Het laatste nieuws over Japan

Het nationale voetbalteam van Japan is actief onder de vlag van zowel de AFC als de FIFA. De ploeg staat bekend onder de bijnaam Samurai Blue.

• Het nationale team van Japan maakt deel uit van de JFA
• De bijnaam van het team luidt ‘Samurai Blue’
• Het land was zeven keer actief op een WK
• Japan kwam nooit verder dan de achtste finale
• Het team won de Azië Cup viermaal

Het nationale voetbalteam van Japan

De Japanse voetbalploeg maakt deel uit van de Japan Football Association (JFA). In 1921 werd de voetbalbond opgericht. Acht jaar later sloot men zich aan bij de wereldvoetbalbond FIFA, waar in 1954 het lidmaatschap voor de Aziatische voetbalfederatie (AFC) volgde. De eerste erkende interlandwedstrijd dateert al van vóór de oprichting van de JFA. Op 9 mei 1917 kreeg de Japanse formatie een pak slaag in de thuiswedstrijd tegen China (0-5).

In 1930 was Japan actief op het kampioenschap voor landenteams uit het Verre Oosten. Men rekende eenvoudig af met de Filipijnen (7-2), maar verspeelde in de tweede groepswedstrijd een voorsprong op China (3-3). Naar verluidt wilden de Japanners geen beslissingswedstrijd spelen, waardoor de Chinezen de eindzege toegewezen kregen. De JFA betwiste dat en claimde dat er overeen was gekomen om de gouden medailles te verdelen bij een gelijke stand.

Japan mocht in 1936 aantreden op een groot toernooi: de Olympische Zomerspelen. De Aziatische formatie rekende in de eerste ronde af met Zweden (3-2), maar ging er vervolgens kansloos af tegen Italië (0-8). Het land raakte in de jaren dertig in oorlog met China. Om die reden besloot de nationale team niet in actie te komen tijdens de WK-kwalificatiewedstrijden tegen Nederlands-Indië. Een debuut tussen de wereldelite bleef daarmee uit.

Grijze decennia

Tussen 1940 en 1942 speelden de Japanse internationals zeven interlands. Na het einde van de Tweede Wereldoorlog werd het nationale team jarenlang verbannen voor internationaal voetbal. Men maakte in 1951 een rentree tijdens de Asian Games in India. Myanmar werd in de kwartfinale opzij gezet, maar Iran wist de halve finale over twee wedstrijden naar zich toe te trekken. Toshio Iwatani besliste vervolgens de troostfinale tegen Afghanistan met twee treffers (2-0).

Japan probeerde zich te plaatsen voor het WK van 1954. In Tokio ging men kansloos ten onder tegen Zuid-Korea (1-5), waardoor de return een formaliteit werd (2-2). Het team nam in de volgende jaren afwisselend wel en niet mee aan de kwalificatiefase, maar het resultaat bleef identiek: géén WK-debuut. Tot en met de eindronde van 1994 wisten de Japanners geen enkel traject tot een goed einde te brengen.

Kampioen van Azië

In 1956 lanceerde de AFC een gloednieuwe toernooi: de Azië Cup. Zuid-Korea kroonde zich tot de allereerste winnaar, maar Japan ontbrak. Taiwan wist de Samurai Blue op basis van doelsaldo voor te blijven in de kwalificatie. Het debuut op de Aziatische eindronde liet vervolgens langdurig op zich wachten. Pas in 1988 mocht men eindelijk aantreden op het continentale toernooi. In een groep met Iran, Qatar, de Verenigde Arabische Emiraten en Zuid-Korea behaalde men welgeteld één punt.

Japan mocht in 1992 als gastland deelnemen aan de Azië Cup. Kazuyoshi Miura bezorgde zijn team in de laatste groepswedstrijd een 1-0 overwinning op Iran en daarmee een plek in de volgende ronde. China nam in de halve finale al na één minuut de leiding, maar ging alsnog ten onder (3-2). Takuya Takagi besliste vervolgens de finalewedstrijd tegen Saudi-Arabië (1-0). Voor het eerst wist de Japanse formatie een aansprekend toernooi te winnen.

Debuut als WK-deelnemer

In de strijd om een ticket voor het WK van 1998 eindigde Japan als tweede achter Zuid-Korea. Hierdoor moest men in een play-offwedstrijd aantreden tegen Iran. Beide teams waren over negentig minuten aan elkaar gewaagd, waardoor er een verlenging aan te pas moest komen. Een strafschoppenserie dreigde, maar in minuut 117 maakte Masayuki Okano dan toch het verschil: 3-2. Zijn inzet ging de boeken in als Golden Goal.

