Het laatste nieuws over Mexico

Het nationale voetbalteam van Mexico is actief onder de vlag van zowel de CONCACAF als de FIFA. De ploeg staat bekend onder de bijnaam El Tricolor (kortweg El Tri).

• Het Mexicaanse team maakt deel uit van de FMF
• De bijnaam van het team luidt ‘El Tricolor’ of ‘El Tri’
• Het land won de Gold Cup negen keer
• Met dat aantal is Mexico recordhouder
• Op het WK kwam men nooit verder dan de kwartfinale

Het nationale voetbalteam van Mexico

De Mexicaanse voetbalploeg maakt deel uit van de Federación Mexicana de Fútbol Asociación (FMF). In 1927 werd de voetbalbond opgericht, waar men zich in 1929 aansloot bij de FIFA. De eerste erkende interlandwedstrijd vond al jaren eerder plaats. Op 9 december 1923 wist de nationale ploeg in Mexico-Stad af te rekenen met buurland Guatemala: 2-1. Diezelfde maand resulteerden nieuwe onderonsjes in een 2-0 zege en een 3-3 gelijkspel.

Pas op de Olympische Spelen van 1928 speelde Mexico opnieuw een officiële interland. In Amsterdam bleek men geen partij voor Spanje, dat halverwege al met 0-3 leidde. Tijdens de tweede helft liep de schade op naar 1-7. Juan Carreño redde in de 76ste minuut de sportieve eer. Het team mocht nadien nog wel doorstromen naar het troosttoernooi, maar ook tegen Chili lukte het niet om een waardig resultaat te behalen (1-3).

Actief op eerste WK

In 1930 vond het allereerste WK plaats. Landenteams konden zich niet kwalificeren voor deze eindronde, maar konden deelnemen op basis van uitnodiging. Mexico behoorde tot de gelukkige landen en besloot in te gaan op het aanbod. Carreño had de eer om het eerste WK-doelpunt van zijn land te produceren. Een positief resultaat leverde dat niet op: Frankrijk trok in Uruguay met 1-4 aan het langste eind.

Mexico verloor in de groepsfase van het WK eveneens van Chili (0-3) en Argentinië (3-6). Het Noord-Amerikaanse land wist zich niet te kwalificeren voor de wereldkampioenschappen van 1934 en 1938. In december 1940 overleed Carreño, de maker van twee historische doelpunten, op slechts 31-jarige leeftijd aan een blindedarmontsteking. Na het WK van 1930 speelde de aanvaller overigens geen interlands meer.

Grijze WK’s

Brazilië organiseerde in 1950 het eerste WK na de Tweede Wereldoorlog. Mexico kwalificeerde zich voor deze eindronde, maar bleek net als twintig jaar eerder te licht voor dit niveau. El Tricolor verloor in de groepsfase van zowel Brazilië (0-4), Joegoslavië (1-4) als Zwitserland (1-2). Vier jaar later mocht het laatstgenoemde land het eindtoernooi huisvesten, maar ook dat werd geen succes voor de Mexicanen. Brazilië won eenvoudig (0-5), waar Frankrijk dankzij een strafschop van Raymond Kopa in de 88ste minuut zegevierde (2-3).

Mexico moest het vooral hebben van succes in de kwalificatietoernooien. Het team kwalificeerde zich eveneens voor de WK’s van 1958, 1962 en 1966, maar sneuvelde in die jaren steevast in de groepsfase. Tijdens de eindronde van 1962 wist men wel voor het eerst een aansprekend succes neer te zetten. Op Chileense bodem wist men de derde groepswedstrijd tegen Tsjecho-Slowakije met 3-1 te winnen. Dat resultaat volstond om boven Spanje te eindigen in Groep C.

In 1970 zette Mexico op eigen veld een betere WK-deelname neer. In de groepsfase bleef men ongeslagen ten koste van de Sovjet-Unie (0-0), El Salvador (4-0) en België (1-0). José Luis González zette de Noord-Amerikanen vervolgens ook in de achtste finale op voorsprong, maar een vierde opeenvolgende clean sheet bleek niet realistisch. Italië maakte in de 25ste minuut gelijk dankzij een eigen doelpunt en liep in het laatste half uur uit naar een 1-4 zege. De kwartfinale vormde dan ook het eindstation.

