Het laatste nieuws over Noorwegen

Het nationale voetbalteam van Noorwegen is actief onder de vlag van zowel de UEFA als de FIFA. De ploeg staat bekend onder de bijnaam Løvene (‘De Leeuwen’).

• Het Noorse nationale team maakt deel uit van de NFF
• De bijnaam van het team luidt ‘Drillos Løvene’
• Noorwegen was driemaal actief op het WK
• Het land was één keer actief op het EK
• De Noren waren meermaals actief op de Olympische Spelen

Het nationale voetbalteam van Noorwegen

De Noorse voetbalploeg maakt deel uit van de Norges Fotballforbund (NFF). In 1902 werd de voetbalbond opgericht. In 1908 volgde niet alleen het lidmaatschap van de wereldvoetbalbond FIFA, maar mocht de nationale team ook voor het eerst aantreden in een officiële wedstrijd. Op 12 juli van dat jaar leed men een snoeiharde nederlaag op het veld van buurman Zweden: 11-3.

Noorwegen mocht in 1920 deelnemen aan de Olympische Zomerspelen. In die tijd had het toernooi veel meer glans dan tegenwoordig, aangezien er nog geen sprake was van een WK of EK. De Noren rekenden in de eerste ronde eenvoudig af met Groot-Brittannië (3-1), mede dankzij een dubbelslag van Einar Gundersen. Het team ging er in de achtste finale vervolgens hard af door toedoen van Tsjecho-Slowakije (0-4).

Ook in 1936 mocht Noorwegen zich meten op de Olympische Spelen. Men maakte een uitstekende indruk door achtereenvolgens Turkije (4-0) en gastheer Duitsland (2-0) uit te schakelen. Magnar Isaksen scoorde tweemaal in Berlijn, ongetwijfeld tot frustratie van toeschouwer Adolf Hitler. Wereldkampioen Italië beëindigde de zegereeks vervolgens na verlenging (1-2), maar Arne Brustad zorgde middels een hattrick alsnog voor brons (3-2 tegen Polen).

WK-debuut

In 1930 en 1934 stonden de eerste WK’s op het programma. Noorwegen schitterde door afwezigheid, maar mocht in 1938 alsnog debuteren op het wereldtoneel. In Frankrijk trof men opnieuw Italië als tegenstander. Brustad sleepte in de 83ste minuut een verlenging uit het vuur voor de fiere Scandinaviërs. Een stunt lonkte, maar in de vierde minuut van de verlenging maakte Silvio Piola alsnog het winnende doelpunt voor de Azzurri (1-2).

Door de Tweede Wereldoorlog stond het vierde WK pas in 1950 op het programma. Noorwegen kampte in die periode nog met de naweeën, waardoor men geen team liet afvaardigen in de kwalificatiefase. Men keerde terug in een poging om een ticket voor het wereldkampioenschap van 1954 te bemachtigen. In een groep met West-Duitsland en Saarland behaalde de ploeg welgeteld twee punten.

Weinig glans

Tussen de jaren vijftig en tachtig werd Noorwegen aangemerkt als een van de zwakste elftallen van Europa. In veruit de meeste kwalificatietoernooien eindigde men onderaan of bleek de eerste knock-outronde meteen fataal. Slechts sporadisch behaalde men successen, waaronder een schitterende 0-1 overwinning op Frankrijk in aanloop naar het WK van 1970. Ook de 2-1 overwinning op Engeland (WK 1982) mocht er zijn.

Noorwegen wist hier en daar meer overwinningen binnen te slepen, maar fungeerde vaker als kanonnenvoer. Het Nederlands elftal bezorgde de Løvene één van de grootste nederlagen uit de geschiedenis: 9-0 (WK 1974). Johan Neeskens scoorde driemaal, Johan Cruijff en Willy Brokamp elk tweemaal. Het weerzien verliep beduidend moeizamer, maar eindigde dankzij Barry Hulshoff alsnog in winst voor Oranje (1-2).

Noorse gloriejaren

De kwalificatiecyclus voor het EK van 1992 begon andermaal stroef. Bondscoach Ingvar Stadheim besloot op te stappen en maakte daarmee plaats voor Egil Olsen. De nieuwe eindverantwoordelijke maakte indruk met zijn manier van werken, waaronder het nadrukkelijk bestuderen van de tegenstander. Dat resulteerde in gunstige resultaten tegen Italië (2-1 en 1-1), maar de opleving kwam te laat om deelname aan de Europese eindronde te realiseren. Men eindigde als derde op vier punten van groepswinnaar Sovjet-Unie.

Noorwegen wist de ingezette lijn door te trekken in de kwalificatiefase voor het WK van 1994. De Scandinaviërs zorgden voor een sensatie door het Nederlands elftal, de Europees kampioen van 1988, af te troeven als nummer één. Kjetil Rekdal bezorgde zijn team een droomstart ten koste van Mexico (1-0). Een nipte nederlaag tegen de Italianen (0-1) en een gelijkspel tegen Ierland (0-0) volstonden vervolgens niet om door te stoten in de Verenigde Staten.

Olsen leidde Noorwegen eveneens naar het WK van 1998. Zijn team trapte het wereldkampioenschap in Frankrijk af met gelijke spelen tegen Marokko (2-2) en Schotland (1-1). Een goed resultaat in de derde groepswedstrijd was daardoor nodig en dat resultaat werd behaald ten koste van Brazilië: 2-1. Tore André Flo en Rekdal (strafschop) zorgden voor een late ommekeer in Marseille. Het avontuur sneuvelde in de achtste finale tegen Italië (0-1).