Takeshi Okada had de eer om Japan te coachen tijdens het WK-debuut in 1998. Al zijn selectiespelers kwamen uit voor clubs uit hun thuisland. Zijn team ontbeerde daardoor de benodigde ervaring in de groepsfase. Dit kwam tot uiting in de duels met Argentinië (0-1), Kroatië (0-1) en Jamaica (1-2). Masashi Nakayama zorgde in de derde groepswedstrijd voor het eerste WK-doelpunt ooit van de Japanners.

WK in eigen land

In 2002 mocht Japan het WK organiseren met Zuid-Korea. De nieuwe bondscoach Philippe Troussier moest het eveneens doen met veel spelers uit de Japanse competitie, maar een aantal internationals had inmiddels wel de stap naar Europa gemaakt. Zo kwam middenvelder Shinji Ono uit voor Feyenoord. Het thuisland maakte in de groepsfase een betere indruk door ongeslagen te blijven tegen België (2-2), Rusland (1-0) en Tunesië (2-0). Het avontuur sneuvelde in de achtste finale tegen het sterke Turkije (0-1).

De acceptabele WK-campagne van 2002 was geen toevalstreffer. Japan wist de grijze jaren van zich af te schudden en liet dat vooral merken op de Azië Cup. Na de eerste triomf in 1992 lukte het eveneens om de kampioenschappen van 2000 en 2004 binnen te slepen. Respectievelijk Saudi-Arabië (1-0) en China (3-1) kregen klop in de finale. Op het WK van 2006 was men er dan ook opnieuw bij, maar in een groep met Australië, Brazilië en Kroatië viel weinig eer te behalen (één punt).

Achtste finale als eindstation

Japan mocht zich in 2010 voor de vierde keer meten op WK-niveau. Mede dankzij Keisuke Honda zegevierden de Aziaten tegen Kameroen (1-0) en Denemarken (3-1), waardoor men achter het Nederlands elftal als tweede eindigde in Groep E. In de achtste finale ontstond een weinig verheffende wedstrijd met Paraguay als tegenstander. In Pretoria werd niet gescoord binnen 120 minuten, waardoor een strafschoppenserie de winnaar moest bepalen. Yuichi Komano groeide uit tot de schlemiel.

In 2011 veroverde Japan andermaal de Azië Cup door Australië te verslaan (1-0 na verlenging). Als nummer één van het continent waren de pijlen weer gericht op het WK-podium. Met Colombia, Griekenland en Ivoorkust trof men niet de allerzwaarste loting, maar desondanks viel het avontuur in Brazilië vies tegen. Alleen tegen de Grieken (0-0) werd een resultaat behaald. Gelet op de snelle rode kaart voor Kostas Katsouranis haalden de Japanners daar echter weinig voldoening uit.

In 2018 en 2022 wist Japan de groepsfase van het WK wel te overleven. Op Russische bodem sneuvelde het avontuur in de achtste finale door toedoen van België, dat in de 92ste minuut het winnende doelpunt maakte via Nacer Chadli (2-3). Vier jaar later sneuvelde men in dezelfde ronde door een fatale strafschoppenserie tegen Kroatië. In de groepsfase stuntte men daarentegen ten koste van Duitsland (2-1) en Spanje (1-0). Ritsu Doan wist in beide wedstrijden te scoren.

Japan op eindtoernooien

Sinds de jaren vijftig is Japan actief in de kwalificatiefase voor Azië Cups en WK’s. In de onderstaande tabel treft u een overzicht.

Azië Cup

Oost-Aziatisch kampioenschap

Copa América

WK’s

Japan versus Nederland

Op 5 september 2009 stonden Nederland en Japan voor het eerst tegenover elkaar. In Enschede boekten de manschappen van Bert van Marwijk een overtuigende 3-0 overwinning. Robin van Persie, Wesley Sneijder en Klaas-Jan Huntelaar troffen doel. Sneijder was de enige Oranje-international die op 19 juni 2010 opnieuw wist te scoren tegen de Samurai Blue, maar dat volstond wel voor een driepunter op het WK in Zuid-Afrika (1-0).

De derde en vooralsnog laatste krachtmeting tussen Japan en Nederland vond op 16 november 2013 plaats. In Genk zorgden Rafael van der Vaart en Arjen Robben voor een comfortabele voorsprong (0-2). Yuya Osako scoorde vlak voor rust tegen, waar Keisuke Honda in de zestigste minuut de eindstand op 2-2.

Veelgestelde vragen over het Japanse voetbalteam

Laatste update: 5 december 2024