Soms is voetbal het mooist als de bal niet kan rollen

De voetbalwereld beleefde zaterdagavond een paar bange uren. Kijkers van het duel tussen Denemarken en Finland werden opgeschrikt door het in elkaar zakken van Denemarken-ster en oud-Ajacied Christian Eriksen. In de tijd dat de bal niet kon rollen, zagen we een van de mooiste stukjes voetbal op een EK. 

43e minuut, Parken Stadion, Kopenhagen. Christian Eriksen bood zich aan bij een ingooi op eigen helft. Even oogcontact met zijn ploegmaat is genoeg. Eriksen ving de bal, maar nam deze nooit aan. De bal raakte de knie van de middenvelder van Internazionale. Voordat de bal opnieuw de grond raakte, lag Eriksen op zijn buik op het gras. Zijn ogen tollen als een op hol geslagen reuzenrad, spelers van Denemarken en Finland zwaaiden met hun armen en Denemarken-aanvoerder Simon Kjaer sprintte richting zijn gevallen vriend. Inmiddels tikte de 45e minuut op de stadionklok, maar stond de tijd in de voetbalwereld al minuten stil. 

Christian Eriksen

In de eerste 42 minuten van de wedstrijd is Kjaer een trotse aanvoerder die zijn land mag vertegenwoordigen op een internationaal eindtoernooi. De 32-jarige centrale verdediger was in zijn jeugd als verdediger net zo’n groot talent als zijn drie jaar jongere maatje Eriksen. Als je naar Kjaer kijkt, dan zie je voetbalviking. Geen bijlen, maar noppen. Geen clankleuren op de kleren maar het logo van het land op de borst. Maar nog altijd die ijzige blik in de ogen en het plichtsgevoel om als leider voorop in de strijd te gaan. 

Die rol maakte de aanvoerder meer dan waar. Dat Kjaer ervoor zorgde dat Eriksen zijn tong niet in kon slikken, hem daarna begon te reanimeren en ook nog de vriendin van Eriksen opving, komt alleen voor in de donkerste voetbaldromen. De dood hoort bij het leven zoals het laatste fluitsignaal onderdeel is van voetbal. Op het moment dat die twee werelden bij elkaar dreigen te komen, kan de bal voor even niet meer rollen. 

We zagen het in Nederland na het overlijden van FC Utrecht-speler David di Tommaso en het in elkaar zakken van Abdelhak Nouri. Dat laatste deed extra pijn, want ‘Appie’ was van ons. Maar dat geldt minstens zo voor Eriksen. De eerste keer dat Chris als speler van Ajax 1 binnen de lijnen kwam, dacht je ‘wat doet dat kleine ventje op dat grote veld?’. Op het moment dat hij voor het eerst een bal aannam, zijn tegenstander met één vloeiende voetbeweging dansles gaf en hij daarna vrolijk verder dribbelde, wist je dat je hem nooit zou vergeten. 

Vergeten grenzen

Blessuretijd eerste helft, Parken Stadion, Kopenhagen. De Deense ploeg parkeerde de bus en toch was de goal van Kasper Schmiechel leeg. De doelman van Leicester City stond samen met zijn teamgenoten om Eriksen heen. De technicus speelde zich in zijn voetballoopbaan uit talloze uitzichtloze situaties. Zonder het zelf te weten, was hij bezig aan de dribbel van zijn leven. 

Op het moment dat een speler van zijn voetstuk valt, staat iedereen in één klap op aarde. Kjaer dirigeerde zijn teamgenoten in een halve maan rond Eriksen, die met de camera op hem gericht werd gereanimeerd. Daarna begon de nachtmerrie voor een televisiemaker met live-voetbal pas echt. Minutenlang zocht de regie naar een duidelijke hoek, maar vanuit elk standpunt vonden zij dezelfde onzekerheid. 

Terwijl de wereld toekeek, veranderden voetbalmiljonairs in mannen die hun vriend en/of collega niet meer zagen opstaan. Op het moment dat de Deense selectie Eriksen, die inmiddels op een brancard lag, hun teamgenoot naar de uitgang begeleidde, zochten Finnen en Denen elkaar langs de lijn op. Supporters van beide landen scandeerden de naam van Eriksen. Op het moment dat het verlossende woord eruit was, Eriksen is bij kennis en kan praten, leek het beslissende doelpunt van Denemarken – Finland aan beide kanten te zijn gevallen. 

44e minuut (20:30 uur), Parken Stadion, Kopenhagen. Het hart van Eriksen tikte. De bal rolde. De Deense selectie kwam even daarvoor onder applaus van het publiek en de tegenstander het veld opgelopen om, op verzoek van de UEFA en Eriksen, de wedstrijd af te maken. De Denen verloren de wedstrijd (0-1, red.), misten een penalty en maakten een valse start op het EK. Je kunt de gebeurtenissen vanaf de 43e minuut daar niet los van zien. Misschien is door die situatie hun, of het, EK verloren. Zo lang het leven wint, rouwt niemand daar om.

Door Bram Steenbeek