Regionale successen

Noord-Amerika, Centraal-Amerika en het Caraïbische gebied besloten in 1961 de handen ineen te slaan op voetbalgebied. De CCFC en de NAFC fuseerden tot CONCACAF. Deze voetbalfederatie organiseerde in 1963 voor het eerst een eigen kampioenschap. Mexico wist wederom niet te imponeren. Een groep met Costa Rica, Jamaica en de Nederlandse Antillen leverde slechts een derde plaats op. Wel kreeg Jamaica een pak slaag (8-0).

Mexico had het beter voor elkaar op het CONCACAF-kampioenschap van 1965. In een groep met Costa Cica, El Salvador, Guatemala, Haïti en de Nederlandse Antillen zegevierde de nationale ploeg door viermaal gelijk te spelen en eenmaal gelijk te spelen. Met negen punten sleepte men dan ook de eindzege binnen. Twee jaar later werd men onttroond door achter Guatemala als tweede te eindigen (één punt verschil).

In de jaren zeventig wist Mexico het kampioenschap van de CONCACAF tweemaal in eigen voordeel te beslissen. Zowel in 1971 als 1977 trok men aan het langste eind. Het toernooi stond in de tachtiger jaren nog tweemaal op het programma, maar de Mexicanen konden niet meer schitteren. Zo werd het team gediskwalificeerd voor de editie van 1989, aangezien men te oude spelers opstelde in het kwalificatietoernooi voor de Olympische Spelen.

WK in eigen land

Mexico sneuvelde in 1978 al in de groepsfase van het WK. West-Duitsland zegevierde met 0-6, waar ook Tunesië en Polen zegevierden (allebei 1-3). Acht jaar later had het Noord-Amerikaanse land de eer om het wereldkampioenschap voor de tweede keer te organiseren. De gastheer stelde het publiek niet teleur door ongeslagen te blijven in de groepsfase. België (2-1) en Irak (1-0) moesten allebei buigen, waar Paraguay in de slotfase een zwaarbevochten punt wist te behalen.

In de achtste finale leek Bulgarije al vanaf minuut één onder de indruk van de Mexicaanse sfeer. Het thuisland profiteerde dankbaar (2-0), mede dankzij een schitterend doelpunt van Manuel Negrete. De kwartfinalewedstrijd tegen West-Duitsland werd ontsierd door harde overtredingen. Thomas Berthold kreeg zelfs een rode kaart, maar Mexico profiteerde niet door reddingen van doelman Harald Schumacher. El Tricolor verspeelde het numerieke voordeel in de verlenging en ging in de strafschoppenserie ten onder.

Gold Cup-succes

De Verenigde Staten mochten in 1991 een nieuw toernooi organiseren: de Gold Cup, de opvolger van het CONCACAF-kampioenschap. Mexico bereikte meteen de halve finale, maar ging daarin ten onder tegen de gastheer én aartsrivaal (0-2). Wel behaalde men brons door de troostfinale tegen Costa Rica naar zich toe te trekken (2-0). Twee jaar later wisten de Mexicanen zich te revancheren door de Amerikanen in de finale te declasseren: 4-0.

In 1996 en 1998 won Mexico de Gold Cup opnieuw. Het uitgenodigde Brazilië ging in de finale van 1996 ten onder (2-0), waar de Verenigde Staten twee jaar later opnieuw voor de bijl gingen (1-0). De jaren negentig stonden eveneens in het teken van een tweetal WK-deelnames. Zowel in 1994 als 1998 overleefde men de groepsfase, maar respectievelijk Bulgarije (na strafschoppen) en Duitsland (late 1-2) dwarsboomden een kwartfinaleplaats.

WK-vloek duurt voort

Mexico wist in 2002 Italië af te troeven als groepswinnaar dankzij een 1-1 gelijkspel in de derde groepswedstrijd. In de achtste finale stond een clash met de Verenigde Staten op het programma, maar opnieuw ging het in die ronde mis (0-2). Een nieuwe vloek was geboren. Op de WK’s van 2006, 2010, 2014 én 2018 ging men vervolgens wéér ten onder in de achtste finale. Maar liefst zeven keer op rij….

In 2006 ging Mexico ten onder tegen Argentinië, dat daar wel een verlenging voor nodig had (1-2). Ondanks de aanwezigheid van goaltjesdief Javier Hernández ging het vier jaar later opnieuw mis tegen diezelfde Argentijnen (1-3). Het Nederlands elftal zegevierde vervolgens in 2014 (1-2), waar het wereldkampioenschap in 2018 strandde door toedoen van Brazilië (0-2).

