Het laatste nieuws over Torino

Torino is een Italiaanse voetbalclub uit Turijn. Thuiswedstrijden van Toro (‘Stier’) worden afgewerkt in Stadio Grande Torino.

• Torino werd in 1906 opgericht
• Het Stadio Grande Torino is de thuisbasis van de club
• Deze naam refereert aan het succesteam van de jaren veertig
• De bijnaam van de club luidt ‘Toro’ of ‘Granata’
• Torino werd zeven keer kampioen van Italië

Torino in nationaal clubverband

Torino werd opgericht op 3 december 1906. De nieuwe voetbalclub wist meteen een aantal spelers weg te plukken bij FC Torinese, dat daardoor te weinig man overhield om te kunnen blijven bestaan. Het team uit Turijn mocht in het daaropvolgende jaar voor het eerst deelnemen aan de Prima Categoria, dat in de beginjaren enkel toegankelijk was voor Noord-Italiaanse clubs. Torino won in het eerste seizoen meteen twee keer van Juventus, maar eindigde in de Italiaanse titelstrijd op één punt van kampioen Milan Cricket & Football Club (nu AC Milan).

De Italiaanse voetbalbond (FIGC) besloot in 1908 het opstellen van buitenlandse voetballers te verbieden. Torino was daardoor één van de clubs die verstek liet gaan voor het nieuwe seizoen, maar een jaar later ging de voetbalfederatie alsnog overstag. Langzaam maar zeker werd de Prima Categoria toegankelijk voor de rest van Italië. De Turijnse formatie bereikte nog meermaals de finaleronde, maar mede door toedoen van Genoa bleef een eerste kampioenschap uit.

Torino wist in het seizoen 1926-1927 voor het eerst landskampioen te worden. In de finaleronde wist men zowel Bologna, Juventus, Genoa, Internazionale als AC Milan achter zich te houden, maar dit kampioenschap werd men later afgenomen. De club werd schuldig bevonden aan het omkopen van Juventus-speler Luigi Allemandi. Het FIGC-besluit is niet onomstreden, waardoor Torino tot in de 21ste eeuw probeerde om deze Scudetto terug te krijgen. Vooralsnog is dat echter niet gelukt.

De eerste Scudetto

In het seizoen 1927-1928 bereikte Torino wederom de finaleronde van de Divisione Nazionale. Met twee punten voorsprong op Genoa werd de eerste legitieme landstitel alsnog een feit. Bijna prolongeerde men dit succes in 1929, maar over drie wedstrijden bleek Bologna nipt te sterk. Na afloop van dit seizoen introduceerde de FIGC een nieuwe hoogste divisie: de Serie A. Met elf punten achterstand op kampioen Ambrosiana, de toenmalige naam van Internazionale, eindigde Torino in 1930 als vierde.

Torino wist in 1936 een nieuwe trofee binnen te slepen door Alessandria met 5-1 te verslaan. Remo Galli en Onesto Silano maakten elk twee doelpunten in Genua. Men kwalificeerde zich daardoor voor de Mitropacup, een van de eerste Europese clubtoernooien. Een nieuwe kampioenschap lonkte in 1939, maar Bologna kroonde zich uiteindelijk tot de nummer één van Italië.

Il Grande Torino

De jaren veertig gingen de boeken in als het glorietijdperk van Torino. Het team verdiende de bijnaam Il Grande Torino dankzij de uitmuntende Serie A-prestaties, met talloze records als gevolg. In 1942 moest men het kampioenschap nog laten aan AS Roma, maar een jaar later was het alsnog raak. De club wist zowel de Scudetto als de Coppa Italia van 1943 binnen te slepen. In de titelstrijd eindigde men één punt boven Livorno, waar Venezia klop kreeg in de bekerfinale (4-0).

Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog werd er in Italië enkel in regionaal clubverband gevoetbald. Een hinderlijke onderbreking voor Genoa, maar in de naoorlogse jaren ontstond een ware suprematie. Zowel in 1946, 1947, 1948 als 1949 ging de Scudetto naar Toro. Het nationale team van Italië bestond in die jaren hoofdzakelijk uit spelers van Torino. Alleen de spelers van aartsrivaal Juventus vormde nog enigszins een bedreiging, maar ook niet meer dan dat.

Op 4 mei 1949 sneuvelde het succesverhaal van Torino. Na een oefenwedstrijd tegen Benfica vloog de club terug naar Italië, maar bij de terugkeer waren de weersomstandigheden niet optimaal. Het vliegtuig crashte door de dichte mist tegen de heuvel Superga, in de buurt van Turijn. Alle 31 inzittenden, waaronder achttien spelers, kwamen daarbij om het leven. Het grootste deel van de succesformatie was daarmee in één klap weggevaagd. Met een jeugdteam stelde Torino het kampioenschap van dat jaar veilig.

Sportief verval

Zowel emotioneel als sportief was de vliegtuigramp van 1949 van enorme invloed. Torino wist in het seizoen 1949-1950 een representatief team op de been te brengen, maar de reeks stopte bij vier landstitels door de zesde plaats. In de volgende seizoenen trad het verval in. In 1951 degradeerde de Turijnse formatie zelfs bijna uit de Serie A, maar een nieuwe dreun werd ternauwernood voorkomen (zeventiende). Het volgende seizoen verliep met een vijftiende plaats maar mondjesmaat beter.

