Het laatste nieuws over FC Porto

FC Porto is een Portugese voetbalclub uit Porto. De thuiswedstrijden van Os Dragões worden afgewerkt in het Estádio do Dragão.

• FC Porto werd in 1893 opgericht
• Thuiswedstrijden worden afgewerkt in het Estádio do Dragão
• De bijnaam van de club luidt ‘Os Dragões’
• FC Porto werd dertig keer kampioen van Portugal
• Het team won tweemaal de Europacup I/Champions League

Tweemaal de beste van Europa

FC Porto werd op 28 september 1893 opgericht als Foot-Ball Club do Porto. António Nicolau de Almeida , een lokale portwijnhandelaar, raakte tijdens zijn trips naar Engeland geïnspireerd door de voetbalsport. Onder druk van zijn familie moest de oprichter al snel afzwaaien, waardoor de club enige tijd inactief bleef. Dit veranderde onder leiding van José Monteiro da Costa, die na zijn Britse studietijd eveneens de drang voelde om een voetbalclub te starten. Op 2 augustus 1906 werd FC Porto (opnieuw) opgericht.

Voetbal fungeerde als de belangrijkste drijfveer binnen FC Porto, maar ook vechtsporten, zwemmen en atletiek werden zoal aangeboden. In de beginjaren na de oprichting was er nog geen sprake van een landelijke voetbalcompetitie in Portugal. Competitieve wedstrijden vonden vooral plaats onder de vlag van de voetbalbond van Porto, waarin men bijzonder dominant bleek. Ook stak men meermaals de landsgrenzen over voor oefenwedstrijden tegen buitenlandse clubs.

Eerste hoofdprijzen

In 1922 besloot Portugal de zogeheten Campeonato de Portugal in het leven te roepen. Men koos daarbij niet voor een competitiemodel, maar voor een knock-outsysteem. De kampioenschappen uit deze periode worden dan ook niet als landstitels betiteld. FC Porto wist de allereerste editie te winnen door Sporting Portugal over drie wedstrijden de baas te blijven (2-1, 0-2 en 3-1 na verlenging). In 1925, 1932 en 1937 wist men dit succes te herhalen. In twee van de drie gevallen fungeerde Sporting opnieuw als tegenstander in de finaleronde.

Portugal lanceerde de eerste voetbalcompetitie in 1934 onder de naam Primeira Liga. Als regionale kampioen wist FC Porto zich niet alleen te plaatsen voor het allereerste seizoen, maar men wist ook meteen de eerste landstitel binnen te hengelen. Zowel Sporting Portugal als Benfica had het nakijken door toedoen van Porto, dat tien van de veertien wedstrijden in winst wist om te zetten. Na het tweede kampioenschap in 1939 lukte het een jaar later voor het eerst om titelprolongatie te realiseren.

Tot en met de Tweede Wereldoorlog moest FC Porto zich steevast via de regionale competitie plaatsen voor de Primeira Liga. In de naoorlogse jaren verdween dit voortraject. Dit leidde niet meteen tot grote successen voor Os Dragões. Pas tijdens het seizoen 1956-57 lukte het eindelijk weer om de Portugese titelstrijd in eigen voordeel te beslissen. Een nieuw kampioenschap volgde in 1959 onder leiding van de Hongaarse trainer Béla Guttman. In dezelfde periode won Porto ook de eerste Taça de Portugal-bokalen.

In de schaduw

Na het kampioenschap van 1959 brak een grijze periode aan bij FC Porto. Buiten de seizoenen 1969-1970 (negende) en 1971-1972 (vijfde) eindigde de club weliswaar altijd in de topvier van de Primeira Liga, maar de tweede plaats bleek steevast het hoogst haalbare. Porto kwam daardoor in de schaduw te staan van Benfica en Sporting Portugal. De club uit de Portugese havenstad wist lange tijd alleen eremetaal te veroveren in het Taça de Portugal-toernooi (1968 en 1977).

