Laatste nieuws over NAC Breda

NAC Breda is een Nederlandse voetbalclub uit Breda. Thuiswedstrijden van de Parel van het Zuiden worden afgewerkt in het Rat Verlegh Stadion.

• NAC Breda werd in 1912 opgericht als fusieclub
• De volledige naam vormt de langste clubnaam ter wereld
• Thuiswedstrijden worden afgewerkt in het Rat Verlegh Stadion
• NAC werd in 1921 kampioen van Nederland
• Ook won het team één beker en één keer de Eerste Divisie

NAC Breda in nationaal clubverband

NAC Breda is op 19 september 1912 ontstaan door een fusie tussen NOAD (1895) en ADVENDO (1904). De beginletters van deze voorlopers vormen een deel van de afkorting, waar de C voor ‘COMBINATIE’ staat. The Guardian heeft uitgezocht dat de volledige naam (Nooit Opgeven Altijd Doorzetten Aangenaam Door Vermaak En Nuttig Door Ontspanning Combinatie Breda) de langste clubnaam ter wereld vormt. Het Welshe Clwb Pêl-droed Llanfairpwllgwyngyllgogerychwyrndrobwllllantysiliogogogoch volgt op een tweede plaats.

NAC speelde in de beginjaren in de Tweede Klasse Zuid. In 1914 werd de club omwille van de Eerste Wereldoorlog toegevoegd aan de Eerste Klasse Zuid. Een jaar later boekte de Bredase formatie een van de eerste successen door Feyenoord met 3-0 te verslaan in de Holdert Beker, de voorloper van de KNVB Beker. Uiteindelijk sneuvelde de bekerdroom van NAC in de vierde ronde door toedoen van HVV.

Kampioen van Nederland

Tussen 1916 en 1932 behoorde NAC tot de sterkste teams van het Zuiden. In die periode eindigde de club steevast in de bovenste regionen van de Eerste Klasse, met zes afdelingstitels (1919, 1921, 1922, 1924, 1925 en 1927) als resultaat. Een afdelingskampioenschap betekende destijds deelname aan het kampioenschap van Nederland. In 1919 mocht NAC voor het eerst strijden om de landstitel, maar in een groep met Ajax, Go Ahead, AFC en Be Quick eindigde de Bredase club stijf onderaan met drie punten (één zege en één gelijkspel).

NAC kroonde zich in 1921 voor de tweede keer kampioen van het Zuiden. Met Ajax, Go Ahead en Be Quick als tegenstanders kreeg de club kans op sportieve revanche. NAC pakte deze kans met beide handen aan en veroverde de landstitel door vier van de zes wedstrijden in winst om te zetten. De meest bekende naam uit deze succesploeg is Antoon ‘Rat’ Verlegh, die acht interlands speelde voor het Nederlands elftal. Als eerbetoon is onder meer een supportersmagazine (Fanzine De Rat) en het stadion (Rat Verlegh Stadion) naar hem vernoemd.

In het restant van de jaren twintig van de vorige eeuw mocht NAC nog viermaal opdraven in het Nederlandse kampioenschap. De Bredase club eindigde tweemaal als tweede en tweemaal als derde, waardoor de oogst beperkt bleef tot één landstitel. Na deze periode droogde het succes op. NAC behaalde tot de invoering van het betaald voetbal nog slechts twee Zuidelijke titels. Met respectievelijk een vierde (1936) en vijfde plaats (1946) speelde de club geen hoofdrol in het nationale kampioenschap.

Profvoetbal in Breda

Tussen 1944 en 1950 speelde één van de grootste spelers uit de clubgeschiedenis voor NAC: Kees Rijvers. De latere bondscoach vormde in het Nederlands elftal het Gouden Binnentrio met Abe Lenstra en Faas Wilkes. In 1950 verliet hij Nederland om zijn geluk te beproeven bij het Franse Saint-Étienne. Die beslissing had grote sportieve consequenties, aangezien profvoetballers in die tijd niet welkom waren in Oranje. Pas in 1954, na het succes van de concurrerende NBVB, ging de KNVB eindelijk overstag. Betaald voetbal was een feit in Nederland.

NAC won in 1955 de Eerste Klasse D om een jaar later als tweede te eindigen in de Hoofdklasse A. Deze prestaties volstonden ruimschoots om in het seizoen 1956-1957 deel te nemen aan het allereerste Eredivisie-seizoen. In de beginjaren na de oprichting van deze nieuwe competitie draaide NAC mee in de middenmoot (negende, achtste en elfde). In de daaropvolgende seizoenen eindigden de Bredanaren meermaals in de subtop: tweemaal vijfde en tweemaal zesde.

Met een onderbreking van één seizoen (1965-1966) groeide NAC uit tot een vaste waarde in de Eredivisie. In de jaren zeventig eindigde de Bredase formatie drie opeenvolgende seizoenen als zestiende, maar een nieuwe degradatie werd buiten de deur gehouden. In 1983 kwam het verblijf op het hoogste niveau alsnog ten einde door een zevende plaats op de ranglijst. NAC keerde opnieuw binnen een jaar terug, maar in 1985 ging het opnieuw mis.

