Frank de Boer

Frank de Boer is een Nederlandse voetbaltrainer. Op dit moment is hij werkloos. De 112-voudig international van het Nederlands elftal speelde zelf voor clubs als Ajax, FC Barcelona, Galatasaray en Glasgow Rangers.

• Frank de Boer is momenteel werkloos
• Hij was trainer van Ajax, Internazionale, Crystal Palace, Atlanta United, Nederland en Al-Jazira
• De Amsterdamse club won onder zijn leiding vier landstitels
• De Boer speelde voor Ajax, FC Barcelona, Galatasaray, Glasgow Rangers, Al-Rayyan en Al-Shamal
• Hij won naast verschillende landstitels ook de Champions League en de UEFA Cup
• Ronald de Boer is zijn tweelingbroer

Voetbalcarrière Frank de Boer

Franciscus (Frank) de Boer werd op 15 mei 1970 geboren in het Noord-Hollandse Hoorn. Het gezin bestond naast zijn ouders Kees en de Boer uit tweelingbroer Ronald en zus Anja. Zijn neefjes Jaap en Ruud Jong (eveneens een tweeling) speelde in de jeugdopleiding van Ajax, maar wist het betaald voetbal niet te bereiken in tegenstelling tot de gebroeders De Boer.

Frank en Ronald de Boer groeiden op in Grootebroek, een dorp in de nabijheid van Enkhuizen. In hun woonplaats speelden de broers voor amateurclub VV De Zouaven. Op veertienjarige leeftijd werd De Boer op voorspraak van hoofdtrainer Johan Cruijff aan de jeugdopleiding van Ajax toegevoegd. Zijn tweelingbroer was een jaar eerder al overgestapt naar de Amsterdamse voetbalacademie.

Doorbraak bij Ajax

De Boer debuteerde op 21 september 1988 in de uitwedstrijd tegen PEC Zwolle (4-1 nederlaag) in de hoofdmacht van Ajax. De verdediger speelde in het seizoen 1988-1989 meteen 29 wedstrijden in alle competities, waarvan 27 in de Eredivisie. Ondanks de aanwezigheid van spelers als Stanley Menzo, Danny Blind, Wim Jonk, Arnold Mühren, Aron Winter, Richard Witschge, Jan Wouters, Dennis Bergkamp, Stefan Pettersson en John van ‘t Schip won de Amsterdamse formatie dat seizoen geen enkele prijs.

In zijn eerste twee seizoenen als profvoetballer maakte De Boer geen enkel doelpunt. In het seizoen 1989-1990 veroverde hij wel zijn eerste prijs op het hoogste niveau: de landstitel. Met één punt voorsprong op PSV eindigde Ajax aan kop van de Nederlandse Eredivisie. De Amsterdammers wisten dit succes niet te prolongeren in het seizoen 1990-1991, hoewel hij in de uitwedstrijd tegen NEC (0-5 overwinning) voor het eerst wist te scoren in het betaald voetbal.

Champions League-winnaar met Ajax

De Boer won in het seizoen 1991-1992 zijn tweede hoofdprijs in Ajax-shirt: de UEFA Cup. Onder leiding van Louis van Gaal won de Amsterdamse formatie over twee wedstrijden dankzij de uitdoelpuntenregel van het Italiaanse Torino (2-2 uit, 0-0 thuis). Drie jaar later werd opnieuw een Serie A-club verslagen in een Europese finale, maar ditmaal betrof het de eindstrijd van de Champions League: Patrick Kluivert maakte vlak voor tijd het winnende doelpunt tegen AC Milan (1-0).

Ajax won in 1995 ook de Europese Supercup en de wereldbeker. In 1996 wisten de manschappen van Van Gaal het succes bijna te evenaren, maar ditmaal ging de Champions League-finale tegen een Italiaanse club verloren: Juventus won na strafschoppen. Wetenschapper Giuseppe d’Onofrio onthulde jaren later dat spelers van De Oude Dame epo hadden gebruikt in aanloop naar de clash met Ajax. Officieel is dit echter nooit bewezen, waardoor Juventus de eindzege mocht houden.

