Het laatste nieuws over Israël

Het nationale voetbalteam van Israël is actief onder de vlag van zowel de UEFA als de FIFA. De ploeg staat bekend onder de bijnaam De Heilige XI.

• Het nationale team van Israël maakt deel uit van de IFA
• De bijnaam van het team luidt ‘De Heilige XI’
• Israël was één keer actief op het WK
• Het land was nog nooit actief op een EK
• In 1964 werd het team Aziatisch kampioen

Het nationale voetbalteam van Israël

De Israëlische voetbalploeg maakt deel uit van de Israel Football Association (IFA). In 1948 werd zowel de staat Israël als de voetbalbond opgericht. Al veel eerder rolde de bal in de regio. Onder aanvoering van de Palestine Football Association (PFA) nam er in de jaren dertig reeds een team deel aan de kwalificatietoernooien voor het WK, maar respectievelijk Egypte (1934) en Griekenland (1934) bleken een maatje te groot.

Het Mandaatgebied Palestina vertegenwoordigde Europa in de jaren dertig. Ook de IFA sloot zich in 1948 aan bij het Europese continent. In de strijd om een ticket voor het WK van 1950 mocht Israël aantreden tegen Joegoslavië, maar zowel uit (6-0) als thuis (2-5) had men geen schijn van kans. In aanloop naar het wereldkampioenschap van 1954 behaalde het team geen enkel punt in een groep met opnieuw Joegoslavië en Griekenland.

Omstreden status

In mei 1954 werd de Asian Football Confederation (AFC) opgericht. Ook de UEFA zag het levenslicht, maar Israël besloot zich aan te sluiten bij de Aziatische voetbalfederatie. Dat ging niet zonder slag of stoot. De IFA weigerde deel te nemen aan de Arab League, waardoor meerdere moslimlanden weigerden om het op te nemen tegen de Israëlische formatie. Het team werd daarmee reglementair uitgeroepen tot winnaar.

De wereldvoetbalbond FIFA zat duidelijk in de maag met de kwestie en besloot de reglementen te raadplegen. Men mocht Israël niet automatisch inschrijven voor het WK van 1954, aangezien er geen tegenprestatie was neergezet. Om die reden werden er intercontinentale play-offwedstrijden tegen Wales op de speelkalender geplaatst. The Dragons trokken zowel thuis als uit met 0-2 aan het langste eind.

Aziatisch kampioen

Als AFC-lid mocht Israël aantreden in de Aziatische kampioenschappen. Zowel in 1956 als 1960 deed het nationale team een gooi naar de eindzege, maar Zuid-Korea kroonde zich beide edities tot nummer één. In 1964 wist De Heilige XI daarentegen een foutloze campagne neer te zetten door achtereenvolgens Hongkong (1-0), India (2-0) en Zuid-Korea (2-1) te verslaan. Gideon Tish maakte in eigen land het allesbeslissende doelpunt.

Israël werd in 1968 onttroond door het Aziatische kampioenschap als nummer drie af te sluiten. Het bleek meteen de laatste deelname aan dit toernooi. Er ontstond steeds meer weerstand tussen de Israëliers en andere landen, waardoor de AFA besloot om het lidmaatschap van de IFA in te trekken. Daarop besloot de bond zich aan te sluiten bij de voetbalfederatie van Oceanië (OFC).

WK-debuut

Voor het WK van 1970 mochten de AFC en de OFC samen één deelnemer afvaardigen. Israël kreeg een vrijstelling voor de eerste kwalificatieronde en had vervolgens het geluk dat Noord-Korea zich terug besloot te trekken. Hierdoor volstond een onderonsje met Nieuw Zeeland (4-0 thuis, 2-0 uit) voor het bereiken van de finaleronde. Een 1-0 zege in Ramat Gan en een 1-1 gelijkspel in Sydney bezorgden de Israëlische ploeg een ticket voor de eindronde.

Israël debuteerde op 2 juni 1970 met een nederlaag tegen Uruguay (0-2) op het WK. Tegen Zweden (1-1) en Italië (1-1) toonde de formatie van bondscoach Emmanuel Scheffer beterschap, maar dat volstond niet om de groepsfase te overleven. Men probeerde zich ook te kwalificeren voor de WK’s van 1974 en 1978, maar in beide kwalificatietoernooien moest men buigen voor Zuid-Korea.