Afscheid van de Beatrixstraat

De degradatie van 1985 had een grote impact op NAC. In 1988 zakte de club zelfs af naar de zeventiende plaats van de Eerste Divisie, maar in de daaropvolgende seizoenen begon het weer te draaien. Tussen 1990 en 1993 eindigde de Parel van het Zuiden steevast bij de beste vier op het hoogste niveau. In 1991 kreeg NAC twee kansen om promotie af te dwingen, maar zowel de finaleronde van de nacompetitie tegen VVV-Venlo als de beslissingswedstrijd tegen eredivisionist SVV ging verloren.

De bloedstollende nacompetitie van 1993 bracht NAC alsnog terug naar de Eredivisie. Met spelers als Ruud Brood, Pierre van Hooijdonk, John Lammers en Ton Lokhoff werd FC Den Bosch in de laatste speelronde met 0-3 opzij gezet. Naar schatting kon NAC in ‘s-Hertogenbosch rekenen op de steun van circa 8.500 supporters. Op het hoogste niveau maakte de club een prima indruk door vijf opeenvolgende seizoenen in de middenmoot te eindigen (plek zeven tot en met twaalf).

Vooral het seizoen 1995-1996 staat bij de oudere NAC-aanhangers in het geheugen gegrift. Dat seizoen nam de club namelijk afscheid van het stadion aan de Beatrixstraat. Op 30 maart 1996 vloog de staantribune op de B-Side in brand tijdens de thuiswedstrijd tegen sc Heerenveen, dat al na negen seconden de leiding had genomen. Na langdurig blussen (zo’n drie kwartier) kon de wedstrijd alsnog worden uitgespeeld. NAC boekte uiteindelijk een ruime overwinning op de Friezen: 5-1.

Inktzwarte Eredivisie-rentree

In de zomer van 1996 verhuisde NAC van de Beatrixstraat naar het nieuwe onderkomen, dat aanvankelijk het Fujifilm Stadion werd genoemd. De nieuwe locatie bracht niet meteen succes. De Bredase club zakte aan het einde van de twintigste eeuw zelfs af naar de Eerste Divisie. Met spelers als Jan Willem van Ede, Archil Arveladze, Jeffrey van As, Nebojsa Gudelj, Glen Salmon, Alfred Schreuder, Regillio Simons, Maurice Steijn en Earnest Stewart keerde NAC binnen één seizoen terug als eredivisionist.

Met een negende plaats wist NAC zich in 2001 te handhaven in de Eredivisie. Het seizoen van de terugkeer kreeg een inktzwart randje. Op 25 mei 2001 overleed voetballer Ferry van Vliet samen met zijn vriendin Fiona van Rosendaal bij een auto-ongeluk. Zes dagen later speelde NAC een uitwedstrijd tegen De Graafschap. In Doetinchem verscheen de rouwende club met tien man binnen de lijnen, waar Stewart pal na de aftrap ‘inviel’. Na afloop brachten beide supportersgroepen een bijzonder emotioneel eerbetoon aan Van Vliet.

In 2002 werd NAC geconfronteerd met een schuld van 8,6 miljoen euro. Een faillissement dreigde, waardoor toenmalig directeur Ronald Oltmans allerlei bedreigingen ontving van furieuze supporters. Uiteindelijk bleef het doemscenario uit door hulp van de gemeente Breda, dat zo’n vijftien miljoen euro neertelde voor het stadion. Na deze periode keerde de glimlach weer terug in Breda. In het seizoen 2003-2004 kwalificeerde NAC zich zelfs voor de voorrondes van de UEFA Cup.

Derde in de Eredivisie

In het seizoen 2007-2008 zette NAC de beste prestatie ooit neer sinds de invoering van de Eredivisie. Met steunpilaren als Jelle ten Rouwelaar, Rob Penders, Patrick Zwaanswijk, Csaba Fehér, Mathew Amoah en Anthony Lurling in de gelederen eindigde de Bredase formatie als derde. In de play-offs verloor men echter van FC Twente, sc Heerenveen en NEC, waardoor men slechts een Intertoto Cup-ticket overhield aan dit seizoen. Het brein achter dit seizoen, Ernie Brandts, kreeg mede vanwege de defensieve speelwijze geen nieuw contract aangeboden.

In september 1912 vierde NAC het honderdjarige bestaan uit de clubgeschiedenis. Bijna drie jaar later degradeerde de club voor het eerst sinds 1999 uit de Eredivisie. De Bredanaren probeerden in één seizoen terug te keren op het hoogste niveau, maar in de finaleronde van de play-offs bleek uitgerekend aartsrivaal Willem II te sterk. Een jaar later pakten de play-offs alsnog in het voordeel van NAC uit. Mede dankzij de treffers van Cyriel Dessers ging NEC over twee duels met 5-1 over de knie.

