen, Henning Jensen, Søren Lerby en Allen Simonsen. Ook spelers als Tommy Kristiansen, Kirsten Nygaard en Jan Sørensen behoorden die periode tot de selectie. Zij speelden allen in de Nederlandse Eredivisie.

Sportieve verbetering

Denemarken sloot de kwalificatiefase voor het EK van 1980 andermaal af als hekkensluiter. Toch was er sprake van sportieve verbetering. Men wist Engeland tweemaal serieuze tegenstand te bieden (3-4 thuis, 1-0 uit), waar Noord-Ierland met een 4-0 nederlaag huiswaarts werd gestuurd. De manschappen van bondscoach Sepp Piontek bleken vervolgens nog niet klaar voor de start van de WK-kwalificatiefase, maar uiteindelijk sloot men toch af met een keurige derde plaats. Hoogtepunt was de 3-1 overwinning op de latere wereldkampioen Italië.

In 1983 verzekerde Denemarken zich ten koste van Engeland van een ticket voor het EK van 1984. Michel Platini bezorgde Frankrijk in de eerste groepswedstrijd de volle pond (0-1), maar herstel volgde ten koste van Joegoslavië (5-0) en België (3-2). De tweede plaats volstond voor een plaats in de halve finale. Tegen Spanje was er een strafschoppenserie nodig om de winnaar te bepalen. Kenneth Brylle, Jesper Olsen, Michael Laudrup en Lerby maakten geen fout, maar de misser van Preben Elkjær Larsen bleek fataal.

Op het WK van 1986 debuteerde Denemarken op het wereldtoneel. De Scandinaviërs bleven foutloos in een groep met West-Duitsland, Uruguay en Schotland, maar het weerzien met Spanje in de achtste finale bleek een stevige realitycheck. De Spanjaarden raakten niet in de war van de benutte strafschop van Jesper Olsen en zegevierden uiteindelijk met 1-5. In 1988 bleek de groepsfase van het EK het hoogst haalbare (nul punten), waar men er in 1990 op het WK helemaal niet bij was.

Historische EK-titel

In oktober 1990 begon voor Denemarken de voorbereiding op het EK van 1992. In de kwalificatie kreeg men te maken met Joegoslavië, Noord-Ierland, Oostenrijk en Faeröer als tegenstanders. Met zes overwinningen, één gelijkspel en één nederlaag wist het land een voorbeeldige cyclus neer te zetten. De Denen hadden echter de pech dat Joegoslavië nog net iets beter presteerde met zeven overwinningen en één nederlaag. Opnieuw dreigde er een eindtoernooi voorbij te gaan aan de manschappen van bondscoach Richard Møller Nielsen.

Door de oorlog werd Joegoslavië uitgesloten voor het EK van 1992. Denemarken mocht als runner-up alsnog afreizen naar buurland Zweden. Volgens de sterke verhalen lagen de selectiespelers toen al op het strand om te genieten van hun vakantie, maar niets bleek minder waar. De Denen hadden stiekem al rekening gehouden met dit scenario en waren dus reeds in training. Brian Laudrup stelde zich ook beschikbaar voor de eindronde, waar broer Michael Laudrup wel een ‘nee’ verkocht.

Denemarken wist zich door de groepsfase heen te worstelen dankzij positieve resultaten tegen Engeland (0-0) en Frankrijk (2-1). In de halve finale mocht men het opnemen tegen titelverdediger Nederland. Frank Rijkaard wist de oranjehemden ternauwernood naar de verlenging te loodsen, maar in de strafschoppenserie eiste Peter Schmeichel een hoofdrol op door de inzet van uitgerekend Marco van Basten te stoppen. Een 2-0 zege op Duitsland volstond vervolgens voor de Deense EK-titel. John Jensen en Kim Vilfort maakten het verschil.

Nieuw succesverhaal blijft uit

Denemarken wilde aantonen dat het EK-succes geen incidenteel succes betrof. In de eerstvolgende WK-kwalificatie maakte men geen onaardige indruk, maar dat bleek net niet voldoende om Spanje en Ierland van een toptwee-klassering af te houden. Daarentegen mocht het team in 1996 wel de Europese titel verdedigen in Engeland. Dankzij Brian Laudrup behaalden de Danish Dynamite resultaat tegen Portugal (1-1) en Turkije (3-0), maar de misstap tegen Kroatië (0-3) bleek fataal.

Na het EK van 1996 presteerde Denemarken grillig. Het team kwalificeerde zich weliswaar voor de volgende vier eindtoernooien, maar in 2000 sneuvelde men roemloos in de groepsfase van het EK. Daarentegen verliepen de deelnames aan het WK van 1998 en het EK van 2004 een stuk beter door de kwartfinale te bereiken. Respectievelijk Brazilië (2-3) en Tsjechië (0-3) blokkeerden de route naar een nieuw succesverhaal. Tussendoor bereikte men ook nog de achtste finale van het WK 2002.

Tussen 1997 en 2010 mocht Jon Dahl Tomasson het tenue van Denemarken dragen. Hij verwierf in Nederland bekendheid als speler van sc Heerenveen en Feyenoord, maar groeide ook in eigen land tot een grootheid. Met 52 doelpunten in 112 interlands evenaarde hij Poul Nielsen als topscorer aller tijden. Daarbij moet wel worden aangetekend dat zijn legendarische teamgenoot daar tussen 1910 en 1925 veel minder wedstrijden voor nodig had: 38 om precies te zijn.