Conflict met Ajax

Niet alleen buiten Nederland liet Ajax zich gelden. De Boer won in 1994, 1995, 1996 en 1998 nogmaals de landstitel met de Amsterdamse club. De KNVB Beker (1993 en 1998) en de Nederlandse Supercup (1993, 1994 en 1995) verscheen driemaal op de erelijst van de verdediger. Het succes van Ajax bleef natuurlijk niet onopgemerkt. In de jaren negentig won de Belgische voetballer Jean-Marc Bosman een rechtszaak, waardoor spelers meer vrijheid kregen op de transfermarkt. Menig Ajacied verzilverde het Bosman-arrest middels een lucratieve deal in het buitenland.

De tweeling bleef Ajax in de zomer van 1997 wél trouw. Met een vernieuwd team wonnen zij in 1998 de dubbel, maar aan het einde van dat kalenderjaar ging het mis. FC Barcelona deed de gebroeders een zeer interessant voorstel door het salaris te vervijfvoudigen. Ajax werkte aanvankelijk niet mee vanwege doorlopende contracten, maar zij spanden een arbitragezaak aan tegen de club en wonnen deze glansrijk. Uiteindelijk kregen Frank en Ronald de Boer dan toch permissie om over te stappen naar Catalonië.

Eén titel in Barcelona

Bij FC Barcelona ontstond in de jaren negentig een heuse Nederlandse enclave. Naast Frank en Ronald de Boer maakten ook Ruud Hesp, Michael Reiziger, Winston Bogarde, Phillip Cocu, Boudewijn Zenden en Patrick Kluivert deel uit van de selectie van 1998-1999. Ook de technische staf was overwegend Nederlands georiënteerd. Naast de Portugese assistent-trainer José Mourinho bestond de staf uit hoofdtrainer Van Gaal, Ronald Koeman, Gerard van der Lem en Frans Hoek.

Bij FC Barcelona maakten ook spelers als Pep Guardiola, Luis Figo, Luis Enrique en Rivaldo deel uit van de selectie. In het seizoen 1998-1999 leidde deze wisselwerking meteen tot de Spaanse titel. De Boer, die op 20 januari 1999 was gedebuteerd in de Copa del Rey-wedstrijd tegen Benidorm CD (0-1 overwinning), maakte elf dagen later in de competitiewedstrijd tegen Racing Santander (3-1 overwinning) zijn eerste treffer voor de Catalaanse topclub. Hij speelde dat seizoen 23 officiële wedstrijden in het Barça-tenue, waarin de verdediger viermaal scoorde.

Na het kampioenschap van 1999 bleef de prijzenkast van FC Barcelona onaangeroerd. De Boer speelde tot zijn vertrek in 2003 in totaal 214 officiële wedstrijden (dertien doelpunten), maar een tweede trofee bleef uit. Tijdens zijn periode in Barcelona kwam de verdediger in opspraak door een positieve dopingtest. Vanwege een te hoge nandrolonwaarde werd De Boer aanvankelijk voor een jaar geschorst, maar na beroep bleef daar uiteindelijk tweeënhalve maand van over. Zelf ontkende hij doping te hebben gebruikt.

Via Galatasaray naar Rangers

Na vierenhalf jaar nam Frank de Boer afscheid van FC Barcelona. In de zomer van 2003 vertrok de verdediger naar Galatasaray, waar hij een half seizoen verbleef en 23 officiële wedstrijden afwerkte. Zijn tweelingbroer Ronald was in 2000 al vertrokken bij de Catalaanse topclub en speelde op dat moment voor Glasgow Rangers. In januari 2004 maakte ook Frank de overstap naar de Schotse topclub.

De Boer debuteerde op 1 februari 2004 onder Alex McLeish als speler van Glasgow Rangers. Dertien dagen later redde hij in de 87ste minuut een punt in de uitwedstrijd tegen Aberdeen (1-1). Zijn team eindigde op 81 punten en dat bleek bij lange na niet genoeg om aartsrivaal Celtic van de landstitel af te houden (98 punten). Na vijftien wedstrijden en twee doelpunten nam De Boer alweer afscheid op Ibrox Park.

