Het laatste nieuws over Wolverhampton Wanderers

Wolverhampton Wanderers is een Engelse voetbalclub uit Wolverhampton. Thuiswedstrijden van The Wolves worden afgewerkt in het Molineux Stadium.

• Wolverhampton Wanderers werd in 1877 opgericht
• Het Molineux Stadium is de thuisbasis van de club
• De bijnaam van het team luidt ‘The Wolves’
• Wolverhampton won drie landstitels
• De FA Cup en League Cup staan ook in de prijzenkast

Wolverhampton Wanderers in nationaal clubverband

Wolverhampton Wanderers werd in 1877 opgericht als St. Luke’s. Studenten van de lokale school St. Luke kregen een voetbal cadeau, waardoor John Baynton en John Brodie besloten om een eigen team te beginnen. Twee jaar na de oprichting volgde een fusie met de voetbal- en cricketclub The Wanderers, waardoor Wolverhampton Wanderers een feit was. In de volksmond staat de club ook wel bekend als The Wolves.

In de beginjaren was er nog geen sprake van georganiseerd voetbal in de regio rond Wolverhampton. Dit veranderde in 1888 door de oprichting van de Football League. Wolverhampton Wanderers behoorde evenals Accrington, Aston Villa, Blackburn Rovers, Bolton Wanderers, Burnley, Derby County, Everton, Notts County, Preston North End, Stoke City en West Bromwich Albion tot de twaalf founders.

Succes in de FA Cup

In tegenstelling tot Wolverhampton Wanderers had een aantal clubs al ervaring opgedaan met competitievoetbal. Toch beleefde de club een uitstekende start door in het seizoen 1888-1889 als derde te eindigen in de First Division, achter Preston North End en Aston Villa. De landskampioen won ten koste van The Wolves ook de FA Cup-finale van dat seizoen (3-0). In 1893 wist Wolverhampton de eerste beker alsnog binnen te slepen door Everton met 1-0 opzij te zetten in de finale. Harry Allen maakte na een uur spelen het winnende doelpunt.

De Football League bestond vanaf 1892 uit verschillende divisies. Wolverhampton Wanderers speelde op het hoogste niveau en eindigde in 1898 voor de tweede keer als derde. Alleen Sheffield United en Sunderland AFC behaalden dat seizoen meer punten. Geen kampioenschap dus voor de club, dat langzaam maar zeker afdaalde op de ranglijst. In het seizoen 1905-1906 leverde dit voor het eerst sinds de oprichting een degradatie op (twintigste).

Ondanks de Tweede Division-status veroverde Wolverhampton Wanderers in 1908 de FA Cup na een 3-1 overwinning op Newcastle United. Het bekersucces bezorgde de club onvoldoende elan om te promoveren naar de First Division. In 1921 bereikte men opnieuw de Engelse bekerfinale, maar Tottenham Hotspur trok aan het langste eind op Stamford Bridge. De ploeg presteerde ondertussen beroerd op het tweede niveau, waardoor men in 1923 zelfs afdaalde naar het derde niveau van Engeland.

Ommekeer vanuit Third Division

Wolverhampton Wanderers keerde binnen één seizoen terug in de Second Division door het kampioenschap te veroveren. In 1932 verliet men ook het tweede niveau door als nummer één een nieuwe promotie af te dwingen. Na een absentie van 26 jaar maakte de club een comeback in de First Division. De eerste seizoenen na de promotie stonden vooral in het teken van lijfsbehoud, maar in de seizoenen voor de Tweede Wereldoorlog begon het plotseling te lopen met tweemaal een tweede plaats. Arsenal en Everton toonden zich die jaren tot landskampioen.

Het seizoen 1939-1940 werd al vroegtijdig stilgelegd vanwege de Tweede Wereldoorlog. Pas in het seizoen 1946-1947 werd het competitieve voetbal hervat. Wolverhampton Wanderers beleefde een uitstekende rentree door een derde plaats te bemachtigen. Op 30 april 1949 werd de ontwikkeling van het team beloond in de vorm van de FA Cup-triomf. Leicester City kreeg in de finale op Wembley voor bijna 99.000 toeschouwers met 3-1 klop.

