Het laatste nieuws over Kameroen

Het nationale voetbalteam van Kameroen is actief onder de vlag van zowel de CAF als de FIFA. De ploeg staat bekend onder de bijnaam De Ontembare Leeuwen.

• Het nationale team van Kameroen maakt deel uit van de FCF
• De bijnaam van het team luidt ‘De Ontembare Leeuwen’
• Het land was acht keer actief op een WK
• Kameroen kwam nooit verder dan de kwartfinale
• De Afrika Cup werd vijfmaal gewonnen

Het nationale voetbalteam van Kameroen

De Kameroense voetbalploeg maakt deel uit van de Fédération Camerounaise de Football (FCF). In 1959 werd de voetbalbond opgericht. Drie jaar later sloot men zich aan bij de FIFA, waar het lidmaatschap voor de CAF in 1963 een feit was. Op dat moment was de nationale voetbalploeg al enige tijd actief. Het team trapte op 5 september 1956 af met een 3-2 nederlaag tegen Belgisch-Congo.

Kameroen zou aanvankelijk deelnemen aan de kwalificatiecyclus voor het WK van 1966. Alle Afrikaanse landen trokken zich evenwel terug, aangezien de FIFA maar één ticket verstrikte aan de CAF-regio én Zuid-Afrika (geboycot vanwege de apartheid) liet deelnemen aan de Oceanië/Azië-groep. Het team moest daardoor wachten op de kwalificatie voor de Afrika Cup van 1968. In een groep met Congo-Brazzaville en Tunesië eindigde men ondanks een reglementaire zege als derde. Niet het begin waar men op had gehoopt.

Derde van Afrika

In 1970 debuteerde Kameroen dan toch op het Afrikaanse kampioenschap. Met overwinningen op Ivoorkust en Ethiopië (allebei 3-2) beleefde men een vliegende start. Soedan bleek in de derde groepswedstrijd evenwel te sterk (1-2), waardoor men op basis van doelsaldo veroordeeld werd tot plek drie. Het avontuur sneuvelde zodoende al in de groepsfase. Soedan, dat de tweede plaats bemachtigde in Groep A, won dat toernooi uiteindelijk.

Kameroen wist de groepsfase van de Afrika Cup in 1972 wel te overleven. De Ontembare Leeuwen verloren vervolgens in de halve finale van Congo-Brazzaville (0-1), maar klopten Zaïre wel in de strijd om brons (5-2). In de volgende jaren draaiden de manschappen uit Centraal-Afrika teleurstellend. Tussen 1974 en 1980 moest men maar liefst vier Afrikaanse kampioenschappen missen.

Afrikaans succes na WK-debuut

In 1982 maakte Kameroen een comeback op de Afrika Cup. Het team toonde zich waardig, maar gelijke spelen tegen Ghana, Libië en Tunesië volstonden niet om de groepsfase te overleven. Datzelfde jaar mochten de manschappen van bondscoach Jean Vincent ook voor het eerst deelnemen aan het WK. De geschiedenis herhaalde zich door tegen Peru (0-0), Polen (0-0) én Italië (1-1) gelijk te spelen. Waar de Italianen dat jaar de wereldtitel bemachtigden, daar sneuvelde de Kameroense formatie opnieuw in de groepsfase.

Het WK-debuut gaf ondanks de snelle eliminatie vertrouwen. Kameroen ontwikkelde zich door en bereikte tussen 1984 en 1988 telkens de finale van de Afrika Cup. De eindstrijd van 1986 ging verloren door toedoen van Egypte (na strafschoppen), maar in 1984 en 1988 wist men de trofee wel binnen te halen. In beide gevallen fungeerde Nigeria als slachtoffer: 3-1 en 1-0.

Kwartfinalist op WK

Kameroen werd in 1990 onttroond als Afrikaans kampioen door al in de groepsfase te sneuvelen. Mede dankzij een dubbelslag van Roger Milla tegen Roemenië (2-1) wist men de eerste ronde van het WK wel te overleven. De sterspeler maakte in de achtste finale opnieuw het verschil met twee doelpunten tegen Colombia (2-1 na verlenging). In de kwartfinale wist men een 0-1 achterstand om te buigen in een 2-1 voorsprong, maar Engeland trok alsnog aan het langste eind. Gary Lineker sleepte er een verlenging uit en maakte daarin tevens de 2-3.

Ondanks de zure uitschakeling smaakte het WK-avontuur van 1990 naar meer. Kameroen wist zich ook te kwalificeren voor de wereldkampioenschappen van 1994, 1998 en 2002, maar sneuvelde telkens in de groepsfase. Een 1-0 overwinning op Saudi-Arabië (1-0) dankzij een doelpunt van Samuel Eto’o vormde in 2002 een spaarzaam hoogtepunt. Succes behaalde men zeker wel op de Afrika Cup. Zowel in 2000 als 2002 kroonde men zich tot de nummer één van het continent door Nigeria en Senegal vanaf de strafschopstip te verslaan.