Afsluiten in Qatar

Frank en Ronald de Boer besloten hun loopbaan af te sluiten in Qatar. De gebroeders verlieten Glasgow Rangers in de zomer van 2004 voor een lucratief avontuur bij Al-Rayyan, waar zij één seizoen speelden. Na een jaar maakten zij een binnenlandse overstap naar Al-Shamal. “Ik wist dat Guardiola, Batistuta en Effenberg er speelden. Die hadden daar een soort betaalde vakantie”, zo verklaarde De Boer zijn overstap naar Qatar. “Zo ben ik er samen met mijn broer heengegaan. Ik heb toen ook dingen gezien waar ik mijn vraagtekens bij had.”

Qatar kwam vanwege de toewijzing van het WK van 2022 in opspraak. De Boer maakte zelf ook het één en ander mee. “Bijvoorbeeld dat je je paspoort moest inleveren. Dat moest ik zelf ook. Ik kon niet zomaar het land uit. Ik was ook een soort gevangene. Natuurlijk met een ander perspectief dan mensen in de bouw of werksters. Wij hadden een Indonesische werkster die eigendom was van een sponsor. Die was niet echt makkelijk en had haar in zijn macht. De verhoudingen waren heel scheef.”

De Boer sloot zijn voetbalcarrière in 2006 af. Zijn tweelingbroer bleef nog tot 2008 actief bij Al-Shamal.

Periode	Club
1988-1999	Ajax
1999-2003	FC Barcelona
2003-2004	Galatasaray
2004	Glasgow Rangers
2004-2005	Al-Rayyan
2005-2006	Al-Shamal

---

Interlandcarrière Frank de Boer

Als jeugdinternational doorliep Frank de Boer verschillende vertegenwoordigende jeugdelftallen, waaronder Jong Oranje. Op 26 september 1990 debuteerde hij in het ‘grote’ Oranje tijdens de met 1-0 verloren oefeninterland tegen Italië (1-0 nederlaag). Op 5 juni 1991 maakte de verdediger zijn eerste doelpunt als international. In de EK-kwalificatiewedstrijd tegen Finland (1-1) nam hij de openingstreffer voor zijn rekening.

Geen titelprolongatie met Oranje

Het Nederlands elftal kwalificeerde zich voor het EK van 1992. De Boer werd door bondscoach Rinus Michels opgenomen in de definitieve selectie. In Zweden kwam de Ajax-verdediger in de eerste twee groepswedstrijden niet in actie, maar in de beladen wedstrijd tegen Duitsland (3-1 overwinning) maakte hij dan toch zijn debuut op een grote eindronde. Ook in de halve finale werd er een beroep gedaan op De Boer. Uitgerekend Marco van Basten, de held van 1988, faalde als enige in de strafschoppenserie.

In 1994 debuteerde De Boer op een nóg groter podium: het WK. Hij was inmiddels een vaste waarde bij het Nederlands elftal. Zowel in de groepsfase als de achtste finale deed bondscoach Dick Advocaat vanaf het eerste fluitsignaal een beroep op de Ajacied, maar uitgerekend in de kwartfinalewedstrijd tegen Brazilië bleef hij de volle negentig minuten op de reservebank zitten. Nederland ging in de slotfase met 2-3 door de knieën, na eerder een 0-2 achterstand ongedaan te hebben gemaakt.

Dé pass op Bergkamp

Door een enkelblessure ontbrak De Boer in 1996 op het EK. Twee jaar later was hij wel actief op het WK. Nederland bereikte dankzij een 2-1 overwinning op Argentinië de halve finale. Dennis Bergkamp maakte tegen het Zuid-Amerikaanse tiental het winnende doelpunt door op fabuleuze wijze af te ronden na een lange bal van De Boer. Niet alleen de afronding van Bergkamp maakte indruk, maar ook het commentaar van Jack van Gelder werd voor velen een blijvende herinnering.

Nederland eindigde in 1998 als vierde door te verliezen van Brazilië (halve finale) en Kroatië (troostfinale). Twee jaar later sneuvelden de oranjehemden door toedoen van Italië opnieuw in de halve finale. Op het EK in eigen land werd De Boer de schlemiel aan Nederlandse zijde. De verdediger mocht zowel in de reguliere speeltijd als de strafschoppenserie aanleggen vanaf de penaltystip, maar in beide gevallen kwam doelman Francesco Toldo als winnaar uit de strijd. Patrick Kluivert was de enige Nederlander die in de strafschoppenserie niet faalde.