De gloriejaren

Wolverhampton Wanderers toonde zich competitief in de naoorlogse jaren. Aan het begin van de jaren vijftig leek de club in te storten, maar na een aantal zware seizoenen keerde de glimlach weer terug. In het seizoen 1953-1954 leidde manager Stan Cullis zijn manschappen naar de eerste landstitel uit de clubgeschiedenis. Runner-up West Bromwich Albion moest dat jaargang een gat van vier punten toestaan. Met Dennis Wilshaw, Johnny Hancocks en Roy Swinbourne beschikte men over een zeer productieve voorhoede.

Als een van de eerste voetbalclubs introduceerde Wolverhampton Wanderers in 1953 kunstlicht in het Molineux Stadium. De club speelde in die tijd een aantal oefenwedstrijden en won onder meer met 3-2 van Honvéd Boedapest, waardoor men officieus als wereldkampioen werd betiteld. Het succesverhaal was daarmee nog niet ten einde. Ook in de seizoenen 1957-1958 en 1958-1959 kroonden The Wolves zich tot landskampioen. De FA Cup-winst van 1959 betekende het volgende hoogtepunt, al verspeelde de doelpuntenmachine wel de titel aan Blackburn Rovers.

Loodzware decennia

Na een tegenvallende competitiestart vertrok succestrainer Cullis in september 1964. Zijn vertrek na zestien jaar zorgde niet voor een ommekeer bij Wolverhampton Wanderers, dat in 1965 zelfs degradeerde uit de First Division. Na twee seizoenen maakte de club een comeback in de hoogste divisie van Engeland, maar ondanks de vierde plaats van 1971 zat een nieuwe glorietijdperk er niet in. Na een periode van negen seizoenen degradeerde Wolverhampton opnieuw naar de Second Division.

Zowel in 1974 als 1980 veroverde Wolverhampton Wanderers de League Cup. Respectievelijk Manchester City (2-1) en Nottingham Forest (1-0) kreeg klop in de finale. Het bekersucces kon echter niet verbloemen dat de club het zwaar had in competitieverband. In 1977 keerden The Wolves weliswaar terug op het hoogste niveau, maar de zesde plaats van 1980 bleek een absolute uitschieter. Het team kreeg te maken met verschillende degradaties, waardoor men aan het einde van de jaren tachtig zelfs in de Fourth Division belandde.

Eerste Premier League-jaren

In het seizoen 1992-1993 introduceerde Engeland een nieuwe competitie: de Premier League. Wolverhampton Wanderers speelde na loodzware jaren, waaronder een strijd tegen een faillissement, inmiddels op het tweede niveau. De trouwe fanbase droomde vanzelfsprekend van nieuwe krachtmetingen met de topclubs, maar dit liet even op zich wachten. Pas in het seizoen 2002-2003 lukte het eindelijk om een rentree op het hoogste niveau af te dwingen door de finaleronde van de play-offs te winnen tegen Sheffield United (3-0).

Wolverhampton Wanderers won in het seizoen 2003-2004 een 1-0 overwinning te boeken op Manchester United. Met 33 punten bleek de Premier League-nieuwkomer echter niet goed genoeg om lijfsbehoud af te dwingen. Al na één seizoen daalde men opnieuw af naar het tweede niveau, dat inmiddels bekend stond als het Championship. In 2009 maakte men als kampioen een rentree in de Premier League, maar ditmaal bleef het avontuur beperkt tot een drietal seizoenen.

De degradatie van 2012 kwam hard aan bij Wolverhampton Wanderers. In het daaropvolgende seizoen degradeerde de club ook uit het Championship en kwam daarmee terecht in de League One. De schade bleef desalniettemin beperkt door binnen één seizoen als kampioen terug te keren op het tweede niveau. Dit resulteerde in een aantal wisselvallige seizoenen (zevende, veertiende en vijftiende), maar het jaargang 2017-2018 bracht de glimlach weer terug in het Molineux Stadium. Wolverhampton promoveerde als kampioen van het Championship naar de Premier League.