In het vervolg van de jaren vijftig leek Torino zich te ontwikkelen tot een middenmoter, met onder meer Faas Wilkes in de gelederen. In 1957 eindigde men weer op een keurige zevende plaats, maar twee jaar later sneuvelde het Serie A-avontuur dan toch (achttiende). De schade bleef beperkt door in 1960 meteen de Serie B-titel binnen te slepen. De promotie zorgde voor nieuw elan. Het team wist in 1965 zelfs een derde plaats binnen te slepen. Alleen Internazionale en AC Milan wisten meer punten bijeen te sprokkelen.

Nieuwe landstitel

Zowel in 1968 als 1971 wist Torino de Coppa Italia binnen te slepen. Het bekersucces bleek een opmars naar groter succes. In het tweede deel van de jaren zeventig draaide de club mee in de bovenste regionen van de Serie A. Trainer Luigi Radice leidde het team in het seizoen 1975-1976 naar de zevende Scudetto uit de clubgeschiedenis. In de volgende seizoenen deed men opnieuw een gooi naar de landstitel, maar Juventus ging er zowel in 1977 als 1978 met de titel vandoor.

In het seizoen 1984-1985 eindigde Torino met vier punten achterstand op Hellas Verona als runner-up in de Serie A. De Granata degradeerden in 1989 voor de tweede keer uit de Serie A, maar opnieuw keerde men binnen één seizoen terug met een Serie B-titel op zak. In het seizoen 1991-1992 noteerde de club een derde plaats in de Serie A en bereikte men de UEFA Cup-finale. Torino veroverde in 1993 alsnog een prijs: de Coppa Italia. In de return verloor men weliswaar met 5-2 van AS Roma, maar dat resultaat volstond na de 3-0 zege in eigen huis.

Jojo-jaren

Torino degradeerde in 1996 voor de derde keer uit de Serie A. Waar de club na voorgaande degradaties meteen de Serie B-titel veroverde, daar duurde het ditmaal drie seizoenen om als runner-up terug te keren. Torino degradeerde in 2000 meteen weer, maar keerde ditmaal wel binnen één seizoen terug met een kampioenschap op zak. In de hoogste divisie wilde het echter niet vlotten. Dit leidde in 2003 (voor drie seizoenen) en 2009 (idem dito) opnieuw tot een afdaling binnen de Italiaanse voetbalpiramide.

Torino, dat in de periode 1990-2006 in het weinig sfeervolle Stadio delle Alpi speelde, is sinds 2012 onafgebroken actief in de Serie A. Zowel in 2013 (zestiende), 2020 (zestiende) en 2021 (zeventiende) moest de club opnieuw strijden om lijfsbehoud, maar veelal eindigde men in de middenmoot.

Rivaliteit

Juventus is de aartsrivaal van Torino. De stadsderby staat ook wel bekend als de Derby della Mole en geniet veel aanzien in het Italiaanse voetbal. Deze bijnaam verwijst naar Mole Antonelliana, een belangrijk monumentaal gebouw in Turijn. Al in 1907 stonden beide teams voor het eerst tegenover elkaar.

Torino in Europees clubverband

In navolging van een aantal Mitropacup-deelnames mocht Torino in het seizoen 1964-1965 voor het eerst deelnemen aan een Europees hoofdtoernooi. In de Europacup II wist men Fortuna ’54 uit te schakelen in de eerste ronde, waarna ook FC Haka en Dinamo Zagreb aan de zegekar werden gebonden. Het avontuur sneuvelde in de halve finale door toedoen van 1860 München.

Torino wist pas in het seizoen 1991-1992 voor het eerst een Europese finaleplaats te realiseren. In de UEFA Cup rekende de club uit Turijn in de halve finale af met Real Madrid, maar in de finale bleek Ajax nipt te sterk. De uitdoelpuntenregel werd men fataal: 2-2 thuis, 0-0 uit. Sindsdien is men nog actief geweest in verschillende clubtoernooien, maar de kwartfinale bleek het hoogst haalbare.

Balans tegen Nederlandse clubs

Torino speelde vooralsnog vier officiële wedstrijden tegen een Nederlandse club. In 1964 wist de Italiaanse formatie over twee wedstrijden af te rekenen met Fortuna ’54: 3-1 thuis, 2-2 uit. Bijna dertig jaar later (in 1992) stond men tegenover Ajax in de finale van de UEFA Cup. Beide wedstrijden eindigden in een gelijkspel, maar op basis van de gemaakte uitdoelpunten kroonden de Amsterdammers zich tot winnaar.

Nederlandse invloed

Verschillende Nederlanders hebben het shirt van Torino gedragen. Een overzicht:

Het stadion van Torino

Het Stadio Grande Torino, ook wel bekend als het Olympisch Stadion van Turijn, is sinds 1958 de thuisbasis van Torino. Al in 1933 werd het stadion geopend als het Stadio Municipale Benito Mussolini. In de beginjaren was dit het domein van aartsrivaal Juventus, dat in 1990 de overstap maakte naar het Stadio delle Alpi. Later keerde De Oude Dame nog een aantal seizoenen terug vanwege de bouw van het Allianz Stadium.

De huidige capaciteit van het Stadio Grande Torino bedraagt 27.500 plaatsen. Het stadion is vernoemd naar de voormalig succesploeg van Torino, dat in 1949 verongelukte.

Veelgestelde vragen over Torino

Laatste update: 9 mei 2024