Afscheid op EK 2004

Na de EK-uitschakeling van 2000 maakte bondscoach Frank Rijkaard plaats voor Louis van Gaal. De voormalig trainer van Ajax en FC Barcelona had Nederland naar het WK van 2002 moeten leiden, maar dit mislukte hopeloos. Hij werd dan ook opgevolgd door een oude bekende: Advocaat. Onder diens leiding bereikte Oranje in 2004 de halve finale van het EK. Gastheer Portugal was er uiteindelijk voor verantwoordelijk dat De Boer zijn interlandcarrière afsloot zonder prijs.

De Boer speelde in totaal 112 interlands (dertien doelpunten). Alleen Wesley Sneijder (134) en Edwin van der Sar (130) speelden meer wedstrijden in het Oranje-shirt.

---

Trainerscarrière Frank de Boer

Als oud-international mocht Frank de Boer de verkorte cursus Coach Betaald Voetbal doorlopen. In de zomer van 2007 behaalde hij zijn trainersdiploma. Hij keerde terug in dienst van Ajax, waar hij tot december 2010 de leiding kreeg over de A1. De Boer combineerde zijn werkzaamheden binnen de Amsterdamse jeugdopleiding met het assistent-bondscoachschap van het Nederlands elftal. Samen met Phillip Cocu assisteerde hij bondscoach Bert van Marwijk.

Ajax-malaise doorbroken

Op 6 december 2010 werd Martin Jol vanwege tegenvallende resultaten ontslagen als hoofdtrainer van Ajax. De Amsterdamse club besloot De Boer voor de rest van het kalenderjaar als interim-trainer voor de groep te zetten. Hij debuteerde met een 0-2 overwinning op AC Milan in de Champions League. De Boer maakte in korte tijd een uitstekende indruk, waardoor de leiding van Ajax voldoende reden zag om zijn aanstelling permanent te maken. Hij tekende een contract voor drieënhalf jaar.

In het seizoen 2010-2011 verloor Ajax de bekerfinale van FC Twente (2-3 na verlenging). Een week na de clash in De Kuip stonden beide clubs opnieuw tegenover elkaar, maar ditmaal met een nóg grotere inzet: de landstitel. Ajax móést winnen om voor het eerst sinds 2004 weer kampioen te worden. Gesteund door de eigen achterban zegevierden de Amsterdammers met 3-1, mede dankzij twee doelpunten van Siem de Jong. Na Rinus Michels en Ronald Koeman werd De Boer de derde die de landstitel als speler én trainer won met Ajax.

Zeer succesvol met Ajax

Het kampioenschap van 2011 gaf Ajax vleugels. In het seizoen 2011-2012 keek de Amsterdamse formatie weliswaar tegen een achterstand van dertien punten aan, maar na een 2-0 zege op VVV-Venlo in mei 2012 werd titelprolongatie toch een feit. Ajax behaalde vervolgens ook de landstitels van 2013 en 2014. Niet eerder wist een trainer vier opeenvolgende kampioenschappen in de Eredivisie te veroveren en dus schreef De Boer voetbalgeschiedenis. Michels (Ajax), Van Gaal (Ajax) en Guus Hiddink (PSV) kwamen niet verder dan drie titels op rij.

De hegemonie van Ajax werd in 2015 doorbroken door toedoen van PSV. In het seizoen 2015-2016 leek de succesformule terug te zijn, maar een 1-1 gelijkspel bij De Graafschap gaf PSV de mogelijkheid om met twee punten voorsprong de titel te prolongeren. De Boer had op dat moment nog een contract tot de zomer van 2017, maar hij besloot na deze enorme deceptie op te stappen. Het bestuur van Ajax willigde zijn verzoek in.

Razendsnel ontslag bij Inter en Palace

In augustus 2016 vertrok Roberto Mancini als coach van Internazionale. De Boer, die een paar maanden de tijd kreeg om de gemiste landstitel met Ajax een plekje te geven, werd voor drie seizoenen vastgelegd als opvolger. Zijn Serie A-avontuur bleek totaal geen succes. Na veertien officiële wedstrijden (vijf overwinningen, twee gelijke spelen en zeven nederlagen) werd De Boer al ontslagen in Milaan. “Ik had te maken met een verrotte groep, maar mocht bepaalde spelers er niet uitgooien”, concludeerde hij nadien in het Algemeen Dagblad.