Via OFC naar UEFA

De IFA werd in 1994 officieel aanvaard als lid van de UEFA. Israël mocht de kwalificatiecyclus voor het WK van 1982 al meedraaien met Europa, maar eindigde met vijf punten onderaan in een groep met Schotland, Noord-Ierland, Zweden en Portugal. Alleen de voorlaatste groepswedstrijd tegen Portugal resulteerde in winst: 4-1. Benny Tabak nam een hattrick voor zijn rekening.

Israël werd bij de kwalificatiecyclus voor het WK van 1986 weer ingedeeld bij de OFC. In de wedstrijden tegen Chinees Taipei ondervond men weinig moeilijkheden (0-6 en 5-0), maar de weerstand van Australië en Nieuw-Zeeland bleek pittiger. Met zeven punten, waarbij een overwinning twee punten opleverde, eindigde men als runner-up achter Australië.

Voor het WK van 1990 moest Israël het opnieuw stellen met de OFC-cyclus. Ditmaal lukte het De Heilige XI wel om Australië en Nieuw-Zeeland voor te blijven, maar een tweede WK-ticket leverde dat niet op. Colombia trok in de intercontinentale play-offwedstrijden aan het langste eind. De 1-0 nederlaag in Zuid-Amerika bleek fataal door de doelpuntloze return in Ramat Gan.

De Benayoun-jaren

Israël mocht in 1994 aantreden in de kwalificatiecyclus voor het WK in de Verenigde Staten. Met vijf punten eindigde men onderaan, maar het team zorgde wel voor een grote stunt door te winnen in Frankrijk (2-3). Les Bleus moesten in de cyclus voor het EK van 1996 opnieuw puntenverlies toestaan door een 0-0 gelijkspel te slikken. De Israëliërs boekten daarnaast succes in beide wedstrijden met Azerbeidzjan (tweemaal 2-0) en Polen (2-1). Met twaalf punten werd een vijfde plaats behaald.

Na het EK van 1996 eindigden Israël hoofdzakelijk als derde of vierde in de kwalificatiegroep. In aanloop naar EURO 2000 volstonden dertien punten voor een tweede plaats achter het ongenaakbare Spanje. Het team mocht daarom in de play-offs aantreden tegen Denemarken, maar de Scandinaviërs ondervonden geen centje pijn in dat tweeluik (0-5 n 3-0). Een hard gelag voor de Israëlische formatie, dat met Yossi Benayoun over een grote naam beschikte. Hij speelde in clubverband voor Premier League-clubs als Arsenal, Chelsea en Liverpool.

Benayoun maakte in november 1998 zijn debuut als A-international tegen Portugal (2-0 nederlaag). Uiteindelijk speelde de aanvaller 102 interlands voor Israël, meer dan welke speler dan ook. Hij maakte in totaal 24 doelpunten tot zijn afscheid in oktober 2017. In de tussentijd wist de nationale ploeg geen enkele kwalificatiecyclus succesvol af te sluiten. Wel zorgde men onder meer voor stunts tegen Spanje (1-1), Frankrijk (0-0 en 1-1) en Engeland (0-0).

Net geen EK-debuut

Israël sloot de cyclus voor EURO 2020 (afgewerkt in 2021) af met een teleurstellende vijfde plaats. In de volgende jaren toonde het nationale team progressie. Zowel voor het WK van 2022 als het EK van 2024 eindigde men als derde in de groep, maar dit volstond in het laatste geval voor deelname aan de play-offs. De Heilige XI zag de EK-droom echter sneuvelen door toedoen van IJsland. Eran Zahavi maakte in Hongarije nog wel de 1-0, maar de rode kaart van Roy Revivo en hattrick van Albert Gudmundsson leidde een ommekeer in: 1-4.

Israël op eindtoernooien

Sinds de jaren dertig is Israël actief in de kwalificatiefase voor regionale eindtoernooien en WK’s. In de onderstaande tabel treft u een overzicht.

Aziatische kampioenschappen

EK’s

WK’s

Israël versus Nederland

Op 26 januari 1965 stonden Israël en Nederland voor het eerst tegenover elkaar. In Tel Aviv maakte Piet Fransen na een klein half uur het enige doelpunt van de wedstrijd: 0-1. In 1970, 1978 en 1989 troffen beide landen elkaar opnieuw voor een vriendschappelijk onderonsje, maar de Israëliërs wisten geen enkele keer een positief resultaat neer te zetten (0-1, 1-2 en 0-2).

Na januari 1989 troffen Israël en Nederland elkaar niet meer. Jan Wouters en John van Loen staan daardoor in de boeken als de laatste Oranje-doelpuntenmakers tegen de formatie uit het Midden-Oosten.

Veelgestelde vragen over het Israëlische voetbalteam

Laatste update: 5 november 2024