Pas in het seizoen 1977-1978 wist FC Porto eindelijk weer een landstitel toe te voegen door Benfica van zich af te schudden. In 1979 werd dit succes zelfs geprolongeerd, maar nadien volgde opnieuw een periode van vijf seizoenen zonder kampioenschap. De jaren zeventig kregen sowieso een inktzwart randje door het overlijden van aanvoerder Pavão, die op 16 december 1973 tegen Vitória Setúbal ineen zakte en overleed in het ziekenhuis. Hij haalde slechts de leeftijd van 26 jaar.

Oppermachtig in Primeira Liga

FC Porto veroverde in 1985 de eerste landstitel in jaren. Dit succes werd geprolongeerd in 1986, waardoor de manschappen van trainer Artur Jorge zich opnieuw kwalificeerden voor de Europacup I. Zijn team schreef geschiedenis door de voorloper van de Champions League te winnen in 1987. Spelers als Fernando Gomes en Rabah Madjer maakten deel uit van deze succesploeg.

De nationale en internationale successen van FC Porto waren geen toevalstreffer. Tussen 1988 en 1999 wist de club maar liefst negen landstitels en vier Taça de Portugal-bokalen binnen te slepen. De jaren negentig kregen desondanks een zwart randje door het overlijden van de 26-jarige Rui Felipe. De Portugese middenvelder kwam om het leven na een verkeersongeval.

De Mourinho-jaren

In januari 2002 besloot FC Porto afscheid te nemen van hoofdtrainer Octávio Machado. Het bestuur besloot door te schakelen door de getalenteerde José Mourinho weg te kapen bij União de Leiria. Hij fungeerde eerder als rechterhand van Sir Bobby Robson bij zowel Porto als FC Barcelona. Met spelers als Ricardo Carvalho, Deco, Paulo Ferreira, Maniche en Nuno Valente wist Mourinho een echte voetbalmachine te ontwikkelen.

Mourinho won in tweeënhalf jaar tijd maar liefst zes prijzen. Niet alleen won FC Porto onder zijn leiding twee landstitels, maar ook de Champions League en de UEFA Cup werden een prooi. De succestrainer maakte daarmee naam in Europa en verdiende in 2004 een overstap naar Chelsea. The Special One nam niet alleen een aantal spelers mee, maar ook andere clubs besloten te shoppen in Portugal.

Porto pakt door

Het vertrek van Mourinho en de beste spelers leidde niet tot een totale instorting. FC Porto won in 2006 de landstitel onder leiding van Co Adriaanse, die desondanks snel weer vertrok. Ook in de volgende seizoenen bleek de club oppermachtig in Portugal door de titels van 2007, 2008, 2009, 2011, 2012 en 2013 binnen te slepen. In verschillende seizoenen wist men zelfs beslag te leggen op de Portugese dubbel. Porto won daarnaast de Europa League onder aanvoering van trainer André Villas-Boas en smaakmakers als Radamel Falcao en Hulk.

In navolging van Mourinho raakte FC Porto ook Villas-Boas kwijt aan Chelsea. Falcao maakte op zijn beurt een miljoenentransfer naar Atlético Madrid, waardoor de club weer opnieuw kon bouwen. Met Jackson Martínez haalde de club weliswaar een nieuw fenomeen in huis, maar na het seizoen 2012-2013 droogde het succes op. Tussen 2014 en 2017 bleef de oogst beperkt tot één Supertaça de Portugal.

De periode Conceição

FC Porto koos in 2017 voor Sergio Conceição als nieuwe hoofdtrainer. In zijn eerste vijf seizoenen leidde hij Os Dragões driemaal naar de landstitel, waar de club onder zijn leiding ook de Taça de Portugal, de Supertaça de Portugal (elk driemaal) en eenmaal de Taça de Liga veroverde. Laatstgenoemde prijs wist Porto pas in 2023 voor het eerst in de clubgeschiedenis te winnen.