Zware jaren na nieuwe degradatie

NAC Breda werkte in die periode intensief samen met Manchester City, dat onder meer José Angeliño op huurbasis ondergebracht in Nederland. Deze kwaliteitsimpuls wist bij te dragen aan de veertiende plaats in 2018. Het bleek een zware opgave om ook voor het daaropvolgende seizoen een sterke selectie samen te stellen. Dit resulteerde in het tweede jaar na de promotie in een roemloze terugkeer naar de Eerste Divisie, inmiddels beter bekend als de Keuken Kampioen Divisie.

De degradatie van 2019 hakte er flink in bij NAC. In 2020 bereikte de club onder Peter Hyballa weliswaar de halve finale van de KNVB Beker, maar op bezoek bij Feyenoord verdween het zicht op een finaleplaats al snel (7-1). Door de coronapandemie werd het seizoen 2019-2020 zelfs voortijdig beëindigd, waardoor de KNVB ook geen promotie/degradatie toestond. Een jaar later maakte NAC een goede kans op promotie naar de Eredivisie, maar in de finaleronde van de play-offs verloor men over één wedstrijd van NEC (1-2).

Na de nederlaag tegen NEC was de chaos compleet. Technisch directeur Ton Lokhoff stapte op, waar hoofdtrainer Maurice Steijn volgde na bedreigingen aan zijn adres. Financieel en bestuurlijk ging het evenmin van een leien dakje. De City Football Group probeerde eigenaar te worden van de club, maar mede door protestacties van de eigen achterban ging daar een streep doorheen. NAC werd uiteindelijk overgenomen door een groep lokale ondernemers onder de naam NAC=Breda.

Bizarre promotie

Het seizoen 2023-2024 verliep uiterst moeizaam voor NAC Breda. Pas op de laatste speeldag van de Keuken Kampioen Divisie stelde de ploeg van trainer Jean-Paul van Gastel deelname aan de play-offs veilig middels een gelijkspel tegen TOP Oss (1-1). In de play-offs maakte men indruk door Roda JC Kerkrade en FC Emmen uit te schakelen, waarna promotie een feit werd ten koste van Excelsior. De Kralingers repareerden weliswaar een 6-2 achterstand, maar de treffer van Casper Staring volstond voor een Eredivisie-rentree.

Rivaliteit

Willem II geldt als de aartsrivaal van NAC Breda. Door de jaren heen wisselden serieuze incidenten en plaagstootjes elkaar af, maar toch is er een flinke lijst aan spelers die voor beide clubs hebben gespeeld. Vanuit Breda is er eveneens sprake van rivaliteit met Feyenoord.

NAC Breda in Europees clubverband

NAC debuteerde in het seizoen 1964-1965 op het Europese podium. In de International Football Cup, mocht de Bredase club destijds aantreden tegen het Belgische RFC Liège, het Duitse 1. FC Saarbrücken en het Zwitserse BSC Young Boys. Met acht punten uit zes wedstrijden (tweepuntensysteem) eindigde de club als tweede in de groep. In die periode werd het toernooi vooral gebruikt als tijdverdrijf in de zomer, maar als Intertoto Cup kreeg het toernooi later meer aanzien. NAC was in 2002 en 2008 actief in dit toernooi, maar verloor respectievelijk van Troyes en Rosenborg BK.

NAC heeft driemaal deelgenomen aan een Europese eindronde. In het seizoen 1967-1968 overleefde de Parel van het Zuiden de eerste ronde van de Europacup II door Floriana FC uit Malta te verslaan, maar in de tweede ronde bleek Cardiff City te een maatje te groot. In het seizoen 1973-1974 werd de Bredase formatie in de eerste ronde van datzelfde toernooi al uitgeschakeld door 1. FC Magdeburg. Pas in het seizoen 2003-2004 volgde een nieuwe poging, maar in de UEFA Cup bleek de eerste ronde opnieuw het eindstation door toedoen van Newcastle United.

De vooralsnog laatste Europese wedstrijden dateren uit het seizoen 2009-2010. NAC overleefde de kwalificatieduels met Gandzasar en Polonia Warschau, maar verloor in de play-offronde met grote cijfers van het Spaanse Villarreal.

Het stadion van NAC Breda

Tussen 1940 en 1996 speelde NAC in het stadion aan de Beatrixstraat in Breda. In de hoogtijdagen kon de club 18.000 supporters verwelkomen, maar vanwege veiligheidsmaatregelen werd de capaciteit later teruggebracht tot 12.000 plaatsen. Op zondag 12 mei 1996 nam de Parel van het Zuiden afscheid van de sfeervolle thuisbasis middels een wedstrijd tussen de toenmalige A-selectie en een team bestaande uit oud-spelers.

NAC Breda is sinds de zomer van 1996 te bewonderen op de huidige locatie. Het station heet tegenwoordig het Rat Verlegh Stadion, maar heeft in de beginjaren een aantal commerciële namen gedragen (Fujifilm Stadion en MyCom Stadion). De capaciteit bedraagt 19.000 plaatsen. De NAC-aanhang heeft meerdere namen uit het oude stadion meegenomen naar het nieuwe onderkomen, waaronder de B-Side.

Veelgestelde vragen over NAC Breda

Laatste update: 2 juni 2024