De dood van Foé

Kameroen mocht als Afrika Cup-winnaar deelnemen aan de Confederations Cup van 2001 en 2003. Tijdens die tweede deelname wisten De Ontembare Leeuwen een fraaie tweede plaats te claimen. Frankrijk-aanvaller Thierry Henry wist met een Golden Goal ultiem succes te dwarsbomen, maar de trots overheerste. Zeker in de wetenschap dat de nationale ploeg tijdens dit mini-toernooi werd getroffen door een vreselijk noodlot. Middenvelder Marc-Vivien Foé overleed tijdens de halve finale tegen Colombia aan een hartaanval.

Foé zakte tegen Colombia na 72 minuten in elkaar. De pas 28-jarige middenvelder van Manchester City bleek na onderzoek te lijden aan hypertrofische cardiomyopathie (HOCM). Het nieuws kwam hard aan. Niet alleen binnen Kameroen was de impact groot, maar ook bij de spelers van Frankrijk. Spelers als William Gallas, Sylvain Wiltord, Marcel Desailly, Robert Pires en Henry konden hun tranen niet bedwingen rond hun halve finale tegen Turkije. De media spraken hun verontwaardiging uit over het doorgaan van de Confederations Cup, waaronder Voetbal International en het Algemeen Dagblad.

Nederlandse bondscoaches

In augustus 2006 werd Arie Haan aangesteld als bondscoach van Kameroen. De voormalig international van het Nederlands elftal stapte na iets meer dan een half jaar alweer op uit onvrede richting het FCF-bestuur. Otto Pfister kreeg de opdracht om het team naar succes te leiden op de Afrikaanse eindronde van 2008. Dat lukte bijna, maar in de finale ging het mis door toedoen van Egypte (0-1). Met vijf doelpunten kroonde sterspeler Eto’o zich nog wel tot topscorer van het toernooi.

Kameroen presteerde grillig. De nationale ploeg wisselde veelvuldig van bondscoach, waardoor er geen sprake kon zijn van stabiliteit. Desondanks wisten De Ontembare Leeuwen nieuwe successen binnen te slepen. Dit leidde tot WK-deelnames in 2010 en 2014. De Centraal-Afrikaanse formatie strandde in beide gevallen roemloos met nul punten in de groepsfase. Na de WK-eliminatie van 2014 besloot Eto’o zijn afscheid aan te kondigen. Met 56 treffers ging de 118-voudig international de boeken in als topscorer aller tijden.

In 2017 kroonde Kameroen zich voor de vijfde keer tot Afrika Cup-winnaar. Vincent Aboubakar maakte in de finale tegen Egypte het winnende doelpunt: 2-1. Een jaar later koos het bondsbestuur opnieuw voor een Nederlandse bondscoach: Clarence Seedorf. Patrick Kluivert werd op zijn beurt aangesteld als assistent-bondscoach. Een succes mocht dit niet heten. Na de vroegtijdige Afrika Cup-uitschakeling van 2019 (achtste finale) stuurde de FCF beide Nederlanders alweer huiswaarts.

Achtste WK-deelname

Kameroen eindigde op de Afrika Cup van 2022 als derde. Later dat jaar mocht de nationale ploeg voor de achtste keer deelnemen aan het WK. Uitgerekend Breel Embolo, een geboren Kameroener, bezorgde Zwitserland de winst in de eerste groepswedstrijd. In de tweede wedstrijd nam Servië comfortabel de leiding, maar Eric Maxim Choupo-Moting bezorgde de Afrikanen toch nog een punt (3-3). Een fraaie 1-0 overwinning op het al geplaatste Brazilië vormde nog wel een mooi slotstuk in Qatar.

In 2024 strandde Kameroen al in de achtste finale van de Afrika Cup. Nigeria was verantwoordelijk voor dat feit (0-2).

Kameroen op eindtoernooien

Sinds de jaren zestig is Kameroen actief in de kwalificatiefase voor Afrika Cups en WK’s. In de onderstaande tabel treft u een overzicht.

Afrika Cup

WK’s

Kameroen versus Nederland

Het Nederlands elftal speelde vooralsnog drie officiële interlandwedstrijden tegen Kameroen. Doelpuntrijk waren de onderlinge wedstrijden allesbehalve. De Oranje-internationals bleven wel ongeslagen door tweemaal aan het langste eind te trekken en eenmaal gelijk te spelen. Het doelsaldo staat op 3-1.

In mei 1988 eindigde het eerste onderonsje in 0-0. Exact acht jaar later troffen Nederland en Kameroen elkaar opnieuw voor een oefeninterland, maar ditmaal viel er wel een doelpunt. Ruud van Nistelrooij kroonde zich tot matchwinner in De Kuip: 1-0. Het derde en vooralsnog laatste onderonsje vond plaats tijdens het WK van 2010. Klaas-Jan Huntelaar maakte het winnende doelpunt (2-1), waar Robin van Persie en Samuel Eto’o ook doel troffen.

Veelgestelde vragen over het Kameroense voetbalteam

Laatste update: 29 november 2024