Rivaliteit

Benfica is de aartsrivaal van FC Porto. Zij behoren op de eeuwige ranglijst tot de nummers één en twee van Portugal, waardoor onderlinge wedstrijden worden betiteld als O Clássico (‘De Klassieker’). Er is eveneens sprake van rivaliteit met die andere topclub: Sporting Portugal.

Europees voetbal

FC Porto debuteerde in het seizoen 1956-1957 op het Europese strijdtoneel. De Portugese topclub kreeg de kans om deel te nemen aan de Europacup I, maar werd al in de kwalificatiefase gevloerd door Athletic Bilbao. Tijdens de jaren zestig mocht de club alsnog deelnemen aan de hoofdtoernooien van de Jaarbeursstedenbeker en de Europacup II. Steevast eindigde het avontuur na één of twee rondes.

Het eerste aansprekende succes bereikte FC Porto in 1984 door de Europacup II-finale te bereiken. In Bazel trok Juventus aan het langste eind, maar deze campagne gaf veel vertrouwen voor de volgende jaren. Tijdens het seizoen 1986-1987 wist men dan toch een Europese hoofdprijs te bemachtigen. In Wenen veroverde men de Europacup I dankzij een 2-1 overwinning op Bayern München, mede dankzij de historische hakbal van Rabah Madjer. Datzelfde jaar won Porto tevens de Europese Supercup ten koste van Ajax (2-0).

Succes onder Mourinho

De Europacup II maakte in 1992 plaats voor de Champions League. In het tweede seizoen bereikte FC Porto voor het eerst de laatste vier, maar FC Barcelona dwarsboomde een nieuwe finaleplaats. Zo’n tien jaar later wist de club alsnog toe te slaan in Europees verband. Trainer José Mourinho leidde Os Dragões achtereenvolgens naar de UEFA Cup-winst (2003) en de Champions League-winst (2004), respectievelijk ten koste van Celtic (3-2 na verlenging) en AS Monaco (3-0).

Na de Mourinho-jaren wist FC Porto nog eenmaal een Europese trofee te winnen. In het seizoen 2010-2011 kroonde de club zich tot Europa League-winnaar na een 1-0 zege op competitiegenoot SC Braga. Radamel Falcao maakte kort voor het rustsignaal het enige en dus winnende doelpunt voor de manschappen van André Villas-Boas.

Balans tegen Nederlandse clubs

FC Porto speelde tot en met het seizoen 2023-2024 in totaal veertien officiële wedstrijden tegen Nederlandse clubs. De Portugezen zijn duidelijk de betere gebleken met acht overwinningen, drie gelijke spelen en drie nederlagen. Zowel Ajax, Feyenoord als PSV fungeerde viermaal als tegenstander. FC Utrecht noteerde twee onderonsjes.

Nederlandse invloed

Verschillende Nederlanders hebben het shirt van FC Porto gedragen. Een overzicht:

In de periode 2005-2006 stond Co Adriaanse als hoofdtrainer voor de groep in Porto.

Het stadion

Het Estádio do Dragão (Drakenstadion) is sinds 2003 de thuisbasis van FC Porto. De Portugese topclub opende dit stadion in november van dat jaar middels een gewonnen wedstrijd tegen FC Barcelona (2-0). Het complex biedt plaats aan 50.948 toeschouwers, maar ook is er ruimte gecreëerd voor andere (sport)activiteiten.

In 2019 fungeerde het Estádio do Dragão als decor voor een aantal Nations League-wedstrijden, waaronder de finale tussen Portugal en Nederland (1-0). Ook de Champions League-finale van 2021 tussen Chelsea en Manchester City (1-0) vond hier plaats.

FC Porto speelde eerder in het Campo da Constituição (tot 1952) en het Estádio das Antas (tot 2003).

Veelgestelde vragen over FC Porto

Laatste update: 18 mei 2024