Moeilijke fase

Denemarken plaatste zich niet voor het EK van 2008. Tijdens die cyclus maakte het team een sterke indruk door een 0-3 achterstand tegen Zweden weg te poetsen, maar een eigen supporter gooide vervolgens roet in het eten door de scheidsrechter aan te vallen. De UEFA besloot hardhandig op te treden door de bezoekers een reglementaire 0-3 overwinning toe te kennen. Mede daardoor eindigde men op grote afstand van Portugal en Zweden, maar desondanks mocht Morten Olsen aanblijven als bondscoach.

Olsen leidde Denemarken in 2010 wel naar het WK in Zuid-Afrika. In de tweede groepswedstrijd maakten Nicklas Bendtner en Dennis Rommedahl het verschil ten koste van Kameroen (2-1), maar Nederland (0-2) en Japan (1-3) zorgden voor snelle uitschakeling. Op het EK van 2012 bleek de eerste ronde opnieuw het hoogst haalbare. In een groep met Duitsland, Nederland en Portugal mocht dat geen schande heten. Oranje werd in de eerste wedstrijd nog wel verslagen dankzij oud-Ajacied Michael Krohn-Dehli.

Denemarken greep naast deelname aan het WK van 2014. In de volgende EK-kwalificatiecyclus vielen de prestaties opnieuw tegen, waardoor Olsen in oktober 2015 zijn ontslag indiende. Åge Hareide werd aangesteld als diens opvolger. Onder zijn leiding zorgden de Danish Dynamite voor eerherstel door het WK van 2018 te bereiken én de groepsfase te overleven. De achtste finale bleek het eindstation door toedoen van Kroatië. Drie spelers met een Eredivisie-achtergrond faalden in de strafschoppenserie: Christian Eriksen, Lasse Schöne en Nicolai Jørgensen.

Succes ondanks Eriksen-drama

Kopenhagen fungeerde in de zomer van 2021 als een van de EK-speelsteden. Denemarken begon zodoende met thuisvoordeel aan de eerste groepswedstrijd tegen Finland, maar verloor met 0-1. Die avond stond echter vooral in het drama rond Christian Eriksen. De middenvelder van Internazionale werd tijdens de eerste helft getroffen door een hartstilstand. Dankzij adequaat ingrijpen van aanvoerder Simon Kjaer en de medici werd niet alleen het leven, maar ook de voetbalcarrière van Eriksen gered.

Denemarken verloor in 2021 ook de tweede EK-wedstrijd van België (1-2). Vroegtijdige uitschakeling dreigde, maar een 4-1 overwinning op Rusland bezorgde de manschappen van Kasper Hjulmand alsnog een plek bij de laatste zestien. De Denen maakten vervolgens indruk door achtereenvolgens Wales (4-0) en Tsjechië (2-1) te verslaan. Een controversiële strafschop in de verlenging van de halve finale bleek uiteindelijk fataal. Harry Kane schoot in twee instanties Engeland naar de EK-finale.

Teleurstellend WK

De imposante EK-cyclus zorgde voor vertrouwen in aanloop naar het WK van 2022. Met Australië, Frankrijk en Tunesië trof men zeker niet de allerzwaarste groep, maar desondanks sprokkelde de formatie van Hjulmand welgeteld één punt (0-0 tegen Tunesië). De glans ontbrak eveneens tijdens het EK van 2024. Drie gelijke spelen volstonden in een groep met Engeland, Servië en Slovenië, maar gastheer Duitsland wist een nieuw voetbalsprookje uit te blazen (0-2). Na afloop waren de Denen furieus over de gegeven strafschop wegens hands van Joachim Andersen.

Denemarken op eindtoernooien

Sinds de jaren vijftig is Denemarken actief in de kwalificatiefase voor EK’s en WK’s. In de onderstaande tabel treft u een overzicht.

EK’s

WK’s

Denemarken versus Nederland

Het Nederlands elftal en Denemarken troffen elkaar in het verleden veelvuldig. Tussen 1912 en 2022 stonden beide landen in totaal 32 keer tegenover elkaar. De Scandinaviërs wisten de oranjehemden meermaals een zware middag of avond te bezorgen, maar desondanks valt de balans uit in Nederlands voordeel. Oranje won dertien keer, speelde tien keer gelijk en verloor negen edities. Het doelsaldo liep op naar 63-45.

Van de 32 onderlinge edities hadden maar liefst 25 wedstrijden een vriendschappelijk karakter. Denemarken en Nederland troffen elkaar daarnaast driemaal op een EK (1992, 2000 en 2012) en één keer op een WK (2010). In 1992 werden de Oranje-internationals door de Denen onttroond als Europees kampioen. Uitgerekend Marco van Basten faalde die avond vanaf de strafschopstip, waardoor de Scandinaviërs de finale bereikten (en wonnen).

De vooralsnog laatste ontmoeting dateert van 26 maart 2022. In een oefenwedstrijd trok Nederland aan het langste eind: 4-2. Steven Bergwijn (tweemaal), Nathan Aké en Memphis Depay maakten het verschil voor de thuisploeg. Jannik Vestergaard en Christian Eriksen waren verantwoordelijk voor de Deense productie. De 3-2 van laatstgenoemde zorgde voor luid applaus vanaf de tribunes. Hij was op dat moment net weer terug na zijn hartstilstand in 2022.

Veelgestelde vragen over het Deense voetbalteam

Laatste update: 7 november 2024