In de zomer van 2017 kreeg De Boer de mogelijkheid om zich te revancheren. Premier League-club Crystal Palace wilde na Sam Allardyce meer schwung in het voetbal krijgen en zag in de Nederlander de ideale manager om dit mogelijk te maken. Het bleek opnieuw een mismatch. Na nederlagen tegen Huddersfield Town (0–3), Liverpool (1–0), Swansea City (0–2) en Burnley (1–0) werd De Boer al na 77 dagen ontslagen. “Hij is de slechtste manager in de geschiedenis van de Premier League”, reageerde toenmalig Manchester United-manager José Mourinho op een persconferentie.

Wisselend succes met Atlanta United

Atlanta United won in december 2018 de MLS Cup onder leiding van Gerardo Martino. De succestrainer vertrok echter om bondscoach te worden van Argentinië en dus moest er worden gezocht naar een opvolger. Die opvolger werd gevonden in de persoon van De Boer, die zijn team naar de Campeones Cup en de US Open Cup leidde. Atlanta eindigde in 2019 als tweede in de Eastern Conference en bereikte de halve finale van de MLS Cup (play-offs), maar Toronto FC wist titelprolongatie te dwarsbomen.

In 2020 leidde De Boer maar acht officiële wedstrijden van Atlanta United. Zijn team schoot slecht uit de startblokken na de uitbraak van de coronapandemie. Na de hervatting van het MLS-seizoen verloor de club driemaal op rij, waardoor de clubleiding zich genoodzaakt voelde om de samenwerking te beëindigen. De Boer werd vooral verantwoordelijk gehouden voor het uitblijven van een stijgende lijn in de manier van voetballen.

Bondscoach van Oranje

De reputatie van Frank de Boer was behoorlijk geschaad door zijn ontslag in Milaan, Londen en Atlanta. Toch durfde de KNVB het in september 2020 aan om hem aan te stellen als nieuwe bondscoach van het Nederlands elftal. Als opvolger van de naar FC Barcelona vertrokken Ronald Koeman tekende De Boer een contract tot eind 2022. Op 7 oktober zat hij voor het eerst op de bank tijdens de vriendschappelijke confrontatie met Mexico (0-1 nederlaag).

Met drie gelijke spelen en één nederlaag schoot Nederland matig uit de startblokken onder De Boer. Zijn team was onder Koeman al gekwalificeerd voor het EK, dat vanwege de coronapandemie in de zomer van 2021 werd gespeeld. Nederland won in de groepsfase van zowel Oekraïne, Oostenrijk als Noord-Macedonië. In de achtste finale ging het na de rode kaart van Matthijs de Ligt echter mis (0-2 nederlaag tegen Tsjechië). De Boer besloot het KNVB-oordeel niet af te wachten en stapte twee dagen later op als bondscoach.

Kort verblijf in Abu Dhabi

Na zijn vertrek bij de KNVB bleef het enige tijd stil rond De Boer. Tijdens het seizoen 2022-2023 werd hij tweemaal gepolst voor een terugkeer bij Ajax, maar tot een dienstverband kwam het niet. Pas in de zomer van 2023 maakte De Boer zijn comeback als voetbaltrainer. In de Verenigde Arabische Emiraten werd hij aangesteld als hoofdtrainer van Al-Jazira, waar hij in december van datzelfde jaar alweer werd ontslagen. Van de veertien wedstrijden onder zijn leiding won de club er vijf.

Periode	Team	Functie
2006-2010	Ajax	Jeugdtrainer
2008-2010	Nederland	Assistent-bondscoach
2010-2016	Ajax	Hoofdtrainer
2016	Internazionale	Hoofdtrainer
2017	Crystal Palace	Hoofdtrainer
2019-2020	Atlanta United	Hoofdtrainer
2020-2021	Nederland	Bondscoach
2023	Al-Jazira	Hoofdtrainer

Laatste update: 23 december 2023