Vooral de WK-eliminatie van 2014 kwam hard aan. Giovani dos Santos bracht Mexico na 48 minuten op voorsprong, maar Wesley Sneijder maakte in de 88ste minuut de gelijkmaker. Arjen Robben versierde in de blessuretijd een strafschop, die werd benut door Klaas-Jan Huntelaar. Volgens de Mexicanen was er sprake van een rasechte schwalbe. De kreet no era penal was tien jaar later nog steeds te horen in het Noord-Amerikaanse land.

Alleen succesvol op de Gold Cup

Waar Mexico op het WK-podium er maar niet in slaagde om weer eens de kwartfinale te bereiken, daar lukte het wel om op de Gold Cup te schitteren. Tussen 2003 en 2023 wist El Tricolor zes van de elf eindzeges op te eisen. De meest indrukwekkende zege werd in 2009 behaald door de Verenigde Staten in de finale met 5-0 te verslaan. Gerardo Torrado, Giovani dos Santos, Carlos Vela, José Antonio Castro en Guillermo Franco troffen doel.

De Verenigde Staten groeiden op de Gold Cup uit tot de voornaamste rivaal. In 2019 wist Mexico deze opponent wederom te verslaan in de finale (1-0). Daarnaast wist men in de 21ste eeuw de Gold Cup-eindzege op te eisen ten koste van Brazilië (1-0, 2003), Jamaica (3-1, 2015) en Panama (1-0, 2023). Feyenoord-aanvaller Santiago Giménez besliste de eindstrijd van 2023 in Mexicaans voordeel.

In mei 2023 zwaaide een grootheid af als international van Mexico. Andrés Guardado, die in Nederland voor PSV voetbalde, kwam maar liefst 182 interlands (28 doelpunten) voor zijn land. Met dat aantal kroonde de middenvelder zich tot recordinternational. Zijn teamgenoot Javier Hernández (‘Chicharito‘) stopte daarentegen al in 2019 als topscorer aller tijden met 52 doelpunten.

Dramatisch WK

Mexico was in 2022 voor de achtste keer op rij actief op het WK. De achtste finale overleven was logischerwijs één van de doelstellingen, maar in Qatar stelden de manschappen van Gerardo Martino zwaar teleur. Tegen Polen (0-0) en Argentinië (0-2) wist men maar één punt te sprokkelen. In de derde groepswedstrijd wist men zich wel te ontdoen van Saudi-Arabië (1-2), maar dat volstond niet om de eerste ronde te doorstaan. Men maakte één doelpunt te weinig om Polen van de tweede plaats te stoten.

Mexico op eindtoernooien

Sinds de jaren dertig is Mexico actief geweest op verschillende eindtoernooien. In de onderstaande tabel treft u een overzicht.

CONCACAF-kampioenschap (t/m 1989) en Gold Cup

WK’s

Mexico versus Nederland

Het Nederlands elftal speelde vooralsnog negen officiële interlandwedstrijden tegen Mexico. De verhoudingen zijn behoorlijk in evenwicht. Beide landen wonnen viermaal, waar één wedstrijd in een gelijkspel eindigde. Het doelsaldo is licht in het voordeel van de Noord-Amerikanen: 15-16. De Mexicanen wonnen de allereerste editie in juni 1960 (3-1) en zegevierden een klein jaar later opnieuw (1-2). In beide gevallen hadden de confrontaties een vriendschappelijk karakter.

Mexico en Nederland troffen elkaar tweemaal op een WK. In 1998 verspeelden de oranjehemden een 2-0 voorsprong (doelpunten Phillip Cocu en Ronald de Boer) door toedoen van Ricardo Pelaez en Luís Hernández: 2-2. De verhoudingen waren in 2014 omgedraaid. De Mexicanen namen de leiding via Giovani dos Santos, maar Wesley Sneijder en Klaas-Jan Huntelaar kantelden het duel in de absolute slotfase. Aan het doelpunt van Huntelaar ging een controversiële valpartij van Arjen Robben vooraf.

In november 2014 stonden Nederland en Mexico opnieuw tegenover elkaar. Carlos Vela (tweemaal) en Javier Hernández beslisten het oefenduel in Amsterdam: 2-3. De vooralsnog laatste ontmoeting dateert van 7 oktober 2020. In de Johan Cruijff ArenA zorgde Raúl Jiménez vanaf de strafschopstip voor het enige doelpunt van de avond: 0-1.

Veelgestelde vragen over het Mexicaanse voetbalteam

Laatste update: 3 december 2024