Vaste waarde in de Premier League

De promotie van Wolverhampton Wanderers was onder meer te danken aan de Portugese achtergrond van het clubbestuur. Niet alleen kreeg Nuno Espírito Santo de leiding over de selectie, maar ook beschikte men over spelers als Rui Patrício, Rúben Neves, João Moutinho, Raúl Jiménez en Diogo Jota. Op Premier League-niveau verweerde men zich zeer kranig door twee seizoenen op rij als zevende te eindigen. Door de uitkomst van de bekertoernooien volstond deze positie in 2019 voor een Europa League-ticket.

Wolverhampton Wanderers wist een aantal fraaie uitslagen te behalen in de hoogste divisie. Na 2020 zakte de club wel af op de ranglijst, maar van degradatiestress was nauwelijks sprake. The Wolves verlengden de Premier League-status in 2024 andermaal door een veertiende plaats op de ranglijst.

Rivaliteit

West Bromwich Albion geldt als de aartsrivaal van Wolverhampton Wanderers. Onderlinge wedstrijden staan bekend als de Black Country Derby. Ook andere clubs uit de regio West Midlands worden aangemerkt als rivalen, waaronder Aston Villa.

Wolverhampton Wanderers in Europees clubverband

Wolverhampton Wanderers speelde in het seizoen 1958-1959 voor het eerst een officiële interland buiten Engeland. Als kampioen van Engeland mocht men aantreden in de Europacup I, maar Schalke 04 bleek al in de achtste finale te sterk (2-2 thuis, 2-1 uit). The Wolves maakten in het seizoen 1959-1960 een iets betere indruk op het hoogste niveau van het Europese clubvoetbal door Rode Ster Belgrado in diezelfde ronde uit te schakelen. In de kwartfinale bleek men vervolgens niet opgewassen tegen FC Barcelona.

Het seizoen 1960-1961 begon voor Wolverhampton Wanderers in de kwartfinale van de Europacup II. Austria Wien werd dankzij een ruime thuiszege (5-0) uitgeschakeld, maar in de halve finale bleek Glasgow Rangers een maatje te groot. Elf jaar later, in het seizoen 1971-1972, wist de club alsnog door te stoten naar de eerste Europese finale uit de clubgeschiedenis. Wolverhampton moest de UEFA Cup-winst van 1972 echter aan competitiegenoot Tottenham Hotspur laten.

Tussen 1973 en 1980 speelde Wolverhampton Wanderers nog drie seizoenen in de UEFA Cup. De tweede ronde bleek in die jaren het hoogst haalbare. Pas in het seizoen 2019-2020 maakte de club een comeback door deel te nemen aan de Europa League. Men rekende na de groepsfase af met zowel Espanyol als Olympiakos Piraeus, maar het avontuur sneuvelde in de kwartfinale door de latere winnaar Sevilla. Deze ronde werd over één wedstrijd gespeeld vanwege de uitbraak van de coronapandemie.

Balans tegen Nederlandse clubs

Wolverhampton Wanderers speelde vooralsnog vier officiële wedstrijden tegen Nederlandse clubs. In het seizoen 1971-1972 rekende de club in de UEFA Cup af met FC Den Haag, dat met 1-3 en 4-0 over de knie ging. De Britten boekten in oktober 1980 eveneens een 1-0 overwinning op PSV. Het UEFA Cup-toernooi van dat jaar sneuvelde die avond echter door een 3-1 nederlaag in Eindhoven.

Nederlandse invloed

Verschillende Nederlanders hebben het tenue van Wolverhampton Wanderers gedragen. Een overzicht:

Het stadion van Wolverhampton Wanderers

Het Molineux Stadium is sinds 1889 de thuishaven van Wolverhampton Wanderers. In de jaren vijftig kreeg het onderkomen van de club als een van de eerste Engelse stadions kunstlicht, waardoor ook avondwedstrijden mogelijk werden. De thuisbasis van The Wolves fungeerde meermaals als decor voor wedstrijden van de nationale ploeg van Engeland.

De capaciteit van het Molineux Stadium bedraagt tegenwoordig 31.750 plaatsen. In het verleden kon Wolverhampton Wanderers bijna het dubbele aantal supporters huisvesten. Op 11 februari 1939 vestigde men een toeschouwersrecord in de vierde ronde van de FA Cup. Maar liefst 61.315 bezoekers waren aanwezig bij deze thuiswedstrijd tegen Liverpool.

Veelgestelde vragen over Wolverhampton Wanderers

Laatste update: 16 april 2024