Eerste EK

Na het WK van 1998 zwaaide Olsen af als bondscoach. De succesvolle trainer werd opgevolgd door Nils Johan Semb, die Noorwegen naar EURO 2000 loodste middels een overtuigende kwalificatiefase (acht punten meer dan runner-up Slovenië). Steffen Iversen bezorgde het team een droomstart door het enige doelpunt te maken tegen Spanje. Het resultaat had vertrouwen moeten geven, maar tegen Joegoslavië (0-1) en Slovenië (0-0) werden niet de gewenste resultaten behaald. Op basis van het aantal gemaakte doelpunten mocht Joegoslavië als nummer twee door.

Met Ole Gunnar Solskjaer beschikte Noorwegen over een uitstekende spits, maar zijn doelpunten bleken niet voldoende voor opnieuw een eindtoernooi. Het team sneuvelde achtereenvolgens in de kwalificatiefase voor het WK van 2002, het EK van 2004, het WK van 2006 en het EK van 2008. De latere hoofdtrainer van Manchester United besloot in februari 2007 dan ook een punt te zetten achter zijn interlandcarrière (67 interlands, 23 doelpunten).

Magere jaren

In januari 2009 keerde Olsen terug op het oude nest. De teruggekeerde bondscoach zorgde voor een hoopgevende start, maar door een zwakke eindspurt had men in de laatste groepswedstrijd een monsterzege op Cyprus nodig om Portugal voor te blijven. De Noorse internationals wisten ‘slechts’ met 3-1 te winnen en grepen daardoor naast deelname aan de play-offs voor het WK.

Olsen wist de chemie uit zijn eerste NFF-periode niet te evenaren. In september 2013 werd hij zelfs ontslagen na een thuisnederlaag tegen Zwitserland. Men hoopte daarmee op een schrikeffect richting het WK van 2014, maar uiteindelijk eindigde men als vierde op vijf punten van nummer twee IJsland. Er ontstond nieuw elan door een uitbreiding van het deelnemersveld voor het EK van 2016. Noorwegen bereikte de play-offs, maar verloor over twee duels met 1-3 van Hongarije.

Historisch akkoord

In oktober 2017 bereikte de Noorse voetbalbond een uniek akkoord met de spelersvakbond aangaande een nieuw premiestelsel. Als voortvloeisel ontvingen de mannelijke en vrouwelijke internationals voortaan identieke vergoedingen. Zo besloten de mannen een deel van de commerciële verdiensten af te staan aan de vrouwen, waardoor zij hun opbrengst significant zagen stijgen. The Guardian sprak zelfs van een verdubbeling.

Caroline Graham Hansen, de aanvoerder van het Noorse vrouwenteam, sprak haar bewondering uit voor de mannelijke collega’s. “Jullie gaan het misschien niet merken in jullie maandsalarissen, en misschien was dit wel een logische stap, maar dit betekent heel veel voor ons”, luidde haar oordeel op Instagram. Namens de spelersvakbond benadrukte Joachim Walltin vooral het belang van ‘gelijkwaardigheid’.

Ødegaard en Haaland

Op 27 augustus 2014 maakte Martin Ødegaard zijn debuut in de nationale ploeg van Noorwegen. Vijf jaar later, op 5 september 2019, debuteerde een nieuw toptalent zijn debuut: Erling Braut Haaland. Het duo ontwikkelde zich tot een belangrijk tandem. Vooral de spits maakte indruk door op 24-jarige leeftijd al de status van topscorer aller tijden binnen te slepen. Haaland, op dat moment actief voor Manchester City, evenaarde en verbrak daarmee het stokoude record van Jørgen Juve uit 1934. Het betrof zijn 33ste en 34ste doelpunt als international.

Ondanks de opkomst van Ødegaard en later Haaland bleef Noorwegen worstelen. Na EURO 2016 ontbrak het land ook op de volgende vier eindtoernooien. Men deed nog wel een serieuze poging om het WK van 2022 te bereiken, maar uiteindelijk ontstond toch een gat van drie punten met nummer twee Turkije (play-offs). Een 2-0 nederlaag in en tegen Nederland bleek fataal voor de eigen kansen.

Noorwegen op eindtoernooien

Sinds de jaren dertig is Noorwegen actief in de kwalificatiefase voor EK’s en WK’s. In de onderstaande tabel treft u een overzicht.

EK’s

WK’s

Noorwegen versus Nederland

Het Nederlands elftal speelde vooralsnog 22 interlands tegen Noorwegen. Beide landen troffen elkaar twaalf keer voor een vriendschappelijke wedstrijd, achtmaal in de WK-kwalificatiefase en tweemaal in de EK-kwalificatiefase. De statistieken wijzen op een duidelijk voordeel voor de oranjehemden: tien overwinningen, zeven gelijke spelen en vijf nederlagen. Ook het doelsaldo is vanzelfsprekend in het voordeel van de Nederlanders: 47 om 28.

De eerste ontmoeting ooit dateert van 31 augustus 1919. In een vriendschappelijke confrontatie hielden beide teams elkaar op een gelijkspel: 1-1. Ruim honderd jaar later, in 2021, vonden er tweemaal krachtmetingen plaats in het kader van de WK-kwalificatie. Noorwegen wist in eigen huis een 1-1 gelijkspel te behalen, maar verloor in De Kuip met 2-0. Oranje plaatste zich daarmee voor de eindronde in Qatar.

Veelgestelde vragen over het Estse voetbalteam

Laatste update: 8 november 2024